Zoals je bij mij kunt lezen hebben we al een aantal IUI pogingen achter de rug. Nu hebben we aangegeven dat we IVF willen, omdat we denken dat IUI niet bij ons werkt. Ik ga aankomende dinsdag afspraak maken en worden we weer opnieuw onderzocht. Ook wordt de zaad van mijn man opnieuw gecontroleerd of het geschikt is voor IVF anders wordt het ICSI. Het lijkt me fijn om een 'praatgroepje' te hebben die ook ongeveer in dezelfde situatie zitten of die dit al hebben meegemaakt. Zo kunnen we elkaar tot steun zijn. Ik ga er namelijk vanuit dat het nog heftiger gaat worden!
Wij hebben de eerste icsi achter de rug, gelukkig met gewenst resultaat zie banner! We zijn in Düsseldorf geweest dus geen ervaring met Nederlands ziekenhuis en icsi. Veel sterkte is inderdaad heftig maar dat is zo wie zo al als je niet 'gewoon' zwanger kan worden.
Hier ook nu bezig met icsi druk aan het prikken wij lopen bij het amc heel goed daar ze zijn ook heel lief echt een aanrader
Hoi Marassi, Wij zitten ook aan het begin van het IVF traject. Op dit moment nog vol hoop op het wachtbankje na de 7e IUI, al is het hoogstwaarschijnlijk weeeer valse hoop Omdat december al zo'n drukke verwarde maand is hebben we besloten dat als deze IUI weer mislukt in januari te starten met IVF. Heel misschien krijg ik in december nog wel een IUI, maar dat weet ik nog niet zeker. Het intake gesprek hebben we al gehad, net als het bloedonderzoek, prikschema etc etc. Ook het recept voor alle medicatie heb ik al in huis, dit ga ik dus zo bij zo dit jaar nog halen anders ben ik in 1 klap door mn eigen risico heen in 2013 haha Voordat we starten wil ik nog wel een 2e gesprekje aangaan in het ziekenhuis omdat de intake al zo lang gelden is, en ik ook nog spuit instructie heb gehad.
Hey.. @ juffie, wat mooi nieuws.. Succes met de laatste loodjes. @ energy, succes met prikken. Ik ben nog druk aan het prikken voor IUI 4 ook al denk ik niet dat die poging ook wat gaat worden. Heeft de arts ook aan mij bevestigd alleen wil ik nog alle kansen benutten @ staffie, ook al denk je dat IUI 7 niks gaat worden, toch heb je altijd een beetje hoop. Dat vind ik ook het moeilijkste. Succes en sterkte. Hier moet ik morgen bellen voor afspraak met umcg. Dan hoor ik wanneer we mogen komen om opnieuw onderzocht te worden. Ik weet nog niet of het IVF of Icsi gaat worden. Ik vind het allemaal spannend maar heb nu wel even rust in mijn lichaam omdat ik weet dat we IVF in het vooruitzicht hebben en geen bodemloze put.
Hi Marassi en andere dames. Ik ben me ook maar vast gaan oriënteren op het proces van IVF. Ik zit nu in de wachtweken van de vierde IUI. Na 6 keer komen we in aanmerking voor IVF. De gyn raadde ons aan om naar een informatieavond te gaan om ons te laten voorlichten. Na 6 IUI's hebben we sowieso het gesprek met de gyn. Ik vind het nogal wat erg heftig allemaal. We hebben een zoon die nu ruim 4 is. Zwanger worden van hem was in no time gepiept. En nummer 2 duurt al bijna 3 jaar er is helemaal niets gevonden. Daarom nu dan maar IUI in eigen cyclus, zonder enige hulp van medicatie. Ik heb daar met de gyn over gesproken, omdat ik graag een stapje extra wil gaan doen, maar het ziekenhuis wil daar niet aan.. Superirritant. Toen kreeg ik dus te horen: ga maar vast naar IVF voorlichting. Ik vind dat zo het andere uiterste, want dan wordt je ineens wel volgepropt met hormonen etc. Mijn man had eerst moeite om überhaupt aan IUI te beginnen, maar nu wil hij wel door voor IVF. Ik vind dat hij er erg licht over denkt. Zo van: nou ja, dan gaan we toch lekker dat doen. Voor hem verandert er niets, maar voor mij wordt het volgens mij mega zwaar. Als ik dan lees over de heftigheid van de hormonen, de mogelijke complicaties bij overstimulatie en de punctie, brrrrrr. Alleen voor hem zou een voorlichtingsavond dus wel nuttig zijn Maar goed, eerst nog 2x IUI hierna. Wie weet brengt dat nog mooi nieuws! Stap-voor-stap
hallo dames wij zijn bijna 2 jaar bezig om zwanger te worden. uiteindelijk kwamen we erachter dat het aan mijn partner lag hij heeft zeer slecht zaad en kwamen meteen in aamerking voor ivf. nou gister zijn we dus gestart! zoooo spannend nu eerst spuiten en rond 5 december de eicelpunctie tot nu toe valt het mee! maar der valt ook nog niet veel te zeggen na 1 dag haha
@ Betties wat heftig en jammer dat het ziekenhuis niet mee werkt. Voor jou lijkt het me ook frustrerend omdat het bij je zoontje zomaar raak was. Helaas hebben ze hier geen voorlichtinsavond anders had ik mijn man ook meegesleept. Hij denkt er ook luchtig over... Mannen! @ melisjuh, wat spannend zeg. Zo snel ook punctie! Hier vandaag gebeld en 11 dec hebben we eerst zaadonderzoek om te zien of het IVF of ICSI gaat worden. 7 januari hebben we terugkoppeling en horen we wat het wordt. Hopelijk wordt 2013 ons jaar!! Maar donderdag eerst nog echo voor 4e IUI.
