Moeilijke situatie ivm invloed van oma

Wauw, jouw moeder is wel manipulatief zeg. Zelfs al heeft ze een goed punt (en dat kan ik niet beoordelen) dan verergert ze jouw stress enorm op deze manier. Het klinkt alsof zij jou harder nodig hebt dan jij haar, alsof het "jou helpen" haar een dagindeling geeft, invulling van háár leven.

Zet haar eruit. Ze gaat heel dramatisch doen en nog harder manipuleren, wees daarop voorbereid en zet door. En daarna hard aan de slag met hulp voor jezelf. Ik denk dat volledig op eigen benen staan juist goed zal doen. Regel idd opvang voor je dochter en ga in therapie. Ik weet uit ervaring dat dat een harde weg is, maar wel een bevrijdende.

En nog iets: voel je niet afgewezen door je dochter ondanks je eigen pijn. Projecteer jouw verleden niet op haar,dat moet je echt los van elkaar zien! Zodra oma wat meer afstand heeft gaat dat wel over. Mijn oudste was vroeger op mijn man gericht en zei zelfs tegen mij dat hij gewoon niet zoveel van me hield hij was toen 4 ofzo. Ik vond het niet leuk maar ook niet erg, kwam ook vanzelf weer goed. Nu begint hij te puberen en begint het toch weer opnieuw haha! Komt echt wel goed.

Ik liep ook enorm tegen mezelf aan toen ik moeder werd, het is echt heel moeilijk geweest. Zoek hulp, ik ben 3,5 jaar in therapie geweest en dat was ook nodig! Het was het ook waard.

 

Wat een lastige situatie.

Het lijkt alsof het van beide kanten uit niet goed gecommuniceerd is. Heb je het er over gehad hoe lang ze zou blijven? Wat verwacht je van haar?

Wie bedoel je met "de oma"? Is het jou oma of die van je dochter? Beetje vreemd omschreven.

Kun je je redden zonder de oma in huis?

Ga eens om de tafel zitten. Maak duidelijke afspraken over wie wat doet. Wat er van haar verwacht wordt, en vooral wat niet.

Maakt ze dat soort opmerkingen ook waar je kind bij is?
Is er iets met oma aan de hand? Normaal gedrag is het namelijk niet.

Je schrijft "Ik heb haar elke keer al gezegd dat ze naar huis kan en ik wel op haar zou passen maar dan wil ze niet vertrekken..."
Op wie passen?
Het is wat onduidelijk.

 

Als eerste is het belangrijk dat je maandag de huisarts gaat bellen en dat je open kaart gaat spelen, ook de thuissituatie eerlijk vertellen. De huisarts kan daardoor de goede hulp inschakelen voor jouw. Het is namelijk heel erg belangrijk dat jij weer op eigen benen gaat staan.

Verder zou ik structuur aanbrengen in je dag. Schrijf eens uit hoe een normale dag eruit zou zien zonder je moeder. Van opstaan tot naar bed gaan. Begin ook eens met een blokje om te lopen met je dochter zonder je moeder en maak dat rondje steeds groter zodat je weer durft en zelfvertrouwen krijgt. Zie het als exposure therapie. Je bent het namelijk waard.

Zolang je moeder de rol van moeder blijft overnemen en jij dat accepteert omdat het veilig voor je voelt zal er niks veranderen.

Wat ze allemaal uitkraamt is echt verre van oké. Jullie hebben nu alleen een bepaalde dynamiek waar jullie zelf niet meer uitkomen en ontzettend gefrustreerd zijn geraakt. Vergeet niet dat jij niet verantwoordelijk bent voor haar uitspraken en gedrag andersom geldt dat natuurlijk ook.

Ik vind de uitspraak dat jij op je dochter wilt passen echt alles zeggend. Jij past niet op, je bent haar moeder. Oma’s/ opa’s etc passen op.

 

Kan oma niet gewoon terug naar haar eigen huis? Of ben je helemaal niet in staat om voor jouw dochter te zorgen? Zijn er geen instanties die hierbij hulp kunnen bieden?
Oma komt wel erg... dubbel over. Wel wíllen blijven, niet willen helpen, wel willen helpen... Ik zou er ook van in de war raken.

 

Zet aub oma het huis uit, ik ga er tenminste wel van uit dat ze zelf nog een huis heeft.Oma maakt je kapot waardoor je alleen maar meer onzeker word.Neem afstand, zoek hulp om aan je eigenwaarde te werken,desnoods eerst via de ondersteuner bij de huisarts tot je bij een ggz terecht kan omdat de wachtlijsten zo lang zijn.De eerste jaren van een kind zijn al zwaar maar oma maakt het ondraaglijk zwaar door je zo naar beneden te halen,wat wil ze hier mee bereiken?Je kan het echt wel alleen, zoek bv een goede gastouder /oppashulp aan huis.
Dat je dochter vaak eerst oma roept herken ik wel, als mijn moeder hier is dan ben ik ook even niet "belangrijk" meer,dan is het oma voor en na.Ik zie mijn moeder ook een paar keer per week en het gaat iedere keer zo.
Voor je dochter ben je echt wel de belangrijkste persoon in haar leven, wees ook het goede voorbeeld door voor jezelf en je dochter te kiezen.Nu is oma nog lief voor je dochter maar hoe word dat als ze ouder word?

 

Damn, oma is een bitch. Snel met de HA een gesprek aangaan.

 

Ik vind je moeder echt heel gemeen.
Ik zou haar het huis uit zetten en hulp ergens anders zoeken. Heb je vrienden, broers/zussen, collega’s? Iemand waarvan je weet dat hij/zij je tijdelijk even kan helpen?
Verder zou ik ook naar de huisarts gaan met je verhaal. Je klinkt ongelukkig en uitzichtloos. Je arts kan je hierbij helpen.

