Welk deeltje dan wel ? Ik heb altijd alles alleen en zelfstandig gedaan, zonder hulp van wie dan ook.
Het deeltje waarin je zegt Waarom oma niet weg kan? Waarom je het niet alleen red (want dat doe je niet, anders was oma er niet). Waarom je niet aan uw kind denkt die volgens eigen zeggen, bang is van oma. Waarom je blijft aanmodderen? Ben je in staat u alleen te redden ? Kan je het alleen aan? Op verschillende vlakken?
Soms lukt dat inderdaad wel. Maar je kiest jammer genoeg niet wanneer je een paniekaanval krijgt. Op dagen dat het redelijk gaat, staat oma vaak ongevraagd voor de deur.
Je psychische hulp is niet voldoende. Lijkt me verstandig daar wat aan te doen. Terug naar huisarts en naar een fatsoenlijke psychiater. En als oma er staat en het schikt niet, laat je dr niet binnen.
Dus je moeder woont niet meer bij jou?? En je kiest idd niet wanneer je een oaniekaanval krijgt, maar zoals zovaak gezegd door mij en anderen zoek een andere psycholoog/psychiater… Als het na 1,5 jaar nog steeds hetzelfde is heb je dus aan deze niks… en als oma voor de deur staat zeg je sorry oma ik heb geen tijd
he oma woonde toch bij je in? Waarom is je dochter bang voor oma? En hoe kan het dat je na bijna 2 jaar nog geen ene reet verder bent met je behandeling? Iets gaat er dan duidelijk niet goed.
Ik denk dat je iets uitgebreider moet gaan reageren want op die manier krijg je denk ik ook gerichter hulp op je vragen. Als je die hulp tenminste wil. Ik lees wat felheid in je berichten en ik kan me voorstellen dat ze komen vanwege aannames. Maar die aannames zijn er dus (als ze er al zijn natuurlijk), omdat je zo schaars bent met je tekst en informatie. Ik denk dat er één belangrijke vraag is: wil je wel echt geholpen worden of wil je gewoon wat klagen?
Misschien is het handig iets meer of uitgebreidere informatie te geven wanneer je wilt dat mensen met gerichte oplossingen komen. Persoonlijk snap ik namelijk niks meer van de hele situatie en het probleem nu.
Arggg je kind geeft aan bang te zijn voor je oma maar je vind het dus erger dat ze bij een naschoolse opvang op een bankje zou dutten dan haar oma haar te laten opvangen. Kom op hoe serieus neem je dit nou? Jouw kind is t enige kind wat niet naar de naschoolse kan omdat ze te moe is? Er zijn meer kinderen die moe zijn en ooit is t wennen. Mss eerder naar bed? Bijna twee jaar bezig gepaste opvang vinden wat een onzin zeg! Terwijl je aangeeft dat je kind bang is…. En dan op kamp willen sturen zodat ze haar kunnen checken? Als er iets goed is geregeld in België is het wel opvang van kinderen! Dus al die smoezen zijn pure onzin. Denk eerder dat je niet zonder je moeder kunt zoals meerdere hebben geopperd. Kan hier gewoon boos om worden zo passief in een hoekje gaan zitten terwijl je kind eronder aan het lijden is!
Hoe bedoel je? Je moeder komt al 4 jaar langs om voor jou en je dochter te zorgen. Ik geloof niet dat "ik heb altijd alles alleen en zelfstandig gedaan" dan van toepassing is. Weet je.. ik vond t oprecht sneu voor je, hoe je moeder je behandelt (in je verhaal) en dat je ziek bent... maar net als Suus zie ik steeds meer markers en selectiviteit.. zou het kunnen dat hoe jij dingen ziet niet geheel is hoe andere mensen ze zouden zien...?
Ik zou trouwens ook die naschoolse opvang aangrijpen, hier is het bij kleuters écht niet ongewoon dat ze even op een bank een dutje doen in het begin op de opvang. Vaak is dat ook een kwestie van wennen. Klasgenootje van mijn dochter deed op school met 4jaar een dutje op een bankje in de poppenhoek. Is dat ideaal? Zeker niet, maar kindje sliep prima een half uurtje a driekwartier, en na een tijdje had ze het niet meer nodig. Voor je dochter geeft dat denk ik een prettige structuur, plus oma hoeft niet meer te komen. Ik zou echt alles op alles zetten om volledig onafhankelijk te worden van oma. (En ook voor oma is dat gezonder, denk ik… klinkt ook alsof zij stijf staat van de stress al jaren en daar echt niet mee om kan gaan.)
Ik bedoel voor de zwangerschap, mijn angstklachten zijn sindsdien veel erger geworden. Voordien kon ik gewoon functioneren
Je kan je kind ook tijdelijk naar een instelling/internaat sturen om in die paar maanden intensief aan jezelf te werken. Daar waar ouders (tijdelijk) niet in staat zijn om voor hun kind te zorgen, zijn er instanties die je erbij helpen. Maar dan moet je wel willen geholpen worden en die tijd nemen om intensief iets aan je situatie te doen, zodat na een paar weken/maanden je dochter terug bij je kan komen en jullie verder gaan als een gezinnetje, zonder je moeder.
In Belgische kleuterscholen worden er door de middag ook slaapplekjes voorzien voor de kindjes die het nodig hebben.
Tja meid, dat is natuurlijk heel rot maar dat is dus nu al 4 jaar gaande dus graai jezelf bij elkaar en doe iets.
Ik ga het nog een keer vragen, zeker nu ik (weer) zie dat je zó selectief reageert en over ieders advies heen leest; Wat was precies je doel met het heropenen van dit topic? Wat wil je graag?
Bij Ies op de BSO is ook een kindje dat vaak om een uur of 3 een klein slaapje doet. Gaat dan even op een bank liggen. Kindje is net 4 jaar en knapt daar altijd heel erg van op. Ideaal is het niet maar als je net naar school gaat, al die indrukken, etc…