Wat anderen ook al zeggen, je kan niet alles voorkomen en hoe meer kinderen hoe lastiger dat wordt. Ik probeer de oudste nu zoveel mogelijk het kleine spul op te ruimen zodra hij er klaar mee is,maar de jongste presteert het om zo'n heel 4kant Duplo blokje in d'r mond te proppen en dat blijft hier toch echt gewoon op de grond liggen. Verder met regelmaat wat ongelukjes, vinger onder de boxla, kin op de tafel omdat ze stond en dacht wel te kunnen gaan zitten. Ik kan het prima ook weer loslaten, zullen wel meer van zulke dingen gebeuren. De oudste ben ik met 2 jaar een keer kwijt geweest, was door de wijk gaan dwalen en daar heb ik wel een poosje gehad, wat als... Was een gevalletje papa dacht dat hij bij mama was en mama dacht dat hij bij papa buiten was aan de voorkant...
Haha nee zeker niet! Onze jongste is ook een echte klauteraar. Nog geen 2,5 en klom steeds op het stapelbed van zijn broers. En daar dan het liefst hard heen en weer rennen Ik dacht slim te zijn door het stapelbed achterstevoren te zetten, zodat hij niet meer bij het trapje kon. En er dus niet in kon klimmen. Dat ging een week goed. Toen kon hij ook via het hoofdeind in het stapelbed klimmen
Hier heeft ze een plasticje van een boekje af weten te peuteren. Nou ik ben control freak dus als dat los kon, had ik t dr wel af geritst of dat hele boekje de vuilbak in gekieperd. Maar goed, man gaf dr een boekje in bed want ze was nog in speelmodus en nog laaaaaang niet moe (ik geef dr nog geen boekje mee naar bed omdat ze t opvreet of verrotscheurt maar hij vond t oke) dun plasticje heeft ze dus opgevreten, vervolgens hard huilend alles weer ondergekotst. Man hysterisch aan de lijn die was t uitgekotste plastic al bij elkaar aan t puzzelen geweest en miste nog een stukje. Bel de assiste van de huisarts dan maar, ik weet t ook niet, die heeft contact gehad met t rivm, was hier in orde kon geen kwaad, kwam dr wel weer uit. (stukje lag onder t bed overigens). Ze stopt nu geen dingen meer in dr mond overigens, dus allicht wel dr les geleerd.
Hier ook geregeld blauwe plekken, kapotte knieën en ellebogen, gestoten tenen, van dingen afvallen. Peuter zijn is leren met vallen en opstaan. Mijn jongste dochter is nu ruim 10 maanden en is net begonnen met tijgeren. De oudste laat geregeld dingen slingeren die de jongste dan weer pakt. Ja, ik kan alles opruimen en overal achteraan zitten maar dan kom ik nergens meer aan toe. En ze leren juist dingen door dingen te doen. Of het nu goed is of niet. Maar ik begrijp je gevoel wel hoor.
Ik heb gisterochtend mijn jongste twee geleerd hoe ze veilig uit het klimrek kunnen vallen, in plaats van ze verboden te klimmen. Je gaat nog veel ergere en enge dingen meemaken. Ik heb als 2 jongste jongetjes en wat die allemaal verzinnen! Voor mijn eigen gemoedsrust heb ik mijn levensmotto aangepast naar: 'en dag niet gebloed is een dag niet geleefd' en heb zelf hechtpleisters in mijn verbandtrommel. Laat het een beetje los. Leer je dreumes inderdaad dat niet alles in de mond mag en laat hem voor de rest spelenderwijs de wereld verkennen. Daar leren ze van een het is beter voor je gemoedsrust. Je kunt echt niet alles voor zijn namelijk.
Tip loslaten: Probeer het niet te zien als een fout van jouw kant maar als een leermoment. Je denkt er vanaf nu echt beter om en je zal misschien ook nog andere dingen zien waarvan je denkt: dat kan ik maar beter aan de kant zetten. Hij had er ook nog maar 1 te pakken dus je lette echt wel op. Hoe graag je het wil, je kan ze niet elke seconde van de dag in de gaten houden. Hier gebeurt het regelmatig dat de jongste iets te pakken heeft dat hij niet mag hebben. Hij heeft nu de stekker van de babyfoon ontdekt in het stopcontact. Laatst een hapje modder genomen bij de plantjes. En door peuterzus krijgt hij wel eens wat kleins qua speelgoed. Tsja, ze leven beiden nog hoor.
Iets ander geval, maar mijn zoontje is laatst van de glijbaan gevallen. Flinke schaafplek en een bult op zijn hoofd. Het ging al weken goed, maar deze keer dus niet. En ik weet niet eens hoe het is gebeurd, want ik stond in de keuken. Maar als ik na ga hoe het moet zijn gegaan dan draait mijn maag om. Daar heb ik wel even een paar dagen 'last' van gehad, maar uiteindelijk heb ik er niks aan om te denken hoe het ook anders had kunnen gaan. Zulke dingen gebeuren nu eenmaal en daardoor let je vaak nog beter op de volgende keer.
Vandaag vinger in de koffie van papa. Dat was een beetje zere vinger, gelukkig senseo en hij stond er al even dus geen schade aan dochter maar wel een hele boze blik van mama naar papa. Tip van mijn kant (en het is een open deur): geen mobiel gebruiken in de buurt van je ukkie, ja om foto's/filmpjes van je ukkie te maken maar niet om geconcentreerd een spelletje te spelen als je kleine in de rondte scharrelt en je hete spullen op tafel/in bereik hebt staan. Diepe zucht, tel tot 100, goddank drinkt hij geen thee anders had ik vandaag een telefoon gemolesteerd en mogelijkerwijs iemand afgefakkeld...vraag me dan echt af, ben ik zo overbezorgd of is hij te nonchalant. Hij zou dr beter op letten in t vervolg, hij had dr niet zo snel verwacht en niet gezien. Toekomst gaat t leren.
Wij hebben als regel de hete thee buiten kinder bereik. Dus op de schouw of de vensterbank (de mijne kunnen daar nog niet bij). Nooit op de salontafel. Beetje te veel heetwaterverbrandingen gezien. Ik ken mensen die hun thee staand in de keuken drinken. Dat vind ik dan weer wat ver gaan.
Mja net weer een (kinder)schaar uit zn vingertjes gepakt.. Natuurlijk wijs ik m’n bijna 3-jarige erop dat ze die niet op de grond moet leggen als ze aan het knutselen is, maar dat soort dingen gebeuren dus weleens. Vervelend dat je er zon last van hebt.