 

Oma komt in mijn ogen op z’n zachtst gezegd wat manipulatief over.
Ik snap volkomen dat je met je rug tegen de muur staat want het huis uitzetten klinkt makkelijker gezegd dan gedaan. Wie weet wat ze dan gaat doen. En niet om je bang te maken, echt niet, maar aan je verhaal te lezen haalt ze zich nogal wat in haar hoofd en jij bent een ‘makkelijke prooi’ omdat je zelf ook niet lekker in je vel zit.
Maak maar een afspraak met de huisarts zou ik zeggen en ik weet niet of je verder nog netwerk hebt? Iemand die je kan helpen? Niet om te bewijzen dat je het echt wel kan naar je moeder toe maar meer om zelf wat vertrouwen te krijgen want het klinkt ook een beetje of dat naar het minpunt is gedaald.
Ik bedoel het niet verkeerd maar als jij tegen je moeder zegt dat je wel oppast, op je eigen kind pas je niet, dan speel je je moeder ook een beetje in de kaart. Kom op; het is je kind en dat mag je laten merken ook want je doet vast ook heel veel dingen goed!
Misschien is het een idee om het op te schrijven? Je hoeft de brief niet eens naar je moeder te sturen maar misschien helpt het?

 

Wat ik mij als eerste afvroeg, hoe dacht jouw moeder over je keuze om bewust alleenstaand moeder te worden? Kan het zijn dat ze er al bang voor was dat het misschien te veel voor je zou zijn?

Verder, ze mag zo niet tegen je praten, nooit, maar ik krijg het idee dat zij net zo goed volledig over haar grenzen aan het gaan is.

Kun je het alleen? Zo ja, dan zou ik oma vriendelijk vragen om weer naar haar eigen huis te gaan.

 

Eerlijk? Ze is er niet voor je! Wat ze doet is emotionele mishandeling.
Jij bent de enige die iets kan beslissen over je leven, als jij je moeder eruit zet en je dochter een paar dagen per week naar de kdv brengt, dan is dat jouw goed recht. Dat is heel normaal om te doen.

Wat je zegt: de situatie is onleefbaar geworden! Het helpt jou niet meer (deed het dat ooit?) en hoe moeilijk ook, nu moet er iets gebeuren. Of je moeder gaat zich als een normaal mens gedragen, of ze moet naar huis. Kun je er uberhaupt met haar over praten? Dat ze jou op dit moment alleen maar meer stress bezorgd?

 

Dat ze oma uit huis moet zetten je makkelikker gezegd dan gedaan hè. In geval van TS is dat ws moeilijk omdat ze toch in meer of mindere mate afhankelijk is van de hulp van haar moeder. Ik heb ook een beetje zo'n moeder en eruit zetten betekend hier ook: geen hulp meer.

Kijk, dat oma gaat dreigen met tegen familie zeggen dat ze er niet meer in komt, daar moet je schijt aan hebben. Dat is gewoon dreigen en manipulatie om er zo voor te zorgen dat je het niet doet. Dat zou ik lekker laten gaan . Laat haar maar tegen familie zeggen dat ze niet meer naar binnen mag. Grote kans dat ze het niet eens doet en zo ja, dan kan je rustig tegen familie zeggen hoe het echt zit. De eer aan jezelf houden . Dat ze welkom is maar dat je het zelf wil doen.

Heb je familie waar je mee kan praten of die evt kunnen helpen? Vrienden/collegas? Werk je op dit moment?
Ik zou het zelf in handen nemen voordat je moeder gekke dingen gaat doen.
Dus zelf naar de HA gaan en hulp zoeken voor je angsten . Grote kans dat ze je door verwijst naar iets van jeugd en gezin . Met hun kun je praten en zoeken naar oplossingen over evt problemen met je dochter. Misschien kan je begeleiding krijgen?
Denk dat je beter zelf kan laten zien dat je echt van goede wil ben en het probeerd dan wanneer je moeder ergens aan de bel gaat trekken over zorgen over je dochtertje....
En als je zelf therapie of zo krijgt dan leer je sterker in je schoenen te staan en zal je horen dat het niet ok is hoe je moeder doet. Krijg je handvatten om met haar in gesprek te gaan en grote kans dat je ook samen met haar in gesprek kan met iemand erbij

 

Ik zou maandagmorgen 8u meteen de ha bellen..

 

En als je dat gezegd hebt: waarom zit ze dan nog bij je?
Kan je zelf 24/7 voor je kind zorgen?

 

In wat voor situaties word uw moeder dan zo verbaal grof?
Gewoon zomaar tussendoor?
Of als er zaken voorvallen.

Want je hebt haar er al eens proberen uitzetten las ik.
Maar is dat dan echt of ben je net als haar gewoon aan het dreigen?
Kan je zonder haar hulp?

 

Dit klinkt als een heel ongezonde relatie.. zowel voor jou, je moeder en je dochter. Je bent nu afhankelijk van je moeder geworden, terwijl het denk ik heel belangrijk is om op eigen benen te staan. De verwijten die je te horen krijgt zijn niet oké, klinkt alsof je moeder zich ook behoorlijk machteloos voelt. Eigenlijk zou zij ook voor jou op moeten komen door samen hulp te zoeken voor jou ipv je zo te kleineren, wat moet dat verschrikkelijk voor je voelen zeg.

Schakel een onafhankelijke partij in, huisarts eerste stap. Vraag wat de mogelijkheden zijn.. zo snel mogelijk op eigen benen en oma het huis uit. Dit is niet goed voor jullie..