Ik ben vooral benieuwd naar wat jij nodig hebt van oma? Om welke reden is zij bij jou in huis. Wat lukt jou niet en hoe kun je zorgen dat het op een andere manier ingevuld wordt. De situatie met oma thuis js hopeloos. Ben jij op dit moment niet in staat zelf de zorg te dragen? Zo nee, wat heb jij dan nodig zodat je dit wel kan? Ik zou ook eens op zoek gaan naar een andere psychologe. Misschien eentje icm psychiater. Als je na 2 jaar nog geen medicijn hebt gevonden die werkt is er mogelijk iets anders aan de hand? Ik vind het voor jou dochtertje een zorgwekkndr situatie. Vergeet niet dat de basis wordt gelegd in al deze jaren waarin je moeder bij je woont!
Ik weet niet goed inderdaad hoe de hulpverlening in België is geregeld maar ik kan me voorstellen dat ze net zo’n systeem hebben als in Nederland. En de kinderbescherming zal er ook wel zijn net als VT. Als ik het verhaal en de reacties van TS zo lees, dan zit ik meer te denken aan video hometraining. En dat bestaat niet: maar meer een ‘stiekeme’. Want met deze training, als je weet dat er een camera meekijkt, dan gedraag je je (onbewust) toch sociaal wenselijk; kom je niet tot de kern. Maar ook niet stiekem: je wordt met deze vorm van hulpverlening wel vaak bewust gemaakt wat er niet hoe gaat of juist wel. En misschien dat daar juist ook de nadruk op gelegd moet worden. De woorden ‘naast elke negatieve opvatting moeten er 5 positieve tegenover staan’, vind ik in dit verhaal wel passend eigenlijk. Van zeggen dat TS een schop onder haar hol nodig heeft, gaat iemand over het algemeen niet denken: ‘nee nou ga ik echt mijn best doen’ Zo werkt het vaak niet. Het kan wel en is soms toepasselijk, maar ik denk bij deze moeder niet. En heel eerlijk? Ik weet gewoon te weinig van TS en haar situatie om nu het juiste te zeggen of te adviseren. Er wordt Jeugdzorg genoemd. Vind ik nogal heftig. Ik lees dat iemand zegt dat het lijkt of er sprake is van een cognitieve beperking (niet wat @suus1983 schrijft trouwens). Dat vind ik helemaal nogal wat als je geen psychiater of psycholoog bent en het zo plompverloren neerzet. Wat ik wel weet is dat de sleutel vaak in jezelf zit, maar dan moet je wel de juiste persoon dichtbij je hebben staan die je helpt om hem in het juiste gat te steken.
En dat doet mij denken aan het volgende. Als ts niet van plan is om gescheiden van haar moeder te gaan wonen is het dan niet een idee om samen met haar moeder in een soort relatie therapie te gaan? Om de situatie onder 1 dak wat gezonder te krijgen voor dochter?
Zoveel goed bedoelde adviezen gelezen en vragen gesteld sinds de heropening en enige stukje waar je nog op reageerde ging over een mogelijke diagnose/herkenning. Ik hoop maar dat er iemand is die jouw dochter in bescherming neemt.
Ik herken de duizeligheid en de angsten. Bij mij is toen een angststoornis vastgesteld. Ook ik durfde niet veel met mijn dochter en mijn vriend moest alles maar doen. Dit is gelukkig niet meer. Één keer de huisarts en een online psycholoog gaan je daar niet bij helpen. Zoek actief hulp. Ga 1 of 2 keer per week bij een psycholoog langs. De enige oplossing om over je angsten heen te komen is exposure. Ook ik zou dus je moeder de deur wijzen en je zult zien dat je het zelf allemaal prima kunt. Over dat laatste stukje kan ik dus ook echt meeschrijven. Jij bent je dochters moeder en jij bepaalt wat wel of niet mag. Niet jouw moeder. Het lijkt wel of je moeder alles bepaalt?! Jouw huis, jouw kind, jouw regels.
