Ach lieverd toch, het is een rotziekte, mijn opa was ook dement. Ik heb hemnooigt gebeldt, ging er altijd naar toe, soms herkende hij mij wel, soms niet, maar mijn kinderen herkende hij altijd. Misschien dat jouw oma je wel herkent als ze je ziet, of je zoontje? Sterkte.
Denk wel dat ze me herkent als ze me ziet. Ze heeft ook allemaal foto's op haar kamer van haar kleinkinderen en 2 achterklein kinderen.
Dan zou ik haar toch een keer opzoeken, misschien herkent ze je wel, dat zou toch fijn zijn, nu zit je met een vervelend gevoel.
Ik ga ook wel gewoon naar haar toe, alleen moeten we daar 5 kwartier voor rijden, dus word nu niks helaas.
Goed hoor lief dat je er naar vraagt. Het is wel moeilijk, maar probeer maar zoveel mogelijk aan de leuke dingen te denken.
Ja hou de leuke herinneringen maar levend. Ik heb eens gelezen, was alweer een tijd terug maar kwam er gister weer op, over dementie. Die vrouw zei toen dat ze bijna zou willen dat haar moeder overleden was in plaats van dement. Ze zei "Dan kan je tenminste rouwen en het afsluiten" Nu was haar moeder er niet meer, maar toch ook weer wel en kon ze het nog niet afsluiten en verwerken. Was van een columniste van de vriendin geloof ik. Vandaag ook weer een dikke knuf van mij!
Ja ik hoop eigenlijk ook dat het niet al te lang duurt meer, het klinkt heel erg als ik dat zeg maar mijn oma haar zusje hebben we ook zo zien aftakelen.