marassi, wat 'fijn' dat je het herkent van mijn man! Ik hoor hier vaak alleen maar dat de mannen zo meelevend zijn enzo. Dat is ook wel , begrijp me niet verkeerd. Maar hij doet er inderdaad zo luchtig over. ALsof hij maar niet wil geloven hoe heftig het voor mij zal zijn. Moet zeggen, hij leest er ook niets over'. Hij is vorig jaar meegeweest naar de HSG en is toen wel geschrokken hoe heftig dat onderzoek was. Dat ik echt pijn had. Maar blijkbaar is dat alweer weggezakt. En ik verwacht dat bv een punctie veel heftiger zal zijn. Gelukkig zag ik op de site van het UMC wel de mogelijkheid om dit onder narcose te doen. Doen jullie een punctie onder narcose of zonder? En heb je dan wel andere pijnstilling?
Na 7 keer IUI nu de eerste IVF poging gehad. Flinke hormoondosis viel best tegen. De spanning is ook flink wat hoger. punctie viel uiteindelijk mee, maar ik raad aan om ook plaatselijke verdoving te vragen. Na terugplaatsing op 6 nov niet meer ongesteld geworden. test was 2 keer positief, maar ik durf het nog niet te geloven. We zijn al 3 jaar bezig en wil mezelf geen valse hoop geven. Vorige week voelde ik van alles nu helemaal niks....6 dec echo...daarna ga ik het pas geloven
Het lijkt mij ook erg heftig allemaal inderdaad... Na 4 IUI's die geen zin bleken te hebben door te slecht zaad moeten we ook door naar IVF of ICSI. Vorige week nog 1x zaadonderzoek gehad en aan de hand daarvan wordt bepaald of het IVF of ICSI wordt. Grootste kans op ICSI, omdat bij de IUI's het zaad tussen de 0.4 en 1.2 milj zat. Helaas is de afspraak verzet naar 2e week van januari, dus dat duurt nog even Waarschijnlijk kunnen we wel vrij snel daarna starten, rond februari. Erg spannend en ik zie er ook erg tegenop... twijfel ook nog best wel of we het wel of niet moeten doen. @bebe: Gefeliciteerd meid! Heb je alleen plaatselijke verdoving gehad bij de punctie? @energy: Succes met prikken, gaat het goed? @betties: Heftig allemaal he als je over IVF leest. Voor mannen gaat het toch meer 'buiten hun om', want als vrouw moet je het allemaal ondergaan. Hoop toch dat het met IUI gaat lukken bij jullie! Over die punctie onder narcose: Heb bij het UMC ernaar gevraagd en dat doen ze wel, alleen niet standaard. Het is eigenlijk net niet narcose, maar een hele zware roes. Moet wel in de ok worden gedaan met een anesthesist erbij. Als het goed is ben je dan zo ver weg dat je er niks van merkt, maar dat de arts en verpleegsters nog wel met je kunnen praten. Ik ben nog aan het twijfelen, denk dat ik daar ook wel voor wil gaan... maar ik dacht dat dit ook maar een aantal keer per week wordt gedaan, omdat het helemaal ingepland moet worden. @melisjuh: Spannend zeg! Punctie is dan al snel, doe je ook kort protocol zeker? Heel veel succes! @marassie: Jij dus ook nog afwachten of het IVF of ICSI wordt. Maar eerdere zaadonderzoeken bij jullie waren goed toch? Dus lijkt me de kans best groot dat het IVF wordt. Ik heb een dag na jullie de afspraak
