Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, misschien alleen maar even van me afschrijven.. 2 weken geleden ben ik bevallen van ons eerste kindje. Een ontzettend heftige bevalling van 20 uur waarbij pijnstilling niet werkte bij mij. Ik heb een flinke knip gehad en ons kindje is met de vacuüm gehaald. De navelstreng zat heel strak om haar nek en ze had een niet al te beste start.. Gelukkig is dat allemaal goed gekomen! Ik kwam hartstikke blij het ziekenhuis uit maar na een aantal dagen begon ik me af te vragen wat er toch niet allemaal gebeurd was. Ik kon hier niet zo goed mee omgaan.. Mijn eigen verloskundige kwam pas op dag 3 langs in een sneltreinvaart waardoor ik voor mijn gevoel mijn verhaal niet kwijt kon. Ik heb me de rest van de week ook niet echt gehoord gevoeld. Vooral dat steekt me ook heel erg. Ik had veel meer aandacht verwacht. Ik weet dat ze druk zijn en dat ze dit vaak meemaken en het voor hun misschien niet zo heftig lijkt maar toch. Ik voel me nu zo leeg.. Mis mijn zwangere buik, ik ben doodop wat logisch is maar het breekt me wel op. Voel me ook ontzettend onzeker over of ik het allemaal wel goed doe. Vind het moeilijk om signalen van mijn baby te herkennen. Is het honger of heeft ze krampjes? Maandag komt het consultatiebureau gelukkig. Zijn hier meiden die zich in mijn verhaal herkennen?
Ja, ik herken het heel goed! Bij mijn oudste had ik dit ook heel sterk. Ik heb ontzettend veel gepraat met mijn zus (die het na haar eerste bevalling ook niet makkelijk had) en vriendinnen. Dat werkte voor mij heel goed het op een rijtje te zetten. En geef ook bij je vk aan dat je er over wil praten, mijn vk heeft me er ook echt bij geholpen (grappig genoeg juist de vk van de praktijk waar ik in het begin de minste klik mee voelde).
Ik denk dat het juist goed is om dit topic te openen, en niet alleen blijft worstelen. Hier zijn vast genoeg vrouwen met hetzelfde gevoel (of gehad)! Misschien dat je net als Purk met een bekende kunt praten. Misschien helpt het cb of toch de vk je verder. Anders zou ik toch even de huisarts bellen. Hij hoort dat ook vast vaak genoeg! Sterkte!
Bedankt voor jullie reacties! Ik denk inderdaad dat het goed is om met iemand te gaan praten. Ik merk dat ik elke keer blij ben als ik bezoek krijg en ik denk dat ik mijn verhaal kan doen. Toch zijn de meeste mensen niet ECHT geïnteresseerd.. Met mijn vk ben ik eigenlijk wel een beetje klaar. Normaal gesproken is er een nacontrole bij 6 weken na de bevalling en ik heb duidelijk aangegeven het heel erg zwaar te hebben gehad. Daarom had ik wel verwacht dat ze mij sowieso terug wilde zien. Ik heb het idee dat ze het gewoon veel te druk hebben. Ik kreeg een reactie als: als je nog graag wil komen op nacontrole horen we het wel. Misschien heb ik iets aan het CB en anders denk ik toch maar contact opnemen met de huisarts..
Wat jammer dat je je bevalling zo hebt ervaren en wat slecht van de Vk Hoe reageerde je kraamhulp hier op, de mijne was juist heel allerd op dit soort problemen, bleef maar door vragen of ik het niet vervelend vond dat mijn baby juist zo snel is geboren. Als je, je toch zo naar voelt zou ik echt contact opnemen met je huisarts en hopenlijk onderneemt die actie sterkte de komende tijd
Mijn Kraamzorg is inderdaad de enige die echt door had hoe het met mij ging. Zij vond het ook bar slecht van mijn vk. Daarom heeft ze het ziekenhuis gebeld met de vraag of ik nog even kon praten met de verpleegkundige die erbij is geweest en dat heeft me al heel goed gedaan! Toch blijft het knagen..
