hey meiden, ik herken jullie verhalen. ik dacht bij al mijn vriendinnen en mensen in mijn omgeving of ze zwanger zouden kunnen zijn. dan kwam het nieuws minder hard aan dan wanneer het onverwachts was. bijv bij een vriendin die ineens verhalen had over veel uitgaan (ze heeft al 2 kinderen), zag ik het niet aankomen. en ook niet bij een vriendin die allerlei verre reizen aan het plannen was. blijkbaar zeggen ze het dan als afleidingsmanouvre. ze wisten ook niet dat wij er mee bezig waren, dus ik kan het ze ook niet echt kwalijk nemen, maar toch... ook irriteer ik me ontzettend aan mensen die erbij opscheppen over 'hun prestatie' van meteen de eerste maand zwanger zijn of hun vriendin zwanger gemaakt hebben. veel succes meiden! ik hoop dat jullie tijd snel komt! liefs, lauwie
begrijpelijk en herkenbaar, voel me er vaak kut door. Het is niet dat ik het anderen niet gun, maar het doet pijn... Vooral als je hoort: is het voor jullie niet eens tijd? Miek
Heel herkenbaar allemaal. Ik heb het elke keer als ik weer ongesteld ben, als ik zwangere 'moeders' zie lopen of als iemand vraagt: jullie hebben er ook wel de leeftijd voor..? Ik vind het overigens wel fijn te lezen dat ik niet de enige ben, hoor: mijn vriend snapt namelijk niet altijd dat ik er zo verdrietig van kan zijn, en die is dan bang dat ik er depressief van wordt. Nou, volgens mij zit er een verschil tussen verdrietig en depressief. En ik ben verdrietig wanneer het lijkt alsof mijn hele omgeving moeiteloos zwanger wordt, maar depressief ben ik niet: na een enorme huilbui gaan we er weer positief tegenaan!
Ik herken het wel hoor. Wij zijn momenteel ook al een aantal rondes verder en het wil allemaal niet zo vlotten. In mijn omgeving raakt iedereen zwanger of bevalt van een wolk van een baby en dat doet soms pijn. Ik gun het iedereen van ganser harte maar ik zou ook zo graag zo'n klein wondertje in mijn armen willen sluiten.
Ik herken het ook. Mijn man en ik kennen een stelletje die ook snel zwanger zijn geworden en daar hebben we het beiden erg moeilijk mee. Vooraal omdat het stelletje een kind neemt om hun problemen op te lossen. Ik weet uit persoonlijke ervaring dat je dit nooit moet doen. Een kind nemen is geen oplossing, maar een verrijking in je leven. Het kind zal dus de dupe worden van de acties van zijn ouders. Ze houden niet van elkaar en dat weten ze diep van binnen. Haar man zit zelfs te overwegen om vreemd te gaan! Echt waar! Hier kan ik me dus dan ontzettend kwaad om maken! Ze vinden het niet fijn om bijelkaar te zijn, maar ze gaan toch trouwen en een kind nemen. Onvoorstelbaar! Dan is de wereld inderdaad een beetje oneerlijk en dan is het erg lastig om positief te blijven.
ik herken dit verhaal ook heel goed ik was ook na een ronde zwanger, en soms voel je je dan bijna schuldig dat het zo vlug mocht lukken, omdat zoveel mensen er zo lang op moeten wachten, maar helaas met 10 weken zwangerschap klopte het hartje van onze kleine uk niet meer nu lijkt het wel of de hele wereld zwanger is en ik mis het zo nu ik niet meer zwanger ben ik zou een dag voor mn verjaardag uigerekend zijn we gaan er nu wel weer voor , maar toch zal mijn verjaardag dit jaar echt niet leuk zijn en dan de al die mensen die tegen ons zeggen van oh dan heeft het zo moeten zijn en is het toch niet goed geweest kan wel zo zijn maar dat doet echt pijn maar ik hoorde dus ook van een kennis van mij die net een nieuwe vriend had dat ze ook zwanger was en dat was niet geplant dat was toen wij net de curretage achter de rug hadden en toen kreeg ik ook even een steek in mn buik van verdriet hoor, maar daar kan je gewoon niks aan doen je gunt hun echt geen miskraam natuurlijk maar toch denk je verdorie, bij ons was het wel gepland en hoorde van de week ook een broer van een vriend van ons zijn vriendin was ook zwanger en heeft een abortus laten doen dan kan ik echt zoooooo kwaad worden he wel kan ik nu een collega van mij 10X beter begrijpen, die moet door een hele mallemolen omdat ze niet zwanger kan worden uit zichzelf zeg maar en dan heb ik zoiets van jeetje wat moet zei dan wel niet voelen, want haar zus bijvoorbeeld krijgt de ene na de andere en al haar vrieninnen zijn bijna zwanger maar het is dus wel een heel herkenbaar gevoel waar je je niet schuldig over moet voelen, want denk dat iedereen dit wel heeft liefs kim
wat een herkenning... ik kan me zo goed voorstellen wat jullie allemaal voelen en ik vind het zo fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Hier ook allemaal zwangeren om me heen, die blijkbaar moeiteloos zwanger worden, ook van de tweede. En natuurlijk ben ik blij voor ze, maar ik kan het niet helpen dat ik dan toch in tranen uitbarst en het ook het liefste voor mezelf wil. Ik ben al zo lang bezig voor een eerste denk ik dan... En ik weet dat je dat niet mag denken, maar je denkt dan toch ' zij hebben er al eentje' ... Bij mij moeten we nog maar zien of het allemaal ooit gaat lukken. En het is ook waar dat zo'n huilbui even lekker oplucht en je er daarna weer tegenaan kan... maar soms zou je het hele servies tegen de muren willen gooien!
