Moeilijk.....wat zou jij doen?

Je werkgever vraagt aan jou om contact te houden: ja dat mag hij doen. Dit heeft te maken met de wet Poortwachter, hierin zijn regels opgenomen waarmee oa is geregeld dat je contact houdt met de werkvloer en dat je op een voor jou juiste manier reïntegreert.
Hier hoort oa een plan van aanpak bij wat je samen met je werkgever invult.

Kijk ben je hoegenaamd niet in staat iets te doen, dan is het wat anders. Maar een bakje koffie drinken met je collega's werkt over het algemeen goed bij mensen met klachten als burnout/depressie etc. Dus niet direct werken bedoel ik hiermee.

Ik zou geen ontslag nemen, hiermee verspeel je al je rechten mocht je langdurig ziek blijven. Ik zou gewoon eerst eens kijken hoe alles gaat lopen.

Mbt kosten voor KDV: heb je ook al gekeken wat je evt nog van de Belastingdienst terug krijgt als tegemoetkoming in de kosten voor KDV?

 

Is de kans klein dat je weer aan het werk gaat door de pnd of door het kdv?

In het eerste geval zou ik het contract aanhouden en aan de vraag van je baas voldoen, als het tweede het geval is, zou ik het oneerlijk vinden naar je werkgever om je contract te behouden. Dit zou je immers ook niet doen als je geen pnd zou hebben, want dan had je na 10-12 weken na je bevalling weer aan het werk gegaan en als je dan de kosten van het kdv niet had kunnen opbrengen, zou je stoppen met werken. Toch?

Sterkte met je herstel!

 

Ik heb geen ervaring met PND, wel met een 'gewone' depressie, en heb hier ook veel over gelezen hoe hiermee om te gaan in de werkgever/werknemer relatie.

Ik ben ervan overtuigd dat het voor jouw herstel het beste is om wél contact te houden. Blijf zoveel mogelijk lijntjes aan het normale leven vasthouden, anders is de kans groot dat je verder en verder wegzakt.
Je bent ziek, maar je hebt geen ziekte die overgaat door thuis in je bed te gaan liggen of op de bank te hangen. Een depressie gaat pas over (of wordt weer te handelen) als je zélf in beweging komt.

Dat je emotioneel bent en moet huilen is heel normaal als je depressief bent. Een beetje werkgever schrikt daar niet van. Ik kan me voorstellen dat jij dat niet prettig vindt, maar benoem het dan maar van tevoren. Dus als je elkaar spreekt of mailt om een afspraak te maken, zeg dan dat jij je dermate rot voelt dat je soms zo maar moet huilen. Daar hoef je je niet voor te schamen. En misschien haalt het de spanning al zodanig naar beneden dat je minder last van die tranen zult hebben.


Je vraag t.a.v. KDV snap ik niet. Wat hebben jullie besloten voordat je zoontje geboren werd? Ik neem aan dat je toen ook al sommetjes hebt gemaakt over de bekostiging van opvang. Nú besluiten om te stoppen met werken, terwijl je dat voor je verlof niet van plan was, lijkt me eerlijk gezegd een besluit dat je wordt ingegeven door je depressie en niet door jullie eigen keuze. Als ik het onaardig zeg, klinkt het voor mij als een vlucht, gezien jouw situatie. En dáár help je jezelf pas echt mee in de ellende.
Misschien moet je het roer wel helemaal omgooien, maar dat soort radicale besluiten kun je beter niet nemen zolang je nog in die depressie zit.
Ik zou dus éérst proberen op te knappen, en daarná pas besluiten nemen over wel of niet werken. (mijn ervaring: eerst beter worden bij oude werkgever waar ik niet meer happy was, daarna op zoek naar een baan/werkomgeving waar ik wel mijn ei kwijt kon).

Heb je eigenlijk professionele zorg (huisarts, psycholoog, psychiater)? Wat zegt je therapeut/behandelaar hiervan?


Ik wens je in elk geval een goed herstel.