Het is goed dat je hulp hebt gezocht de afgelopen jaren, maar je zit eigenlijk nog steeds ‘vast’. En aangezien je dochter en moeder ook in deze situatie zitten, zou ik ook kijken naar bredere hulp - iemand die misschien thuis wat kan helpen met planning, tips etc zodat duidelijk is wie welke rol heeft, zodat er ook duidelijkheid voor je dochter is. Zoiets geeft thuis hopelijk ook meer rust, waardoor jij meer ruimte hebt om met je angsten om te leren gaan. Verder; als de psycholoog en huisarts niet voldoende helpen, vraag dan naar een psychiater. Toen ik zelf in therapie ging voor mijn angststoornis, was dat standaard - de psycholoog gaf de therapie, de psychiater overzag het, stelde de diagnose, schreef medicatie voor etc.
Ik ben op zoek naar een oplossing ! Mijn kind zegt dat ze bang is van haar oma dus ik blijf zoeken naar een vaste stabiele oppas voor haar
En kan de huisarts niet helpen bij bv doorverwijzen naar een soort gezinshulp? Mijn moeder heeft jaren geleden dat werk gedaan - ze was geen oppas, maar coördineerde veel dingen voor een gezin dat hulp nodig had (bv moeder met jonge kinderen en een postpartum depressie). Van hele praktische zaken op de rails zetten (bv een weekplanning maken, financieel overzicht, budget boodschappen bepalen, weekmenu, wanneer kind in bad etc etc echt super breed dus, om het overzichtelijk te maken) tot het coördineren van bv opvang, hulpverlening etc. Als jij op die manier alles zelf in handen hebt, kan je ook sneller zonder oma - en aangezien je dochter bang voor haar is, lijkt me dat wel heel handig om zsm te regelen.
Maar is dat dan zo moeilijk? Er zijn toch gastouders/kdv/bso? Nu zit ik in een grote stad, dus ik kan ze per wijk uitzoeken, misschien heb ik daardoor een vertekend beeld?
Ze is Belgische dus het is zelfs nog makkelijker in haar geval. Haar kind zit hoogst wss al op school (start met 2,5)en naschoolse opvang kan meestal op school zelf. Via de huisarts kan je makkelijk aan hulp van thuiszorg komen. Maar ik heb het gevoel dat er heel wat anders speelt dan oma die niet goed is eerlijk gezegd. Oma kan mss helemaal niet gemist worden.
Ik denk dat je met dat laatste helemaal gelijk hebt. Dat triggered mij dus ook. Er is iets met die rol oma/mama/kind.
Mijn dochter valt letterlijk in slaap om 15h dus ook nog eens naschoolse opvang is teveel voor haar ( hebben ze trouwens zelf ook al aangegeven)
Nogmaals…. Schop oma eruit, zo ingewikkeld lijkt me dat niet en ze hebben bij de naschoolse vast ergens een bankje kleedje of whatever waar ze ff een half uurtje kan liggen
Maar dan heb je toch in elk geval elke dag tot 15 uur je dochter op school? Lukt de rest dan niet zonder oma?
Ja maar dan heb je dus wel al een hele dag uw kind op een veilige plek. Trouwens ik weet niet hoe het bij u zit op school maar ook kinderen die omvallen kunnen werkende ouders hebben , die echt niet om 15u aan de poort staan. Ik weet niet of jij zelf werkt maar als dat zo is, moet jij dus kiezen tussen uw kind die in slaap valt op school (voorzien veel scholen van die veldbedjes voor) of uw kind bij oma die eigenlijk voor niets goed is. Ik vraag mij af of jij wek zelfstandig genoeg bent om de boel te runnen, dat daar niet het grote probleem zit. Je ziet dat het anders moet maar hebt geen flauw idee wat je moet doen.
Ik denk dat dus ook. Wij krijgen een heel klein deeltje en volgens mij krijgen we het deel dat het allerbelangrijkste is niet.
Waarom reageer je zo selectief? Je dochter zit dus tot 15u op school.. wat doe jij dan overdag? En je kunt toch wel van 15 tot 19u (tot ze gaat slapen) voor haar zorgen? En als dat niet lukt.. waarom dan niet en wat heb je daar dan voor nodig? Je zit je alleen maar te verdedigen ipv dat je allerlei mogelijkheden en ideeën aangrijpt om tot verbetering te komen.
Ze negeert ook heel vakkundig die vragen. Krijg een beetje de indruk dat ze alleen wil horen wat in haar straatje past.