niet in eigen bedje

Nana wou ook eerst niet in haar eigen bedje maar het liefst bij ons.
Ik ben een kruik in haar bedje gaan leggen voordat ze ging slapen.

 

Kan me voorstellen dat zo'n ledikant groot is voor een klein babytje. Onze dochter heeft heel lang in een wieg gelegen voordat ze in de ledikant ging. Waarom laat je ze 's nachts ook niet in de kinderwagenbak op jullie kamer slapen. Zet je haar naast je bed neer. Als ze daaraan gewend is kun je ze met kinderwagenbak in de ledikant leggen op haar eigen kamer en daarna als dat gewend is in de ledikant zelf.

 

Hier werkte een kruik ook altijd erg goed.

 

Mijn zoontje wilde in het begin ook niet in ledikant slapen, maar wij vonden dat hij er gewoon aan moest wennen. Dat zullen sommigen misschien wel hard vinden. Ik ben er ook niet voor om mijn baby in slaapt te wiegen of bij te blijven totdat hij slaapt. Ik wilde graag dat hij zijn bedje als iets vertrouwds en veiligs zag. Dus even een paar dagjes doorgezet, wel even bijgebleven en over zijn bolletje geaaid en dat werkte.
Ssindsdien gaat slapen altijd zonder maar enige problemen. In bedje leggen, kusje en slapen maar.

 

Kiwi, hier hetzelfde...Geen kunstgrepen etc., maar gewoon doorgezet. En ik heb hier heerlijke slapers, waardoor ik 's avonds èn 's nachts tijd voor mezelf heb en ik niet nog eens een paar uur met m'n kleintjes bezig ben om ze in slaap te krijgen en/of te houden....

 

Hoi, heel herkenbaar. Mijn muppie had ook een bloedhekel aan haar eigen bedje. Wij hebben er een stoel naast gezet. En blijven er nu steeds even bij tot ze slaapt. En het gaat nu steeds sneller (zijn er zo`n twee weken mee bezig). Eerst zaten we er steeds een uur bij. En als ze dan wakker werd, was het weer schreeuwen. Maar nu hebben we nog maar 20 minuutjes nodig. En als ze eens wakker wordt, slaapt ze daarna meestal ook wel weer door, zonder schreeuwen. Hopelijk kan ze straks zonder papa of mama ernaast in slaap vallen.
Het kost wat tijd en geduld, maar het gaat in ieder geval de goede kant op. De aanhouder wint, zullen we maar zeggen.

X en succes

 

Inderdaad doorzetten, je kleintje heeft door dat ze ook bij jullie mag slapen als ze gaat huilen.

Je hoeft haar niet aan één stuk te laten brullen, maar eerst 20 sec dan nog een keer 20s sec, dan weer wat langer op een gegeven moment zijn ze zo moe. gewoon steeds er even naar toe gaan.

en bedje voorverwarmen wil ook wel eens helpen.
wij hebben ook een nachtlampje aan, geen idee of je daar wat ana hebt maar dan kan je makkelijker zien of ze zich ongemakkelijk voelt of? wat dan ook. (ok meer voor mezelf dus haha)

succes je kan het.

 

Het kind is twee maanden!

 

Ben met die van mij met 7 weken begonnen. was eerst ook brullen, maar na een weekje doorzetten was het klaar. Dus dan kan dat naar mijn idee ook met de kleine van Angie.

 

Ja en? Ook kinderen van 2 maanden weten al dat ze met huilen dingen voor elkaar krijgen. Kijk maar naar bijvoorbeeld eten..Als je kindje honger heeft gaat het huilen en krijgt de fles en is tevreden. Zo kan dat ook werken met slapen hoor. Huilen=aandacht=tevreden....Dat mag je best doorbreken hoor, àls je daar het persoon voor bent. Wil je dit niet, dan doe je het gewoon niet, ieder voor zich....

 

Ja, hoogste tijd dat het zelfstandig wordt natuurlijk!

Mijn zoon ging vanaf een maand of 3 's avonds lekker zijn bedje in zonder problemen. Tot die tijd nam ik hem 's avonds lekker bij me of zat hij bij ons beneden in zijn zitzak te soezen. Meestal ging hij na de laatste voeding wel lekker slapen. (met de kruik, zoals ik al eerder aangaf)

 

Tsja....

Ik vind het triest. Word je eerst negen maanden lang heerlijk door je moeder en de warmte iedere keer in slaap gewiegd, moet je het daarna helemaal zelf gaan doen, tot huilen aan toe... Op je eigen kamertje, in een megagroot bed en alleen. Zo las ik laatst in een ander topic (volgens mij geschreven door Sonjaw) dat haar kindje zo lang huilde dat het ervan moest overgeven.

