Je verhaal is voor mij heel herkenbaar. Vier jaar geleden zat ik in hetzelfde schuitje. Ook ik wilde niet opgeven en gewoon doorgaan zoals altijd, maar op een gegeven moment was het gewoon op. Ik had de mazzel dat ze dit op mijn werk sneller doorhadden dan ik en ik ben op een gegeven moment letterlijk naar huis gestuurd. Dit gebeurde 2 weken voor de kerstvakantie. Na de kerstvakantie ging het nog steeds slecht en ben ik samen met een psycholoog gaan werken aan mezelf. Al met al heeft het een half jaar geduurd. Het gevoel van een aansteller zijn herken ik ook, je voelt het zo, maar je bent het niet! Zet je gedachten over werk e.d. even opzij, zoek hulp via de huisarts en probeer te genieten van je zwangerschap! Maak je vooral niet te druk dat stress niet goed is voor je kindje, want daar raak je alleen nog maar meer in de stress. Heel veel sterkte meis en praat erover! liefs Mel
he meis toch, wat ontzetten naar dat je je zo voelt. het enige wat ik je als tip kan meegeven is tijd voor jezelf nemen. je bent zwanger en hebt daar allerlei kwaaltjes en dingetjes bij, er komt een heleboel op je af en dat moet je ook allemaal maar in je koppie zien te verwerken. ik vind het heel goed dat ze op je werk jou proberen te helpen. en dat je een smoes hebt verzonnen om vrij te kunnen zijn. niet schuldig over voelen. tis misschien niet de slimste actie van het jaar, maar goed. je hebt het gewoon nodig. dat piekeren over je werk terwijl je thuis bent herken ik maar al te goed. ik heb dit ook heel erg en daardoor ben ik op dit moment ook niet de gezelligste thuis. ik probeer gewoon wat meer tijd voor mezelf te nemen. denk eens ff een middagje alleen maar aan jezelf. ga dingen doen die je leuk vind, of lekker op de bank hangen en een film kijken ofzo. laat de boel de boel en probeer bij te tanken. als de kleine er eenmaal is is het echt gedaan met de rust en dan moet je echt tijd voor jezelf in plannen. vraag desnoods op je werk of je minder mag werken omdat je je rust nodig hebt en die anders niet krijgt. heb je het idee dat het echt te lang duurt, ga dan eens met je ha praten. sterkte ermee. liefs doris
Hoi meiden, Gisteren ben ik bij mijn coach geweest en ik heb met haar afgesproken dat ik naar de huisarts ga als ik terug om van vakantie. Ik vertrek maandag voor een week. Zij denkt dat het slim is om even vrij te nemen van het werk, maar daar heb ik de huisarts bij nodig, dat mag zij niet beslissen. Als mijn leiding gevende terug komt, ga ik samen met de coach een gesprek met haar aan. Ik zit op mijn werk totaal niet op mijn plek, maar ik heb ook een heleboel bagage bij me en ik ben gewoon op en moe en geef het allemaal maar een naam. Als ik niet uit kijk ga ik naar een burn out toe en dat is niet goed. Ik moet nu alles waarbij ik het idee heb dat ik moet doen, maar waar ik geen zin in heb, ook gewoon niet doen. MIjn coach zegt dat het belangrijk is dat ik nu vooral moet doen, waar ik zin in heb, omdat het anders gewoon niet beter wordt. Ik krijg van haar ook allemaal opdrachtjes die ik moet doen, maar ook alleen maar als ik er zin in heb en het zie zitten. Nou dit was weer even een update, ik hou jullie op de hoogte.
Meid, dat is in ieder geval de goede weg! Je bent zeker geen aansteller! Jij weet het beste hoe je je voelt, alleen als je nogal perfectionistisch bent aangelegd (dit type mensen is er sowieso gevoeliger voor) dan zie je dat echt als een zwaktebod.... i know.... ik ben er ook geweest helaas. Bij mij was het vijf jaar geleden een burnout, maar de gesprekken met een psycholoog zijn voor mij juist de "druppel" geweest. Tijdens de intake was het al duidelijk dat ik op 't randje van zat. En echt het was bij mij alsof er een knop omging... ik was onderweg naar een afspraak in het noorden van het land.... ben niet verder gekomen dan afslag Oosterhout (NB) en toen rechtstreeks naar huis (woonde toen nog in midden Brabant) Pas na drie weken thuis kon ik 't "loslaten", 't gevoel van ander lastig te vallen (collega's moesten in een drukke tijd ook nog eens mijn taken overnemen) Na een week of zes was t mij duidelijk dat ik echt iets anders wilde! Heb goede begeleiding gehad van Arbo, psycholoog en later zelfs een outplacementburo op kosten van t bedrijf. En ik ben er zoveeeeeel sterker uit gekomen! Dus: neem de tijd voor jezelf, meld je in overleg met HA/Arbo ziek en probeer inderdaad gesprekken aan te gaan, bij voorkeur met "gespecialiseerde" personen. En zie jezelf alsjeblieft niet als een loser of zwakkeling want dat ben je NIET! Heel veel sterkte toegewenst! Dikke knuffel Marjan
Nou ik ben vanochtend naar de dokter geweest. Ik heb door alle stress een ontstoken maag slijmvlies gekregen, die ik nu met medicijnen moet verhelpen en daardoor vond ik het tijd worden om ook het andere probleem voor te leggen. Hij vond inderdaad dat ik overspannen ben en ik moet mij van hem dan ook ziek melden en voorlopig thuis blijven. Ook heb ik een verwijsbrief gekregen voor een psycholoog en hopelijk kan die wat voor mij betekenen. Morgen ga ik ook weer naar mijn coach toe en dan zien we het verder allemaal wel. Bedankt allemaal voor jullie steun en adviesen.