Hoi allemaal.. Ik moet wat kwijt en weet niet waar anders dit kan.. Ik heb een geweldig zoontje van 3,5 Ben een alleenstaande moeder en het is toen allemaal heel heftig verlopen.. Bij vaders kant loopt het voor mijn zoontje nig steeds heel zwaar. Bij mij thuis is alles stabiel en zijn we heel hecht. Afgelopen jaar ben ik weer terug maar school gegaan..fulltime hbo studie. 3 jaar ben ik vrijgezel geweest. En niet lang geleden had ik iemand leren kennen. Het klikte direct extreem goed.. Het was perfect.. Was. Ineens sloeg het om bij om. Hij was ineen geschrokken van hoe erg hij zich al aan mij gehecht had. Had wat andere dingen..en trok zich terug. Wilde stap terug en dan verder kijken. Beetje onzekere periode. En nu blijk ik zwanger te zijn... Geheel ongepland Heb mijn vermoeden verteld en hebben veel gepraat. Samen de test gedaan en ik was echt in shock. Hij heeft me veel gesteund. Maar heeft wel eerlijk gezegd dat hij het er echt niet bij kan hebben en er alles ehalve klaar voor is.. Ik heb een hele sterke kinderwens.. Maar niet nu en niet op deze manier.. Ik genieten volle teugen van m'n leven maar zwaar is het wel. En ik heb ook geen idee hoe ik het ga doen als alleenstaande studerende moeder van twee kinderen bij twee verschillende vaders Mijn kind vind het vaak niet leuk om naar z'n vader te gaan.. En dan heb ik straks n kind die wel altijd bij mij blijft..weet ook niet ma alles wat hij al heeft meegemaakt met z'n vader enzo of hij dat zal begrijpen en aankan.. Als ik op verstandige wijze zou denken is het niet houden de beste keuze.. Maar ik weet het niet ik weet het allemaal niet..
Als ik jou verhaal lees klinkt er veel onzekerheid. Ik denk dat je er goed overna moet denken of dat de reden is waarom je denkt aan een abortus. Maar lijkt me heel moeilijk om een keuze te maken. Ik hoop dat je de juiste beslissing maakt voor jou en je zoontje.
Hoe gaat het inmiddels met je??? Mocht je nog steeds twijfelen kun je ook met een maatschappelijk werker hierover praten of je ha (als je daar een goede band mee hebt)
Tja moeilijk... kan zo goed begrijpen dat je bang bent voor je zoontje dat die het niet begrijpt dat hij wel naar zijn vader moet en de kleine wel steeds bij je... Mensen. Wat moeilijk!!! Abortus is erg. Maar heb zelf ook in een situatie gezeten dat ik het ging doen. Datum van de afspraak: 13 feb.2007. weet nog de datum. Wist zeker dat ik het zou doen... Dus ik zou het zo goed kunnen begrijpen... Ik heb eigenlijk helemaal geen tips... Wil je alleen maar heel veel sterkte wensen met je keuze... en je de site sizz adviseren. Kun je nu terrecht voor een goed gesprek, maar ook als je abortus zou hebben gedaan en het moet verwerken... Praat met mensen die je vertrouwd, liefst met verschillende, kun je van alle opmerkingen en adviezen kijken wat voor jou en je lieve zoontje het beste is...
Je zegt dat je een hele sterke kinderwens hebt. Ik snap dat het op deze manier verre van ideaal is en ik ben niet tegen abortus en als je denkt dat je deze keuze moet maken dan is dat voor jou en je zoontje de juiste keuze, maar ik denk dat je het ook heel erg moeilijk gaat krijgen als je abortus laat plegen, zeker als je in je hart wel een kindje wil. Kan je nergens hulp krijgen? Ken je bijvoorbeeld homestart? Laat je goed informeren over je mogelijkheden voor je iets besluit. Heel veel sterkte
Ik weet niet of je inmiddels al een besluit hebt genomen maar je kunt altijd contact opnemen met het Fiom, daar zitten mensen die kunnen helpen bij je besluitvorming...ik wens je veel wijsheid en kracht het is niet niks!