He gelukkig, eindelijk moeders die toegeven dat het krijgen van een kindje niet alleen maar een roze wolk is. Ons moppie is geen makkelijk typje en vraagt erg veel aandacht.... soms voel je je wel eens schuldig als het 'helemaal gehad' hebt of hem wel eens achter het behang kan plakken. Maar da's toch logisch als je jezelf helemaal moet wegcijferen en je soms op je tandvlees loopt? Tuurlijk hou je heel veel van je kindje maar ik vind dat moeders vaak gewoon ontkennen dat het best zwaar is, het moederschap. En ....het ligt ook nog eens heel erg aan het kindje dat je krijgt! Ik had een moeilijke bevalling, kindje 2x in ziekenhuis met als gevolg (denk ik) een bewerkelijke baby! Als je een tevreden baby hebt die na z'n fles als n blok in slaap valt en waar je niks mee te doen hebt, dan zou het moederschap mij ook een stuk minder zwaar vallen! Maar dan nog is het krijgen van een kindje een hele omschakeling in je leven!
mm hier was het vanalles... maar die roze wolk was snel weg hoor huilen, huilen en nog veeeeel meer huilen nu pas begint die roze wolk weer terug te komen wnat ik hou zielsveel van mijn moppie toch heb ik een stuk minder dan veel andere mama's "ik MOET nog een kindje" ene kant wel hoor zwanger zijn was heerlijk en anne is echt de liefde van mijn leven maar laatst bijv. op het cb.. waren er 3(!) babies van nog heel klein en het was gewoon stil ik kan me dus helemaal niet voorstellen hoe het is om een baby te hebben die niet continu de b oel bij elkaar gilt laat staan 3 in 1 ruimte... en dat zijn toch de momenten waarpo ik besef dat onze situatie verre van normaal was terwijl je op dat moment daar eigenlijk niet zo bij stil staat. op dit moment sta ik wederom tegen oververmoeidheid aan te hikken de 2e keer sinds anne geboren is dus ik vind het wel mooi zo en hoe langer het duurt.. hoe meer ik ga genieten van anne en hoe minder behoefte aan nog een baby (al weet ik niet zeker wat ik zou doen als manlief zou voorstellen er nog eentje te krijgen wellicht is een 2e baby wel dat roze wolkje natuurlijk)
Het is ook echt niet een grote roze wolk. Ik mag mezelf wel in mijn handjes klappen met mijn zoontje want hij is gelukkig vrij makkelijk en slaapt al vanaf dat hij 3 weken oud is door (oke een enkele nacht komt het weleens voor dat hij wakker wordt) maar toch vind ik de verzorging best zwaar en als hij slecht gehumeurd is dan kan ik er ook weleens doorheen zitten omdat hij dan heel veel aandacht vraagt. Ik vind het heerlijk als hij lekker op bed ligt dan kan ik een beetje mijn eigen ding doen! Ik ben nu sinds 2 weken weer aan het werk en vind het wel weer lekker om niet alleen mama te zijn maar ook mezelf. En daarom heb ik de afgelopen weken ook een paar stapavondjes gehad met vriendinnen en ik merk gewoon dat ik dat af en toe gewoon nodig heb. Heerlijk even niet met mijn hoofd bij mijn zoontje en gewoon lekker mijn eigen ding te doen. Ik geniet intens van de momenten met mijn zoontje want hij is heel vrolijk en we hebben echt de grootste lol samen maar de avonden samen met mijn vriend of vriendinnen koester ik daardoor des te meer. De behoefte om op stap te gaan is nu groter dan ik voor mijn zwangerschap had. Het is denk ik gewoon het gevoel om even Angela te zijn en niet alleen maar mama! En ondanks dat ik een topzwangerschap hebt gehad, goede bevalling en vrij makkelijk kindje heb moet ik voorlopig nog niet aan een 2e denken! (misschien wel nooit) ik ben heel blij om weer mijn oude lijf terug te hebben en nu optimaal te kunnen genieten van mijn zoontje en daarnaast nog mijn eigen dingen te kunnen doen.
Afgezien van de gebroken nachten, de eerste weken, en het herstelproces van de KS, heb ik het echt als een roze wolk ervaren. Een heerlijk,lief,rustig,tevreden kind, echt geweldig.