Oh nee hoor, ik zie het absoluut niet zwart wit juist omdat ik niet in dezelfde situatie zit als veel dames hier. Maar ik vind de vergelijking desondanks niet kunnen. Daar denken we inderdaad anders over en dat is prima.
Wat een onzin zeg. In dit topic is hartstikke netjes en respectvol gereageerd. Als je graag reacties wil die alleen in jouw straatje passen lijkt me een forum (met inderdaad, allemaal verschillende dames!) niet de juiste plek. Ik vind dat reacties met een andere mening altijd moeten kunnen mits dit met respect gebeurd.
Ik vind het ook niet kunnen. Wij hebben er zes jaar over gedaan om zwanger te worden, maar het is nooit in me opgekomen om dat te vergelijken met mijn broertje die leukemie had.
Nou de titel vind ik zo vreemd (in mijn ogen) dat het mij echt lokt om alles te lezen. En ik vind het een een vergelijking van niks, en dan hou ik het nog netjes. Ik vind het rot dat mensen zich zo voelen en het zo mee moeten maken, soms is het niet eerlijk. dus dat gedeelte begrijp ik wel. Alleen de vergelijking is echt weird op zn zachtst gezegt. *breekt weer uit*
Hier idem. Wij zijn van ons zoontje ook 3 jaar bezig geweest ( en ja dat is kort in tegenstelling tot sommige hier ) Maar heb er nooit over na gedacht om het te vergelijken met de kanker die mijn moeder moest overwinnen! En ja het is verschrikkelijk elke maand weer die teleurstelling als je niet zwanger bent. En ja de hormonen die je in je lijf moet proppen maken dat er ook niet makkelijker op. Maar 3x per week naar het ZH moeten om een zware chemo naar binnen te krijgen waar je kaal van word dood en dood ziek van word zo slap als een vaatdoek met de vraag of je het uberhaubt nog na kan vertellen over een half jaar of een jaar vind ik toch wel wat erger. Een vriendin van mij heeft 3 weken terug te horen gekregen dat ze kanker heeft. Heeft een dochtertje van 4 mnd en de kans dat zij haar dochtertje nog maar 6 mnd ziet en dus dr eerste verjaardag niet mee kan maken is 90% Kortom de artsen geven haar nog 6 mnd. Dan vind ik niet mag mopperen dat wij "lang" bezig zijn geweest daar mee kunnen vergelijken want dat lijkt me het aller aller ergste wat je mee kan maken als moeder én als gezin!
Ik had heel wat getypt maar dit zegt toch al genoeg!? dan kun je toch geen vergelijking maken met deze rot ziekte waarbij je helemaal geen keuze meer hebt dan te accepteren dat er geen uitzicht meer is, dat je gewoon komt te overlijden en je de laatste maanden alleen maar ziek bent e.d. sterkte met je vriendin verder laat ik het hierbij, sorry maar moest nog even reageren op dit verhaal.
ik las de titel en ben dit gelijk gaan lezen. het doet me echt vreselijk pijn om te lezen dat jij dit vergelijkt met een ziekte. dat deze titel wordt toegestaan vind ik ook vreemd. mijn moeder is gestorven aan kanker na een vreselijke lijdensweg. laatste jaar van haar leven kon ze alleen nog maar op bed liggen met vreselijke pijn. elke dag overgeven en zich moeten laten verzorgen. haar eigen kinderen moesten haar kont afvegen en haar wassen! na een lijdensweg van 15 jaar is ze overleden zonder 1 keer te klagen of zich af te vragen, waarom ik? ik begrijp dat je het moeilijk hebt maar dit soort dingen kun je niet vergelijken!!
Net drie dagen geleden nog een dierbaar iemand verloren aan kanker... ik vind de vergelijking ook echt niet kunnen. Het enige waar ik aan denk is dat zij nooit haar kinderen heeft kunnen zien trouwen of oma is kunnen worden... Het gevoel van verdriet, teleurstelling en hoop e.d. kan ik goed begrijpen, maar nog niet zwanger kunnen worden vergelijken met een terminale ziekte... Als je eenmaal hebt kunnen accepteren dat het niet lukt, leef je zelf in elk geval nog voort. Op de manier waarop, dat heb je zelf in de hand. Iemand die terminaal ziek is, heeft deze keuze niet. Het lijkt me logisch dat je mensen pijn en verdriet doet met deze uitspraak. Je hebt dit niet zo bedoeld, maar tekst is nu eenmaal anders te interpreteren dan een live gesprek met iemand. Ook ik begrijp niet waarom deze titel nog niet is aangepast door het beheerteam (afgezien van de kromme zinsopbouw).
Als ik het vergelijk met terminale kanker, vind ik 'nog niet zwanger zijn' meer een griepje, eigenlijk.
