Ik weet echt niet wat me overkomen is, echt niet. Normaal gesproken ben ik een redelijk subjectief persoon. Ik ben nu net meer dan een maand geleden bevallen, en net een week voor mijn bevalling was mijn hoogvinkarper bevallen van stuk of 100 visjes, hiervan leven er nou een stuk of 15 jonkies in de aquarium bak. Vandaag (nu nog) is mijn Platy vis aan het bevallen geslagen zonder dat ik het wist, ik zag ineens babyvisjes en ik heb de dikste vis (haar dus) apart gezet, en die babyvisjes werden opengereten door de hoogvinkarpers. Echt waar, die hapte naar de buik en bleven happen en was echt 5 hoogvinkarpertjes op 1 babyvisje. Mamavis werd achterjaagd, de grote hoogvinkarpers namen de babies in een slok op. Ik kon echt janken toen ik het zag, ik voel me nu nog zó verdrietig. We hebben de kleintjes proberen te vangen, mama en de kleine (stuk of 20) zitten in een aparte bak, maar 90% van de babyvisjes hebben een grote wond aan de buik, ze zijn nu nog bezig met jagen van babyvisjes in de grote bak en mijn hart breekt letterlijk als ik het zie. Monsters. Ik voelde me ZO trots toen ik de Platy een babyvis zag bevallen, echt waar. Ik weet niet, misschien ineens dat ik dacht van ik weet hoe moeilijk het is om een te bevallen, jij krijgt er een stuk of 40-50. Normaal gesproken ben ik nooit zo, ik eet hamburgers, en vis. Alle vlees is hier welkom, maar dit breekt echt mijn hart. Ik vind het zó zielig, maar toch is het de doodnormaalste zaak in de wereld.. maar dan zie ik ze ineens met zn 8te in een school naar onder duiken, naar de visjes, en dan breekt mijn wereld los.. Wat mij voorheen echt niks uitmaakte (Vriendlief zn aquarium), breekt me nu toch een beetje op.. Het voelt zo raar, doodnormaal.. maar toch.. Ik weet dat ik weg moet kijken, en niet naar de bak kijken, want er zijn er nog wat in de bak die worden opgevreten.. maar ik hoop zo dat ze het redden.. Ik hoop dat mama het ook overleefd.. want 98% van al mijn zwangere vissen zijn na de bevalling gestorven door achternagejaag van vissen (Te laat door dat ze bevallen was.) Wat ben ik een watje geworden zeg.. Volgensmij word ik spontaan vegetarisch als ik mijn 2de krijg
Hier ook op hol geslagen hormonen... nog steeds. Ik heb meer last van het ontzwangeren dan van het effectief zwanger zijn! Ik weet soms echt geen blijf met mezelf en dan doe ik allemaal "domme" dinngen of uitspraken. Dus, ik begrijp je wel
Ah gossie, ik krijg er ook gewoon traantjes van, het klinkt ook zo zielig! Maar had het zonder mn hormoontjes net zo zielig gevonden hoor denk ik . Ik kan je dus een handje geven.