Vanaf dat ik bijna 18 weken zwanger was, voelde ik de kleine voor het eerst. Sinds 2 weken is het echt dat ik gericht het schoppen voel en sinds afgelopen maandag- op dinsdagnacht heb ik haar ook met mijn hand gevoeld. Zoals jullie zien, kan ik de kleine al een paar weken echt gericht voelen. Ik ben er ook heel blij mee hoor, het geeft me bevestiging dat alles goed is met haar. Maar ik kan er maar niet aan wennen! Elke keer als ze schopt/stompt, heb ik echt het gevoel dat er iets vreemds in mijn buik gebeurt, en moet ik er weer aan wennen (echt van: help!). Ze is nu ook weer mijn buik aan het verbouwen, maar ja, ik zit dan ook stil achter de pc. Wie van jullie heeft dit ook? En bij wie van jullie trad al snel de gewenning op?
Bij mij is het eigenlijk nooit gewent... sorry... het werd helemaal erg toen ik het zag..... ik kreeg er de slappe lach van
Haha ja, dat heb ik ook wel. Maar als ze wel schopt, heb ik echt het gevoel van: HELP! Wat gebeurt er? (terwijl ik dondersgoed weet wat er gebeurt in die gekke buik van me)
Nou meid das moeilijk denk ik want het wordt nog veel erger en harder. Vond het een prachtig gevoel en gezicht.
Nou, zelfs nu dat ik dit wonder voor de derde keer mag beleven kan ik er maar niet aan wennen . Vind het heel erg leuk en gezellig hoor zo is het niet maar, zo stom het ook klinkt, ik kan me echt voor geen meter voorstellen dat dit toch echt een baby is Terwijl ik dondersgoed weet dat het wel zo hahaahahaha
Ik mistte het echt toen ik niet meer zwanger was, ik vond het altijd heerlijk om even wat te voelen, dan weet je dat het nog goed gaat daar binnen. Het is wel een gek idee natuurlijk, dat er wat in je woont Nu voel je enkel nog kleine bewegingen, als je verder bent straks dan zie je kontjes draaien en knieën en ellebogen naar buiten komen als bulten....dat is pas gek hahahaaa....
Je went er eigenlijk nooit aan.. omdat het steeds harder/vaker gebeurt. maar ik moet zeggen dat ik het helemaal niet als vervelend ervaar Ik vind het geweldig en geniet er echt van als mijn kleintje zo beweegt! Ik moet wel zeggen dat mijn kleintje redelijk rustig is. Ik voel meer bewegingen dan echte schoppen. Laatst voelde ik echt een voetje, mijn vriend legde zijn hand op die plek en was drukkend aan het wrijven om uit te zoeken of het echt een voetje was en toen pok! Schopte de kleine recht tegen zijn hand hahaha yep dat was dus echt een voetje haha! Dat was echt geweldig! Ik denk dat de kleine ook niet tegen kietelen onder de voetjes kan haha
Het went ook niet, want je kunt niet voorspellen wanneer het zal gebeuren, misschien een beetje beinvloeden als je weet dat het komt door op een bepaalde manier te zitten / liggen, of met je hand over je buik te wrijven... Ik geniet er mateloos van, vind het erg gezellig dat we altijd met zn tweetjes zijn! Het zien bewegen vind ik wel vreemd, je doet niks, maar je buik draait alle kanten op, moest de eerste keren denken aan die film Alien, dat er zo'n monstertje door je buik komt haha
Ik ervaar het ook niet als vervelend hoor haha. Het is alleen echt een HELP!-gevoel. En ik heb een eigenwijsje in mijn buik: als ik met mijn hand(en) op mijn buik lig, voel ik haar er echt tegenaan schoppen, maar zodra mijn man er met zijn hand tegenaan gaat, stopt ze! Daar baalt hij wel van, en ik eigenlijk ook! Ik wil het lekker kunnen delen met hem. Nou moet ik zeggen dat ik wel een gevoelige buik heb, elke aanraking van een ander, kan ik al snel ervaren als gekietel. Misschien dat het ook daar aan ligt. Bovendien heeft hij meer eelt op zijn handen dan mij, dus is hij er ook ongevoeliger voor. Als ik bijv. de kat voel spinnen (echt dat trillen), dan voelt hij er ook helemaal niets van...
Daar moet ik ook vaker aan denken als ik de babe in action zie maar ik heb laatst een video gezien op youtube en eerlijk .... ik wil me voor de rest van de zwangerschap niet meer beklagen als het begint zeer te doen omdat er in mijn ribben geschopt word (voor diegene die willen kijken: Crazy Twins Moving at 33 Weeks! - YouTube ) .. daartegen is ons kleintje nog echt rustig maar ja, ik verwacht ook geen tweeling
De schopjes zijn inderdaad wennen. Nu hebben wij een kindje dat graag schopt en schuift op de verkeerde momenten. Ikvind het soms ook vreemd overkomen. Jij voelt iets maar de omgeving merkt niets op.
Ik moet er ook erg aan wennen vooral nu ze harder schopt/schruft heb ik af en toe van help want je ziet echt bulten bij mij uitkomen. Maar ik vind het ook erg raar dat een klein mensje in mij leeft en straks gewoon ter wereld komt. Moet wel vaak lachen vooral als mijn vriend zijn gezicht op mijn buik legt krijgt ie zo een schopt tegen zijn neus of een bitchslap.
Even een gekke vraag tussendoor: worden jullie ook wakker gemaakt foor de baby als hij/zij aan het schoppen is? Ik voel namelijk nog niets (is mijn eerste), maar dit lijkt me toch best lastig..
Het gebeurd mij de afgelopen weken wel dat ik wakker word omdat de baby zo druk is. Krijg ook vrij weinig slaap deze laatste weken. Weet alleen niet of mijn baby nog echt schopt of dat het bewoon bewegingen zijn want zoveel ruimte heeft ze niet meer.
Moet je nagaan als je een tweeling in je buik hebt, dat is pas freaky als ze beiden schoppen, draaien etc. Maar..... Na een tweeling en een eenling, mis ik het toch dat gepor, geschop en gedraai!
Wow, dat filmpje is echt freaky! Maar zoals ik al zei: ik ben echt blij dat ik haar dagelijks een paar keer voel, geeft me weer zekerheid dat ze het goed doet. Maar het voelt zo vreemd!! Vooral wat anderen ook al zeggen: groeit dat in mij???!
ja wij hebben ons eigen wakker-lig-ritueel... pfff ik slaap, draai me om in mn slaap, daardoor wordt de baby wakker en schopt mij wakker, dan moet ik plassen, en lig vervolgens drie kwartier te wachten tot beebje weer rustig wordt, dan wordt ik weer slaperig, en begint het van voor af aan...
En dan groeit mijn buikje ook nog eens zo langzaam...de baby groeit goed, baarmoeder zit mooi op schema en dan zie je het aan de buitenkant bijna niet (en met mijn overgewicht (BMI 39) lijkt het ook nog eens een extra eeuwigheid te duren). Ik kan de baarmoeder zelf wel weer goed voelen. Ik zou haast zelf niet geloven dat ik zwanger ben, ware het niet dat ik de baby dus zo goed kan voelen nu.