Lieve coquelicot, jij hebt te maken met huiselijk geweld. Mishandeling neemt namelijk niet alleen lichamelijke vormen aan, maar ook psychische. Wat je moeder doet is niet normaal en je bent beter af zonder haar. Zoals door anderen al gezegd is het nodig dat je dingen gaat regelen om je leven zonder haar te leiden. * Schakel voor jezelf medische en/of psychische hulp in * Zorg voor praktische ondersteuning van vrienden, familie die het wel goed met je voor heeft, of desnoods betaalde zorg. Denk daarbij aan hulp in de zorg voor je dochter, maar ook voor jezelf * Zoek goed uit wat je zelf kunt en wat nog niet lukt, maak een plan, en communiceer dat met de mensen die je willen en kunnen helpen * Zet je moeder eruit, desnoods met behulp van vrienden. Gaat ze niet zelf op verzoek, dan wordt ze een handje geholpen.
Rare situatie..we horen maar 1 kant van het verhaal.. Miscchien wist oma dat dit zou gebeuren, dat het het zwaar zou zijn. En dat je klachten hebt al zolang. Wie weet heeft oma vanalles geprobeerd om te zorgen dat je jezelf weer "oplapt" als lichamelijk onderzoek etc. En wil ze nu een soort van schop onder de kont geven, laatste redmiddel. Zeg niet dat het goed is maar als je alles geprobeerd hebt om te helpen ga je de raarste dingen proberen
en ik vind persoonlijk dat je ook echt snel hulp moet zoeken..is het niet voor jezelf dan wel voor je kindje
Ik ben het wel eens met @XdropjeX , je moeder heeft al op voorhand haar zorgen ( op extreme manier) uitgesproken. Dat zal ze ook niet voor niets hebben gedaan toen al. Ouder zijn is loodzwaar dit zal ook zei je verteld hebben en alleenstaand lijkt mij persoonlijk ontzettend zwaar. De leeftijd van je dochter helpt ook niet mee want dit is een hele taaie fase. Je zegt zelf "op leeftijd" te zijn, is je moeder dan ook misschien niet veel te oud om dit te dragen?
Serieus? Een lijst aan klachten en je vraagt je af waarom je onderzocht moet worden? Het klinkt een beetje als chronische hyperventilatie.
Ja dat idee krijg ik er dus ook een beetje bij. We missen een beetje achtergrond hier. Ik keur oma's gedrag zeker niet goed, maar wellicht is hier al heel wat aan vooraf gegaan en zag ze de bui al hangen.
Ik heb niet alles gelezen maar ook ik schrijf neem aub contact op met de huisarts. Plan gelijk een dubbele afspraak om te zorgen dat je ook wat kan zeggen. Ze kunnen bekijken of het duizelig zijn te maken heeft met gebrek aan iets.(vitamine etc) Of geestelijk, angsstoornis etc. Na de geboorte ging het wel goed of kwam het gevoel al snel? Naast de huisarts hebben ze ook een ondersteuner om mee te praten. (Bij ons in ieder geval wel) Zo lang je niks doet aan de situatie gaat hij niet veranderen. De eerste stap is gezet je ziet in dat het met jou niet goed gaat en samen met je moeder niet. Hopelijk ga je echt naar de huisarts en grijp je hulp aan.
Heb je het uberhaupt weleens zonder jou moeder geprobeerd? Juist doordat ze je van alles aanpraat, dat jij daardoor het gevoel heb dat je het zelf niet kan? Terwijl als je het wel zou doen, dat alles wel goed gaat? Ik zou ook helemaal doordraaien als ik iemand om me heen heb heel de dag, die met alles bemoeit over mijn kind.
