ik blijf erbij.....ALLES plannen winkelen,verjaardagen,feestjes,sinterklaas enz blijf wel dat het heel vervelend is,zit niks anders op denk ik. of er een expert bijroepen.
Behandel haar naar haar mentale leeftijd. Zorg dat dingen voorspelbaar zijn, wees duidelijk en consequent, dat geeft al veel rust. Voor thuis, maak een hoekje waar ze prikkelarm tot rust kan komen en zichzelf geen pijn kan doen. Bouw veel rust momentjes in. Werkt dat allemaal niet, schroom dan niet om professionele hulp in te schakelen. Je hoeft het niet allemaal zelf uit te vinden.
Hmmm, ingewikkeld want af en toe moet je door drukte heen. Daar kan je niet je kind voor beschermen. Door mijn werk, heb ik misschien wat tips. Kun je haar een zonnebril opgeven en vertellen dat als ze die opzet ze dan onzichtbaar is? Dan kan ze zich misschien zelf ook wat makkelijker afsluiten voor prikkels. Een koptelefoon opzetten met favo cd / luistercd. Op de dag van veel drukte, haar voorbereiden op wat komt. Kort gaan en daarna voldoende rust aanbieden. Bij visite kun je van te voren vragen of er ergens een plekje is waar ze rustig kan zitten. Evt met puzzel of een boek, filmpje op I-pad.
Ach wat sneu voor jullie beide, vooral omdat ze zelf ook wel graag wilt. Is ze niet enorm moe of wordt ze niet tijdens het uitje moe ? Mijn dochter en een neefje van me die worden enorm druk als ze moe zijn. Alles om maar over die slaap te komen. Huis is ook te klein als dochter in de middag moe is. Gelukkig is afleiding bij haar juist t redmiddel (of slapen ) Maar zou t helpen om haar bij een verjaardag bijv even te laten slapen ? Of er vlak voor. Nu is oververmoeid/vechten tegen slaap zeer waarschijnlijk t probleem niet. Of een tablet met leuke filmpjes/muziek voor haar dat ze zich kan afzonderen ergens ? Moeilijk hoor, hopelijk groeit ze er overheen en heeft ze op school niet te veel last.
Dank voor het meedenken! @ Paarse: Hmm, het is een goed idee, maar zonnebrillen houdt ze ongeveer een halve seconde op en begint 'm dan alle kanten op te buigen . Dingen als onzichtbaar zeggen haar nog niks helaas, dus dat idee zal niet gaan werken ben ik bang. Het rustige plekje bij op visite gaan is wel een goed idee! Die ga ik echt toepassen indien nodig. @ Ikdus: De drukte wordt teveel in haar hoofd en ja, ik vermoed dat ze daar ook wel echt moe van wordt. Slapen als we op visite zijn zal niet meer gaan werken ben ik bang. Ik denk dat het op school wel los zal lopen. Op de één of andere manier heeft ze er in zulke situaties geen last van. Ze is in mei al een dagje ter observatie gegaan en dat ging supergoed. Ik heb er wel vertrouwen in dat het met de tijd beter zal gaan, als ze iets ouder is. Het is misschien ook wel vooral dat ik het zo jammer vind dat ik met haar niet de dingen kan doen (zoals even gezellig winkelen, ergens wat drinken en eten etc.) die ik met mijn zoontje wel kan doen. Ik zou dat ook zo graag met haar doen, maar dat is alleen maar een uitputtingsslag voor ons beiden...
Ben bang ook van niet dat ze ergens anders gaat slapen nog, maar misschien is de kidigo wat van vtech, spelletjes, muziek en filmpjes. Koptelefoon op en dan ergens rustig zitten. Ik zeg maar wat. Ooh en dat onzichtbaar zijn, dan misschien verstopt van maken ? Ik weet niet hoever ze "achterloopt".
Niet geschoten is altijd mis, als je het niet probeerd weet je nooit of ze het wel of niet zal doen. Onzichtbaar hoef je zo niet te noemen, je kunt ook zeggen, 'dan kan niemand je zien'.
Overigens speelt het probleem veelal in situaties waar het dus druk is en ze niet gewoon haar gang kan gaan. In het pinksterweekend ben ik met beide kinderen en met een vriendin en haar kinderen naar een buitenlocatie geweest waar een kinderboerderij en een speeltuintje was. Daar heb ik geen kind aan haar, ze heeft heerlijk daar rondgelopen en in de speeltuin gespeeld.
Wellicht is het dan toch een soort van dramgedrag. Misschien moet je (en ik bedoel het goed) niet alles linken aan haar situatie, maar zijn het de bekende fases; ik ben twee en ik zeg nee, ik ben drie en doe het lekker toch nie(t). Veel kan ook in haar karakter zitten en heb je een pittige dame.
Tuurlijk zal het ook normaal kinder(peuter)gedrag zijn. Maar een kind wat zich goed ontwikkeld kan je meer en beter uitleggen. Op verjaardagsvisite hoort ook iets leuks te zijn. Mijn dochter gaat bijv bij iedereen op schoot zitten en doen. En ja in een huis waar ze nog niet is geweest kan ik haar 100x weg halen, maar ze wordt niet erg driftig. Terwijl als we thuis zijn en ze is moe, mag ik niet eens naar haar kijken of ze begint al keihard te gillen en te schreeuwen NEE MAMA WEGWEZEN. Ik vind het beter dat ze zich thuis zo gedraagt. Als ze buiten de deur zo gedraagt beperkt je dat echt.
