Even van me afschrijven... Een jaar lang hebben wij geen contact gehad met mijn schoonmoeder. Ze heeft een jaar terug na een ruzie van mijn partner en zijn zusje voor haar dochter gekozen en dit ook duidelijk zo gezegd. Mijn vriend had de keuze gemaakt om zijn zusje een poosje niet te zien omdat het allemaal niet lekker liep. Mijn schoonmoeder heeft toen letterlijk gezegd als jij je zusje niet meer wilt zien wil ik ook geen contact meer met jou en je gezin. Ze heeft ons 2e kindje dan ook tot een maand terug niet gezien, ze heeft het hele eerste jaar gemist. (ik was 3 weken later uitgerekend van onze 2e kindje) Dit is hierna aardig geëscaleerd. Een week na de geboorte van ons 2e kindje is er een poging tot een gesprek geweest en toen heeft zijn moeder letterlijk gezegd "het kwam diep uit mijn hart dat ik voor je zusje koos". Mijn vriend heeft hierna in een jaar tijd 4 keer geprobeerd het contact te herstellen alleen werd hij steeds de deur gewezen! Ze koos nog steeds voor haar dochter. Nu is er een maand terug een sms binnen gekomen van mijn vriend zijn zusje dat zij het erg graag achter zich wilde laten. (Niks gehoord van zijn moeder) Mijn vriend is een jaar lang heel boos geweest op hun beide en niks was dan ook meer goed aan hun. Nu na dit smsje sloeg hij opeens om en wilde niets liever dan weer contact met beide! Alleen is er totaal niks uitgesproken en weet hij nog steeds niet waarom zijn moeder voor zijn zusje koos terwijl ze niet eens had hoeven kiezen. Ze had gewoon contact met beide kunnen hebben want mijn vriend heeft dat tenslotte ook nooit gewild. Hun willen namelijk niet weer over alles wat er gebeurd is praten omdat het dan toch weer op ruzie uitdraait. Hier is mijn vriend mee akkoord en doet nu ook net of er nooit wat gebeurd is en belt over de gekste dingen met zijn moeder: gtst, werk en andere koetjes en kalfjes! Ik vind het heel moeilijk dat mijn vriend een jaar lang pijn heeft gehad van de keuze die zijn moeder gemaakt had en heb hem dan ook een jaar lang gesteund. Nu heb ik ook al meerdere keren ruzie met mijn vriend gehad omdat hij op dit moment zowat elke week met zijn moeder en zusje af wilt spreken, ik kan me niet zo makkelijk over het afgelopen jaar heen zetten merk ik! Ze is een jaar lang geen oma geweest voor mijn kinderen en de jongste kent ze eigenlijk niet eens. Hij geeft aan dat het zijn moeder is en als hij contact wilt ik dat maar moet pikken. Ik snap heel goed dat hij blij is dat hij zijn moeder weer kan zien maar ik zou als kind zijnde toch willen weten waarom ze mijn zusje boven mij zou zetten. Ik zou zelf ook niet kunnen vergeten als zulke harde woorden zijn gezegd zoals het kwam diep uit mijn hart. Ben ik nou zo moeilijk of heeft hij op dit gebied nu een plaat voor zijn kop? Moet er wel bij zeggen dat ik zelf nooit een hoge pet op heb gehad van mijn schoonmoeder omdat ik al langere tijd doorhad dat zijn zusje meer voor haar was dan mijn vriend! Zij kreeg alles wat haar hartje begeerde en hij moest werken op zijn 14e. (Nu is hij hier niet slechter van geworden hoor) En als oma was ze ook altijd tegendraads en luisterde ze nooit echt naar onze wensen wat ons eerste kind betrof. Ik hoop dus ook echt niet dat mijn vriend het weer in zijn hoofd haalt om zijn moeder op te willen laten passen op onze kindjes. Het is een lang verhaal geworden en ben nog veel dingen vergeten maar het lucht wel even op om het van me af te schrijven!
Nou meid, je schrijft maar van je af hoor. Iedereen gaat op een andere manier met zaken om. En als je vriend het zo wil en kan, dan zou ik dat respecteren. Hij moet echter niet van jou verwachten om er zelf ook zo in te staan en aan mee te doen, als jij dit niet kan en wel nog erg zit met zaken van het afgelopen jaar. Mbt het oppassen... dat hebben jullie nu toch op een bepaalde manier geregeld. Als dat goed bevalt, lekker zo laten, zou ik zeggen. Kan me voorstellen dat je haar niet nu opeens weer als oppas wilt. Zou ik wel erg kort door de bocht zijn, als je vriend denkt dat dat opeens weer aan de orde is. Blijf in elk geval praten en probeer elkaars uitgangspunten te respecteren. Het zou zonde zijn als dit tussen jullie in komt te staan.
Ik kan me jou goed voorstellen dat je je er niet zomaar overheen kunt zetten weer 'normaal' tegen elkaar te doen, aangezien er een hoop gebeurd is zonder uit te praten. Ik zou als schoondochter zijnde praten met mijn schoonmoeder denk ik en zeggen dat jij dit niet kunt op deze manier, en dat je graag zou willen dat het met z'n allen uitgepraat word zodat er weer met schone lei begonnen kan worden met elkaar. Succes ermee.
Verschil volgens mij tussen mannen en vrouwen. Mannen kunnen makkelijker dingen naast zich neerleggen, vrouwen willen uitpraten. Ik zou het accepteren, maar wel terughoudend zijn. Kennelijk is je vriend er blij mee, dat is nu belangrijk.