Wij konden gelijk door voor IVF/ICSI omdat zaad van man dusdanig slecht was dat IUI voor ons geen optie meer was. Uiteindelijk voor IVF ook niet genoeg, en dus werd het ICSI.. Achteraf gezien vond ik het hier allemaal nog wel meevallen. Maar ik heb 0.0 bijwerkingen gehad van alle hormonen, dus dan heb je ook niet zoveel te klagen Prikken zelf vond ik erg meevallen.. Het is niet leuk, maar zo voorbij. Alleen de punctie viel hier erg tegen, maar ondanks dat zou ik het wel nog een keer doen als dat nodig mocht zijn. (Hier standaard verdoving via infuus gehad icm paracetamol 's ochtends). Je wordt zo goed voorgelicht in het ziekenhuis, na de intake volgde bij ons eerst een informatieavond, dan wordt alles tot in de puntjes uitgelegd, dan nog een prik-instructieavond, en dan nog een eindgesprek voor je echt begint, al met al ben je dan 2 a 3 maanden verder en heb je alles kunnen laten bezinken. Al deze bijeenkomsten moet je ook met z'n 2en bijwonen, dat helpt ook wel voor de man om te snappen wat er allemaal bij komt kijken. Hier wel veel steun gehad aan man gelukkig, ook vooral tijdens de punctie. Denk dat je dat ook echt wel nodig hebt, je moet het echt samen doen.. Heel veel succes hoor! Samengevat viel het mij achteraf bijna allemaal mee en in ons geval was het bij de 1e ICSI raak
Leo, wat een goed verhaal! En gefeli met je zwangerschap. Mijn man gaat mee hoor naar dat soort bijeenkomstenen gesprekken en de punctie, natuurlijk. Ik denk dat hij vooral gewoon niet helemaal inziet dat het ook een heel proces is, zoals je zegt duurt het een behoorlijke tijd voordat je daadwerkelijk start. Hij denkt gewoon na poging 6 IUI, hoppa meteen aan de IVF. ja, zo werkt het gewoon niet. Moet hem maar eens het een en ander laten lezen. Babyliz, jij het je al meer verdiept dan ik. Ik dacht al, er zal wel een nuance zijn op de kreet datde punctie onder narcose kan. Staat bij de voordelen waarom je zou moeten kiezen voor het UMC.. Nou, ja we horen het tegen die tijd wel. Toch al wel het gevoel dat IUI4 hem ook niet gaat worden, nog 5 dagen voor NOD, maar ik heb al zo'n voorgevoel..
Hier ook icsi gehad en mijn man een tese. Wij vonden het beide heel erg zwaar. Mede doordat ik doodziek van de hormonen was en later een stevige overstimulatie kreeg. We hadden een verse tese (in Düsseldorf en Mulheim) dat wil zeggen dat ik de punctie had in Düsseldorf en mijn man de micro tese in Mulheim op hetzelfde moment. We konden dus ook niet samen zijn op dat moment we zagen elkaar thuis pas weer. Ik met mijn ouders naar Dusselorf en hij met zijn ouders naar Mulheim, want zelf terug rijden mocht en kan niet beide doen ze onder narcose gelukkig. Zooo blij dat de eerste icsi meteen 'raak' was, want weet niet of we nog doorgegaan waren. Wat we wel besloten hebben is dat er geen tweede komt......het is dadelijk goed zo!
Wij hebben de voorlichtingsavond al gehad in september, maar zijn tussendoor geswitcht van ziekenhuis. Wilden er ook ruim de tijd voor nemen om er over na te denken. betties: Heb aan de arts gevraagd hoe dat precies zat, vandaar dat ik daar 'meer' van weet Balen van je voorgevoel... Wat een verschillende verhalen, Leo en juffie. Zo zie je maar dat het er ook echt aan ligt hoe je reageert op de hormonen... hadden jullie lang protocol (met deca,pil enz) of kort? Ik krijg in ieder geval het korte en hoef dus minder lang gestimuleerd te worden als het goed is. Ben ik wel blij mee. Ben wel erg bang dat ik heftig reageer op de hormonen, aangezien ik op mn eigen hormonen al heftig reageer Rond eisprong en menstruatie slaan darmen altijd op hol en heel veel last. In ieder geval fijn dat het bij jullie bij de eerste ICSI gelukt is!