Heel herkenbaar inderdaad. Ik heb echt twee weken tegen nieuwsjaarsdag opgezien omdat de vrouw van mijn neef zwanger is. Uiteindelijk viel het mee heb even met haar zitten praten over haar zwangerschap en ben toen ergens anders gaan zitten want het doet toch pijn. Mijn schoonzusje en broer hebben drie kinderen beide keren meteen zwanger (waarvan een tweeling) en mijn zus was ook twee x heel snel zwanger (waarvan helaas 1 miskraam) ik weet van mijn zus dat ze binnenkort een tweede wil en wil zo graag samen zwangeren maar ben bang dat ze me vandaag of morgen belt met de mededeling dat ze zwanger is. Ik wil niet jaloers zijn en ik gun het ze echt maar het doet me wel verdriet. Mijn mannetje vind dat ik het niet te zwaar op moet nemen hoewel hij heeft bekend dat hij er ook moeite mee heeft en toen ik met mijn zwangere nicht en zijn zwangere tante aan het praten was gaf hij me een knipoog. Vond ik erg lief. Volgende wee mogen wij contact opnemen met de huisarts voor een doorverwijzing en hoop echt dat daar positieve testen uitkomen. Meiden onze tijd komt nog wel, verlies de moed niet!
Dat is zeker herkenbaar hoor. Ik kreeg hier de ene na de andere miskraam en m'n schoonzus bleek afgelopen volkomen onverwacht zwanger van haar vierde. Natuurlijk gun je het ze van harte, maar ik ben hier echt wel even een paar dagen flink overstuur van geweest.
Ja vreselijk herkenbaar wat ik hier allemaal lees. Wij zijn nu 21 maanden bezig en meerdere mensen om ons heen hebben in dezelfde periode 2 (!) zwangerschappen gehad, 1 geboren en nu zwanger zeg maar. Afschuwelijk moeilijk. Iedereen om je heen lijkt zwanger te worden van naar elkaar kijken.... Anyway, als je serieus met anderen gaat praten zul je merken dat er ook heel veel mensen in hetzelfde schuitje zitten, of andere ellende hebben (miskramen), waar nu eenmaal niet zo hoog van de toren over geblazen wordt. Ik probeer er wel positief over te blijven, ik gun het iedereen, maar ons OOK! Liefs Eef
ik heb het deze maand ook moeilijk,,,,,ik had de vorige maandenook wel erg ,maar nu wel heel erg,,ik ben bang dat ik er iedere maand aan zal blijven denken ,,,,het is zo klote,,je wilt zo graag en er gebeurt niks,,,en je denkt waarom niet?! mijn man twijfeld zelf soms wel eens dat zegt hij,,zou mijn sperma wel ver genoeg komen,,,, dan zeg ik tuurlijk schat,,komt goed,,maar van binnen ben ik bang,,dat wij 1 van die stellen zijn waar het niet van gaat lukken....
precies eef, ik gun het iedereen van harte echt waar, maar ons OOK inderdaad. Soms is het gewoon allemaal even te veel, en op andere dagen kan ik er echt prima mee om gaan. Maar soms is het ook zo het gevoel van 'waarom bij ons nou niet....?'
Ik snap je helemaal. En opmerkingen als: het accepteren, blij zijn dat je oom en tante word, zijn allemaal opmerkingen van mensen die zelf nog nooit hebben meegemaakt wat jullie meemaken. Daarom kunnen ze zich ook niet genoeg inleven om zich voor te stellen hoe jullie je voelen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je, ondanks dat je je zus alles gunt en heel blij bent voor haar, ook heel verdrietig bent hier om. Heel veel sterkte! Groetjes Zonnebloem
Vreemd genoeg kwam dat van iemand die er zelf 5 jaar over heeft moeten doen voordat zij zwanger werd. En juist daarom steekt het helemaal. Van ons hoeft het feit dat het bij ons niet echt wil lukken niet op de voorgrond te staan, maar soms een beetje begrip mag best,zodat je weet dat je begrepen word. Niettemin heb ik een heleboel respect voor alle mannen en vrouwen waarbij het niet zo lukt, maar toch de moed houden!