Ik ken mijn dochter inmiddels wel een beetje en nee, het is geen dramgedrag. Ze trekt de drukte gewoon niet. Ik heb ook niet gezegd dat haar gedrag in zulke situaties komt door haar verstandelijke beperking. Ze is natuurlijk niet onbekend met dramgedrag, zoals ongetwijfeld elk kind, maar dat is echt anders.
Dat snap ik maar je gaat ook met een peuter naar feestjes en die kan daar ook driftbuien krijgen, maar je gaat toch, want je wil jezelf ook niet teveel beperken in je doen en laten. Als mijn peuter dwars is spreek ik haar daar op aan. Ts heeft een kleuter met peutergedrag, maar die kan je op haar niveau ook aanspreken, dat is wat ik bedoel te zeggen.
Maar wat ik me dan afvraag is waarom het dan op plaatsen waar ze haar eigen gang kan gaan, wel goed gaat. Een speeltuin/kinderboerderij is niet bepaald prikkelarm. Ik ben hier gewoon nieuwsgierig naar, omdat ik altijd graag precies wil weten waarom mensen doen wat ze doen, niet omdat ik je niet geloof.
Wat lastig! Ik heb geen tips maar misschien zou je het eens aan de leidsters van het KDC kunnen vragen? Zij kennen A. natuurlijk ook goed en hebben mss nog tips...
Hier is het zo dat bij een speeltuin mijn zoon ook veel minder gestrest is of boze buien krijgt. Logisch want daar kan hij zich toch meer ontspannen. Er wordt minder van hem verwacht/gevraagd. Het is op voorhand duidelijker wat er gaat gebeuren. En er is meer overzicht, een kind kan op eigen tempo bepalen of hij gaat spelen en zoja op welk toestel. De omgeving waar je bent kan echt een verschil maken. Overigens is het hier ook vaak zo dat bij een leuk dagje uit alle spanning wordt opgespaard en er dan 's avonds in een keer uitkomt.
Ik weet niet of het al genoemd is, maar je hebt ook prachtige kleuterdragers, waarmee je je dochter nog lekker achterop je rug kunt dragen! Veilig bij mama en minder prikkels.
Omdat ze daar meer de ruimte heeft en zich dus meer kan ontspannen. In winkels, op verjaardagen is er geen ontkomen aan de drukte en dan raakt ze overbelast. Als ze in een speeltuin is en er zijn ergens teveel kindjes naar haar zin, dan loopt ze ergens anders heen. Op verjaardagen is de ruimte beperkt en zijn overal mensen.
Echt sneu hoor Zeker omdat je dit niet kan oefenen of laten wennen denk ik. Zou zelf echt verder kijken voor professionele hulp misschien dat hun iets kunnen betekenen. Ik denk dat je hier zelf weinig aan kan veranderen. En het is ook niet leuk om nooit iets te gaan doen met je dochter.
Wachten en uitzitten. Niet leuk, maar er zit niets anders op, ben ik bang. Hier een dochter van ruim 3,5, zonder beperkingen, en die is pas sinds een paar maanden zover dat ze iets langer in de drukte kan zijn. Wat hier scheelt is wel: gewenning aan een bepaalde situatie. Dus blijven oefenen, maar dan niet tot het gaatje gaan, zeg maar. De eerste keren spelen met haar beste vriendin was echt dra-ma. Een halfuurtje was leuk, daarna was ze overprikkeld. Dan gingen we dus weg, ook vantevoren doorgesproken met de moeder van het vriendinnetje. Die zag het gelukkig ook gebeuren, hoewel ze het van haar eigen dochter niet kende. Nu na een keer of vijf gaat het al veel beter. De laatste keer hebben ze drie uur (!) met elkaar gespeeld zonder gedoe. En ze sliep 's nachts ook gewoon. Dat is hier namelijk een teken dat het te veel geweest is: 's nachts tig keer wakker worden van de onrust. Spelen met neefjes en nichtjes? Hartstikke leuk, maar ook dat ging laatst voor het eerst een hele middag goed zonder huilbuien en rood aangelopen hoofd. Ik denk dus, hoewel het vervelend is, dat je beter korter en vaker iets met haar kunt doen. Dus inplannen dat je er meerdere keren opuit moet voor schoenen. Hier ook gedaan, hoewel de stoom bijna uit mijn oren kwam op het laatst. Halfuurtje proberen en als het te veel wordt, weer weg. Hier helpt dat echt. Ze gaat nu bijvoorbeeld ook twee dagen naar school en na de vakantie drie dagen (Montessori-onderwijs, dus ze willen graag driejarigen in de klas hebben). Na de herfstvakantie, als ze vier is, gaat ze dan fulltime. Opbouwen en oefenen is ook hier weer het devies. Het is hier ook geen kwestie van zich moeten aanpassen wat een probleem vormt, maar de hoeveelheid mensen om zich heen. Een buitenspeeltuin of dierentuin is hier dus ook nooit een probleem geweest, dan hoeft ze niets met andere mensen als ze dat niet wil.
Ik denk niet dat zij dit gedrag van A. herkennen. Zij komen met de kinderen natuurlijk niet echt in situaties waarin het zo druk is. Maar ik had idd al bedacht om het volgende week tijdens het evaluatiegesprek eens te bespreken.