Over je 2-jarige....mijn zoontje ook 2 was na mn bevalling ook wat vaker bij oma en opa. Nu roept hij ook vaak om ze (zeker als ik boos ben). Maar al met al blijft hij toch duidelijk wel mij als ouder zien. Ik zou zorgen dat je zoveel mogelijk tijd met je dochter doorbrengt als het kan en probeert samen leuke dingen te doen. (Misschien als oma ern keer boodschappen doet). Ik ben ook alleenstaand moeder. En het is inderdaad altijd anders dan je van tevoren had gedacht. Ook best zwaar soms. Zoek een opvang waar je dochter heen kan. Zou best goed voor haar kunnen zijn ook met wat kindjes om haar heen ipv oma. En eerlijk is eerlijk het geeft een hoop rust als je kind af en toe niet thuis is.
Ik ben het gedeeltelijk met je eens ,als moeder/oma zijnde wil je je dochter/kleinkind helpen,zeker als er klachten zijn ...MAAR ,zo praat je niet tegen je dochter!Zeker niet in het bijzijn van je kleindochter.Zo helpt ze haar dochter de vernieling in.Dat oma wil helpen,prima maar laat haar gewoon iedere dag weer naar haar eigen huis gaan zodat ts rust heeft en tijd alleen met haar dochter. Grof gezegd is oma nu het gif in de relatie van ts en haar dochter....Eens dat ts zich eens goed moet laten onderzoeken om te ontdekken waar haar lichamelijke klachten vandaan komen maar stress doet ook rare dingen met een mens.
Dat is wel snel gezegd zonder enige achtergrond. Hoe behandelt ze haar moeder zelf bijvoorbeeld? Speelt er al langere tijd iets? Had oma gegronde redenen om er niet achter te staan?
Ik zei ook dat het niet goed is op deze manier..maar je weet gewoon niet wat oma allemaal al heeft meegemaakt met ts en al heeft geprobeerd. We zullen het nooit weten en ze zal het toch echt zelf moeten doen want oma kan blijkbaar niet helpen
Ts geeft in een eerdere post aan dat haar moeder al haar hele leven zo doet tegen haar,haar klein houd....Ik heb geen idee hoe ts haar behandelt maar als je je hele leven al zo behandelt word dan blaak je niet van zelfvertrouwen...vandaar dat ik het zo grof zeg.Het komt op mij over alsof moeder haar dochter nooit goed genoeg vond voor wat dan ook.Alleen, dit brengt ze nu ook over op haar kleindochter,die nu nog heel erg jong is maar als de situatie niet veranderd dan is de kans groot dat de kleindochter haar eigen moeder ook zo gaat behandelen omdat dit het voorbeeld is wat ze krijgt.
Eh, omdat je soms zo extreem duizelig bent dat je niet zelfstandig voor je kindje kunt zorgen? Het klinkt mij ook als hyperventilatie en/of paniekaanvallen in de oren, maar het lijkt me verstandig om meer duidelijkheid te krijgen over de oorzaak.
Weet je waarom ze er niet blij mee was? (Omdat je het alleen deed, vanwege je leeftijd, ging het toen al niet lekker met je, enz.)
Precies, je weet het hele verhaal niet. Die zullen we ook nooit te weten komen. Feit blijft dat ts zsm hulp moet zoeken om voor haar eigen kind te kunnen zorgen zonder oma
Tja we horen hier maar 1 kant. Voor hetzelfde geldt is oma de enige stabiele factor is kleindochters leven, maar is ze echt te oud, niet meer fit genoeg en trekt ze hef niet.
Het maakt niet uit wat de andere kant van het verhaal is, dit soort dingen zeg je niet, helemaal niet als er een 2 jarig kind bij is. Dan kan je als oma jouw eigen kind niet capabel genoeg vinden als moeder, maar zelf is oma dat ook allerminst. En als oma schakel je dan hulp van buitenaf in mocht het zo zijn dat ts niet voor haar dochter kan zorgen, maar zelfs dat gebeurd niet.
Ja het maakt wel uit. Het praat het niet goed, maar het kan het wel verklaren en voor hulp moet je zelf openstaan (extreme situaties uitgezonderd). Daarbij is ts volgens mij een volwassen vrouw. Als je niet wil dat iemand zo tegen je praat, moet je daar wat aan doen.