Ik ben geen ochtendmens. Althans, niet dat ik sacherijnig ben. Want mijn geest wil op zich wel. Het is mijn lichaam die staakt als ik net wakker word. Het begint al met het gaan van de wekker om mijn zoon naar school te brengen. Negen van de tien keer druk ik hem uit om (jaja) nog even in slaap te vallen. Dat 'even' wordt al gauw een half uur, met als resultaat; HAASTWERK! Nu ben ik (en vooral in de ochtend) geen naturelle schoonheid met wallen tot op mijn enkels en de plooien van het kussen in mijn gezicht. En dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn haren die ik voordat ik naar bed ga 'zorgvuldig' in een knot doe omdat lange lokken in mijn nek zoooo irritant zijn. Nog irritanter is dus het uit de knoop trekken van die knot en ook daar heb ik wat broodnodige minuten voor uitgetrokken. Normaal gesproken dan. Als ik te laat ben gaat het dus zo; Ik smeer snel wat foundation onder mijn ogen om de paarse randen wat te verbergen. De plooien kan ik helaas niets aan doen. Snel wat mascara en eyeliner op en de knot ruk ik er in één keer uit (het kost me wat haren, maar goed) om een nieuwe, soortgelijke knot op mijn hoofd te planten. Nou, daarna tandenpoetsen, oorbellen in tasje inpakken. Kind onder handen nemen en gaan met die banaan. En dit in een half uurtje tijd. Het valt me wel op dat ouders een beetje raar naar mij kijken als ik langs kom lopen, waardoor ik in de eerste instantie denk dat ik te laat ben. Gelukkig is mijn efficiëntie even voldoende geweest en al ben ik niet van plan er een dagelijkse hobby van te maken; ik ben best trots op mezelf. Dit gevoel veranderd echter snel als ik na het 'droppen' in het spiegeltje van mijn auto kijk. Het beetje foundation onder mijn ogen is duidelijk zichtbaar, om te beginnen. In mijn haast had ik even geen rekening gehouden met het lichte kleurverschil. Kleurverschil wat dus niet opvalt als ik mijn hele gezicht plamuur, maar nu des te meer. Mijn Eyeliner is (op zijn zachts gezegd) ongelijk aangebracht. Dus één oog is panda en de ander ziet er op zich nog redelijk uit. Gezamenlijk is het sowieso drama. Ik heb één! Oorbel in en waar de ander is gebleven weet ik niet en tot overmaat van ramp staan er in mijn ongekamde knot 3 flinke plukken recht omhoog en één pluk hangt los langs mijn oor . Oja en mijn gulp stond open, was één van de moeders zo vriendelijk om te vermelden in een volle gang. GREAT! En dan zeggen ze dat maandag een hel is? Ik teken voor de dinsdag. Oja en zo voelde ik mij dus;
en daarom sta ik dus 1,5 uur voordat ik weg moet op.. ja het is vroeg (5/5.30) maar dan kan ik lekker rustig douchen, aankleden, opmaken, zoontje wassen & aankleden en samen ontbijten. ik haat haasten!
hihi grappige foto ik zou de wekker dan 10 of 15 min eerder zette dan kan je alsnog even blijven liggen en heb je 10 a 15 min extra tijd als je eruit gaat
Ja maar ik kan er niets aan doen . Ik val gewoon weer in slaap. Het bed ligt gewoon TE lekker. Dat moet het zijn .
hahaha maar je kan het dan wel weer heel leuk verwoorden Ach ik stond om 6u op om dit te voorkomen, en 1 min voordat ik fris gewassen en gestreken de deur uit wilde gaan spuugt zoonlief mijn hele jurk onder.... dus én niet uitslapen én als een malle haasten om niet compleet voor gek te staan op mijn vergadering van half 9 Ik heb de hoop opgegeven dat het ooit nog goed komt met mij
Haha dat ben ik dus. Morgen staat de wekken om 5 uur. Kleine in bad doen aankleden en dan moet ik nog alles doen. Oh en niet te vergeten fles geven en dan hup naar de opvang. Tot overmaat van ramp ben ik tot 19 feb alleen. Dus helaas me vriend kan er niet uit.
Haha geweldig hoe je het beschrijft! Om dit soort dingen te voorkomen sta ik een uur eerder op dan m'n kinderen. Ook dan lukt het mij soms niet eens om fatsoenlijk de deur uit te komen hehe
Ik had dat eerst ook. Dat steeds mijn wekker wegdrukken om weer in slaap te vallen. Tot ik dé tip vond, namelijk mijn wekker aan de andere kant van de slaapkamer zetten. Dus zolang ik niet uit bed kom, blijft die wekker gaan . Ik moet er dus echt uit zodra de wekker gaat. Dan nog een klein beetje motivatie om ook uit bed te blijven maar als ik er toch eenmaal uit ben dan lukt dat wel. Was hier echt de oplossing .
Eindelijk iemand dat mijn leed herkent Ik heb dit vrijwel elke dag ! En voordat iemand mij nu iets verwijt; het is echt niet altijd alleen maar mijn schuld.