Ach, ieder zijn eigen keus, de mijne is het in ieder geval niet. Dan ben ik maar soft.

 

Huilen is het enige wat ze kunnen op die leeftijd en dus een heel logisch gevolg op een hongergevoel..
Zo is het ook met aandacht van mama en papa, een basisbehoefte van een kind, natuurlijk gaat een kind op die leeftijd huilen als het aandacht wil. Waarom zou je dit willen doorbreken op zo'n jonge leeftijd?

Geef het de tijd en geniet ervan om je kindje lekker bij je te hebben.
Voor je het weet zijn ze zelfstandig en hebben ze het veel te druk met spelen en ontdekken!

 

Kinderen van die leeftijd kunnen niet manipuleren door te huilen, ze doen dit NIET bewust om iets voor elkaar te krijgen. Ze geven aan dat er iets niet goed is, eenzaam, honger etc. Je kindje voelt zich in ieder geval niet goed en zelfs ellendig als je het negeert. Zelf voel je je toch ook niet goed als je huilt? Dat is voor een baby hetzelfde! Pas na acht maanden gaan kinderen dit bewuster doen.

 

Ik wil nog even vooropstellen dat ikzelf met allebei mijn kinderen geen problemen heb ondervonden met het slapen in eigen bed, in hun eigen kamertje. Dat ging vanaf nacht 2 meteen goed. Mss als het meer problemen had gegeven, dat ik anders gehandeld had. Daarom praat ik misschien meer vanuit mijn eigen ervaring en het feit dat ik heerlijke slapers heb.

En je bent niet soft als je het anders doet, je volgt gewoon je gevoel. De ene moeder gaat gewoon anders om met dit soort dingen dan de ander..

 

Maar dat is ook prima, elke mama moet haar eigen gevoel volgen. Maar ga elkaar niet lopen veroordelen daarom (en daar bedoel ik jou niet specifiek mee, maar iedereen in dit topic). Angie vraagt om ervaringen, die krijgt ze dus ook. En die ervaringen zijn altijd verdeeld in 2 groepen, de mama's die hun kindjes even laten huilen en mama's die dat niet doen. En laten huilen tot het moet overgeven is natuurlijk nooit goed!

Ik redeneer vanuit mijn eigen ervaring en hier is het goed geweest de kindjes even te laten huilen. Nu nooit een probleem meer. Maar mochten ze nou de tent afgebroken hebben, dan had ik ze heus niet laten huilen. Ik ga regelmatig even kijken als ze huilt om een aai over de bol te geven en de speen en laat zo weten dat mama er nog wel is. En natuurlijk huilt ze als ik weg ga, maar dat heeft ze ook even nodig om in slaap te vallen. Dat hoor ik aan het huiltje. Even jengelen en weg is ze!

 

Een baby van 2 maanden is niet gek hoor haha, zodra ik even uit beeld ben heeft hij al door dat ik wel even kom kijken als hij gaat huilen de smiecht haha

huilen tot het gaan overgeven? welke gek laat dat toe zeg, ik kan hem niet eens 5 min laten huilen maar goed.

maar met een beetje oefenen krijg je de kleine echt wel in zijn bedje en al lukt het maar 1 keer en de volgende dag is het weer een drama. nou ja dan volgende keer weer beter. maar niet opgeven hoor.

 

Maar we hebben hier toch niet over een kindje dat gaat overgeven van het huilen? Dat is toch een heel ander verhaal. Laten we niet alles zo overtrekken alsjeblieft.
Als jij het triest vindt om je kindje te laten huilen dan begrijp ik dat volkomen. Als het niet lekker voelt dan zou ik dat ook nooit doen.
Ik denk dat iedere moeder doet wat voor haar en voor haar kindje het beste is.

De acties van een kind van 2 maanden zijn misschien niet bewust, maar hij went wel aan bepaalde handelingen. Als hij bij het huilen direct opgepakt wordt weet hij dat onderbewust. Je wordt doodgegooid met opmerkingen dat je een baby tot 6 maanden niet kan verwennen. Verwennen misschien niet, maar gewennen echt wel. Onderschat die kleintje niet hoor.
Ik weet bijna zeker dat als ik mijn zoontje niet had aangewend om in zijn bedje te slapen was hij niet zo'n makkelijke slaper als hij dat nu is. Maar ik zeg ook niet dat dit bij iedereen werkt, maar vaak werkt het wel.
Anyways, ik heb heel erg mijn gevoel gevolgd, en mijn gevoel zei opvoeden vanaf dag 1 (tot een bepaalde mate uiteraard) en niet wachten tot 6 maanden en dan ineens alles anders doen zoals je het vaak hoort. En dat werkt voor ons prima.