Oh jee, wat een stomme fout, ik zie het nu pas, sorry. Was er met mijn hoofd niet helemaal bij. Ik bedoelde of oma misschien op een of andere manier meer zeggenschap heeft over het kindje. Ik ken namelijk iemand, die haar kleindochter een tijd in huis heeft gehad, omdat dochter niet meer goed met het kindje kon omgaan. Zoals ik het begreep, werd zij tijdelijk aangesteld als zijnde voogd. (of dat helemaal waar is, dat is tenminste wat zij vertelde)
Geeft niet. Ik dacht al. Maar klopt: opa en/of oma kan tijdelijk voogdij over een kleinkind krijgen als ouders niet in staat zijn om gezag uit te voeren.
Nou meer zoiets als " I went from will to care a damn". Wel zien dat t eindresultaat niet hetgeen is wat je wilt, maar de fut niet meer om er iets aan te veranderen, wij noemen t ook wel een "flatliner". Je ziet t voor je neus en je kan er niks (meer) mee, alsof je hersen/handen/lijf/energielevel gewoon niet meer thuis geeft. Gebeurd ook vaak als t traject naar t gewenste doel te lang is of zware inspanningen je maar marginaal vooruit helpen. Met quick wins heb je dat niet, maar met dit soort dingen over deze tijdspanne is er geen quick win meer.
Maar je vertelde eerder dat je dochter vaker OMA OMAAAA roept dan jou? Hoezo is ze dan bang voor oma? Ik heb alles gelezen en ik snap het hele verhaal nu niet meer. Eerst woont oma bij jou maar later dus kennelijk niet meer (oma staat ongevraagd voor de deur) en eerst zeg je dat jouw kind vaker oma roept dan jou en jij je boekt afgewezen door je dochter, maar nu vertel je dat zij bang is voor oma? Lees net dat we inmiddels 2 jaar verder zijn maar dat het alleen maar erger is geworden? Ik zit natuurlijk niet in jouw situatie maar ik had echt gezegd:" het is afgelopen, ik leef mijn eigen leven en klaar, daar is de deur" wat houdt je daar in tegen?