Het heeft ook tijd nodig he, een bevalling heeft sowieso impact en als het dan ook nog gecompliceerd was, dan moet je echt tijd nemen voor de verwerking. Niemand in je omgeving die een soortgelijke ervaring heeft gehad? Ik had dat dus met mijn zus, zoveel aan gehad! En huisarts kan idd ook helpen, bv met een doorverwijzing naar een maatschappelijk werker waar jij stukje bij beetje onder begeleising je ervaring kan verwerken.
Bij mij besteedde de vk wel aandacht aan de bevalling. Ik had zelf geen behoefte om erover te praten al was ik er wel van slag van. Maar jouw vk is gewoon slecht.. Ik zou inderdaad je huisarts contacteren. En verder heeft t inderdaad tijd nodig. Ik ben 9 weken geleden bevallen. Natuurlijk allang hersteld maar mentaal ben ik t nog steeds op mijn manier aan het verwerken
Nee er is "helaas" (voor mij) niemand in mijn omgeving die hetzelfde mee heeft gemaakt. Kan me voorstellen dat dat erg fijn is met zo iemand te praten, die begrijpt je natuurlijk als geen ander.. Misschien dan toch maar contact met de huisarts zoeken.. Ik baal zelf ook gruwelijk van mijn vk. Een beetje steun had ik wel verwacht. Ben van de week nog even langs geweest voor controle wond en er werd me niet eens gevraagd hoe het met me ging.. Mocht er ooit een tweede komen zie ik daar nu al tegenop en ben ik bang dat het weer zo loopt..
He wat vervelend voor je 😔 ook dat de mensen op je heen niet ECHT luisteren naar je.. Ik zou dit of allemaal tegen je VK nog zeggen of iniedergeval op papier/mail zetten hoe JIJ vond hoe ZIJ was en deed.. Dan ben je dat stukje ook vast kwijt reageert ze niet jammer dan reageert ze wel dan is dat fijn voor jou. Mocht je weer een baby willen dan naar een andere VK gaan en dit alvast bespreken met diegen dat deze VK je heel slecht bevallen is... Echt niet elke VK is zo! Sterkte en hopelijl kan je snel genoeg genieten van je baby 😊!
wat naar dat je je zo voelt! Maar herken je deels wel.. Bevalling is bij mij wel goed verlopen maar omdat mijn placenta was gescheurd moest ik met spoed na ok. Dus net toen mijn kleintje er was moest ik weg en heb heel lang het gevoel gehad dat ik heel veel had gemist. Ik zat daar ook heel erg mee, heb aan iedereen die het wilde aanhoren mijn verhaal gedaan of ze het nu leuk vonden of niet. ook mijn moeder en vriend moesten het verhaal regelmatig aanhoren maar mij hielp het goed. Als ik het maar kwijt was! Het is ook allemaal best heftig al zou er niks gecompliceerd gebeuren dus laat staan als dat wel zo is. Misschien is het een idee wel contact met je vk op te nemen en je verhaal te doen over hoe het allemaal is gegaan en dat je op meer steun gerekend had. dan ben jij het kwijt en kunnen hun er in de toekomst rekening mee houden. jij bent er dan misschien niet heel erg mee geholpen maar wellicht een volgende wel. Vaak hebben mensen als ze iets al heel lang doen geen idee dat ze iets verkeerds doen dat is er zo ingeslopen. maar het is wel goed dat ze zich daar weer van bewust worden dus mijn advies zeg het tegen je vk! En daarnaast is het zonde dat je minder kan genieten van je kleintje omdat je nog veel bezig bent de vk. praten praten praten is het allerbelangrijkst! dat zei mijn kraamzorg tegen mij en het heeft echt geholpen! of mensen nu willen luisteren of niet als jij het maar kwijt bent! ik praat er nu nog wel regelmatig over hoor heeft mij allemaal best veel gedaan en ik kijk regelmatig in het foto boek wat ik heb van de eerste paar weken. helpt mij ook goed! Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen! en als je echt iets kwijt wilt? hier heb je ook altijd een luisterend oor! sterkte ermee! *digitale knuffel*