Wat vervelend juffie.. Ook erg naar dat je niet samen met je man kon zijn op dat moment.. Kan me in jullie geval heel goed voorstellen dat je er dan wel klaar mee bent na zo'n ervaring.. Omdat ik eigenlijk geen bijwerkingen e.d. heb gehad zijn we er hier een stuk makkelijker in.. Maar wij hebben ook nog 2 cryo's over van de behandeling, dus voor een eventuele 2e hebben we nog reserves voordat we weer de hele ICSI-molen in moeten.. Betties ja ik denk dat als je eenmaal de info-avond hebt gehad hij daar wel anders over denkt, dan krijg je stap voor stap het hele proces uitgelegd, dan gaat het lampje vast wel branden dat je het niet 'zo maar even doet'.. Mijn man vond het vooral erg vervelend dat het probleem bij hem lag, maar ik degene was die alles moest ondergaan zeg maar..
Ook ik ben zwanger geraakt na ICSI. Bij ons was IUI en IVF niet aan de orde omdat het zaad van mijn vriend niet zwemt. Na gillend weg te zijn gerend uit het Radboud-ziekenhuis in Nijmegen (wat een onpersoonlijke fabriek met ellenlange wachtlijsten) zijn wij onder behandeling gegaan bij de Geertgenkliniek in Elzendorp. Het spuiten van hormonen bleek niet het zwaarst. Al met al viel dat mee. Helaas was mijn eerste punctie een complete hel. Het blijkt dat ik allergisch ben voor Diclofenac en die pijnstiller krijg je dus toegediend vantevoren. Er werden weliswaar 8 eitjes aangeprikt (waarvan er uiteindelijk 4 bevrucht werden maar helaas maar 2 teruggeplaatst konden worden) maar de hele week dood en doodziek geweest. Hieruit is ook geen zwangerschap ontstaan. De tweede punctie was beter. Ik had een soort morfine (weet de precieze naam niet meer) en dat ging een stuk beter, al blijft het natuurlijk een rotklus. Er werden toen 13 eitjes weggehaald waarvan er 8 bevrucht werden. Ééntje is teruggeplaatst en nu hebben we nog 4 cryo's in de vriezer en JAWEL!!!! Ik ben zwanger van onze zoon en over 5 weken uitgerekend. Hoelang de weg ook lijkt meiden, uiteindelijk is er dus licht achter die donkere wolken. Ook in mijn omgeving was onbegrip want; 'owwww ik hoorde dat anderen weinig last van de hormon hebben'' en dat soort uitspraken. Praat erover met je partner en onthoud waarvoor je het doet. En wat ik prettig vond is, dat mij vriend en ik ook een leven zonder kinderen gepland hadden, voor als het niet mocht lukken. Dat heeft ons denk ik er doorheen gesleept. Al zal het natuurlijk niet meevallen mocht het echt zo zijn. Hou je taai iedereen!
Babyliz: ik heb het korte protocol gehad (Düsseldorf) heb alles in totaal 12 dagen gespoten, en op dag 13 de punctie. Maar 12 dagen aan een stuk kotsmisselijk duurt lang.....ik zag de bui al hangen mocht ik zwanger raken als ik van deze hormonen al zo ziek was......maar wonder boven wonder tijdens de hele zwangerschap nog geen seconde misselijk geweest of ziek helemaal niets gelukkig. Leo: inderdaad we zijn er echt klaar mee, vonden dit een hele heftige ervaring. Mede doordat alle risico's bij beide die eigenlijk bijna nooit gebeuren zowel mijn vriend troffen na de tese als mij na de punctie. Wij hebben gewoon pech gehad, maar zijn intens gelukkig dat ons wonder nu bijna bij ons is! Is natuurlijk heel erg persoonlijk. Was ik niet zo ziek geweest hadden we het vast anders ervaren en waren we ook doorgegaan, maar goed, is goed nu we zijn super tevreden! Gister: Echt he! Wij zijn ook gillend de deur uitgegaan bij het Radboud in Nijmegen. Wat wordt je daar vreselijk onpersoonlijk behandeld, we vonden het verschrikkelijk en zijn gauw naar Düsseldorf gegaan wat een verademing, daar kijken ze tenminsten persoonlijk. Fijn dat jullie ook tevreden zijn te Elzendorp.
En inderdaad tegen onbegrip van mensen uit de omgeving kon ik echt niet tegen......mensen snappen helemaal niet wat voor impact het of je heeft.