@ SARAH. Meis, Het is soms erg moeilijk... Elke maand de teleurstellingen.. Ik begrijp je heel goed... Het is zwaar.. Maar je moet wel gewoon hoop blijven houden hoor meis! Heel veel succes.. @ ALL.. Ik denk dat Sarah gewoon bedoelt het overwinnen vn iets maar dat ze dat een beetje verkeerd verwoord heeft. Ze begrijpt ook heus zelf wel dat dit niet te vergelijken is met kanker. Ik snap wel dat degene die hier mensen aan zijn verloren (inclusief ik ) Dit voor het hoofd stoot. Maar denk niet dat ze het zo bedoelt!
Ook een niet terminale ziekte maar wel chronische aandoening is niet te vergelijken met de MMM. Hoewel ik helemaal begrijp wat je bedoelt vind ik de vergelijking niet juist en ook te ver gaan. Natuurlijk is de ziekenhuisgang er ook en natuurlijk probeer je iets op te lossen wat het lichaam duidelijk niet zelf kan (of combinatie van twee lichamen) maar je wilt graag iets krijgen... je hebt een verlangen naar iets nieuws... Dat is anders dan verlangen naar een leven zonder fysieke pijn, gewone motoriek, normaal adem kunnen halen etc etc. Daarbij is het een kwestie van keuze. MMM is vreselijk en gun je werkelijk niemand maar het is wel een keuze die je zelf maakt. Ongewenst kinderloos zijn en blijven is een keuze die voor je gemaakt wordt... en kan net zo pijnlijk zijn als een lichamelijke ziekte. Misschien makkelijk praten met twee gezonde kinderen maar ook na 14 rondes is MMM mijn keuze niet (HSG uitgezonderd). Dat kan ik doen (en niet alleen omdat ik al kinderen heb) maar omdat ik weet hoe het is om geen keuzes te hebben (reuma)
Als ik mijn bericht zo teruglees was/is het ziekzijn bij mij inderdaad veel en veel erger dan het niet zwanger worden. In mijn slechtste dagen heb ik echt geroepen dat het me niet kon schelen als ik nooit kinderen zou krijgen,als ik maar beter zou worden. Dan heb ik niet eens therminale kanker gehad maar lyme. Nu moet ik wel zeggen dat het geen kinderen kunnen krijgen me ontzettend veel verdriet heeft/had gedaan dus het is meer geestelijke sores. Maar ik snap Sarah's berichtje nog steeds,ik weet ook wel dat ze het niet zo bedoeld.
Ik snap Sarah ook wel goed. Ik begrijp wat ze bedoelt te zeggen. De MMM is ontzettend zwaar. Je leeft tussen hoop en wanhoop. Om over alle medicatie nog maar te zwijgen. Echter, haar topictitel luidt " zwanger worden is net hetzelfde als een ziekte die je moet overwinnen." De vergelijking gaat eigenlijk niet op. In je titel heb je het over zwanger worden in zijn algemeenheid. Er zijn echter genoeg vrouwen die wel gemakkelijk zwanger worden en dat kun je dan absoluut niet vergelijken met een ziekte die je moet overwinnen. Pas als je de openingspost leest, begrijp je dat het om MOEILIJK zwanger worden gaat. Maar dan nog vind ik het enigszins kwetsend naar mensen toe die momenteel een ernstige danwel ongeneeslijke ziekte hebben. Mensen die in sommige gevallen geen toekomst meer hebben.
even een kort verhaaltjé mijn vriend lijdt aan borderline en hij moet tegen zijn ziekte vechten zorgen dat hij erboven blijft staan & ik moet vechten tegen een depressie' zelfmoordneigen' door heel dit mmm gedoe' 1000x gezegd is er helemaal geen spraken van een vergelijking tussen zwanger worden & kanker hebben' Zoals al eerder vermeld is..MENTAAL! De titel spreekt toch niet over kanker? maar algemeen 'ziekte' er zijn duizende ziektes Buiten kanker .. jaloezie is ook een ziekté Dus blijf niet hangen op het woordje (kanker) daar gaat het zelfs niet eens over. in ieder geval wil ik iedereen hier WEL een knuff geven voor hun familie/vrienden/kennisen/partner die kanker heeft want het is idd geen gemakkelijke weg om af te leggen
Jaloezie op wat En ik ben psygisch ook niet in orde OPS en BPS. En zoals iemand hier boven zij was jij de geen die over kanker begon.. Hier je eigen woorden:
Ik vind ook de topic titel niet passend. Ziekte overwinnen is heel wat anders dan zwanger wprden. Zwanger worden is ook een strijd maar niet iets waar je aan dood gaat....... En om zwanger worden te vergelijken met het overwinnen van een ziekte vind ik zelf persoonlijke een beetje vergezocht Maar dat is mijn mening.
Ik heb mijn Beppe (oma) 2 jaar geleden ook verloren aan kanker. Wat een **** ziekte is dat, en absoluut niet vergelijkbaar met moeilijk zwanger kunnen raken. Het zij mentaal of lichamelijk! Als ik in jouw schoenen had gestaan, had ik zeker mijn excuses aangeboden voor je behoorlijk misplaatste vergelijking. Vind het naar voor jou en je partner dat jullie moeilijk zwanger raken en dat daar zo veel bij komt kijken. Moet vast niet makkelijk zijn. Houdt moet, want de wonderen zijn zeker nog niet de wereld uit!