Tuurlijk is het moeilijk, ik kijk er ook niet naar uit haha. Onze meid gaat naar de opa's en oma's maar ik zal tegen die tijd een boekje voor ze maken, hoe en wat, en ik wil ook dat ze dat naleven en niet hun eigen regels en ritme gaan maken,want dan ben ik er zo klaar. Wij zijn de ouders en wij voeden het op en hun zorgen er voor. Maar ik wil me er nu niet druk om maken,want in het nieuwe jaar is het misschien toch weer anders dan nu,want dan is ze ook weer ouder. Maar tegen die tijd maak ik wel een schriftje voor de ouders en ik wil ook dat ze zelf in een boekje schrijven hoe de dag gaat en wat ze doen. Want ik zou het niet prettig vinden als ze maar de hele dag met de kleine op stap gaan en door iedereen vastgehouden wordt, want dan zitten wij met een overvemoeid kind. Maar zoals ik al zei, de toekomst moet gaan uitwijzen hoe het gaat lopen,en anders als het niet gaat zoals wij zouden willen dan gaat ze naar een dagverblijf. Spijtig voor de opa's en oma's maar alles voor het belang van onze dochter! Dus meiden nu even nog niet aan denken, het komt allemaal goed en ze worden echt wel groot
Dat het belangrijk is om ook dingen samen te doen ben ik van overtuigd. Heb in mijn omgeving vaak meegemaakt dat een relatie klapt nadat er kindjes zijn gekomen, een van de redenen omdat papa en mama elkaar uit het oog waren verloren. Ik zeg ook niet dat je dat elke week moet doen maar af en toe. Samen met je kindje ben je toch papa en mama en met zijn tweetjes wat meer op elkaar gericht.
Hier nog 1 die het moeilijk vindt om los te laten Ik moet over 1,5 week weer gaan werken en de kleine gaat 2 dagen naar mn moeder en 1 dag naar kinderdagverblijf. Nou ben ik wel bevoorrecht, want ik werk zelf op dat kdv en ze zit in de groep naast me, dus ik kan zo binnenlopen..en mn moeder vertrouw ik ook als geen ander, maar toch... Het gevoel dat ik als enigste weet hoe mn kind in elkaar zit is moeilijk los te laten. Waarschijnlijk ben ik ook degene die het meeste van mn kind weet, maar dat hoeft niet per definitie het beste te zijn...misschien kan ik ook nog wat leren van mn moeder bijvoorbeeld. Ik denk dat ik het zo moet gaan bekijken en dan hopen dat ik me erbij neer kan leggen, al ben ik samen met de papa nog wel de baas over haar
Ik heb er ook moeite mee, over 1,5 week begin ik ook weer met werken. Ik had er bij mijn eerste ook moeite mee maar minder dan nu. Zou het komen doordat ik nu nog steeds borstvoeding geef en bij mijn eerste was ik al gestopt toen ik ging werken... Ik gaf hem zojuist de borst en voelde een brok in mijn keel, omdat ik op dit tijdstip hem niet zelf zal voeden maar een leidster van het KDV. Pfff...ik weet niet hoe ik de eerste dagen op werk door ga komen, ik weet wel dat ik me heel rot zal voelen...
Whaa ik moet over 3 weken beginnen..same here! We zijn al druk aan het oefenen bij de oppas..en hij is zaterdag gaan logeren daar..jeeeetje heb ik hem gemist! Ik wist niet hoe vroeg ik zondags weer voor de deur moest gaan staan bij hun. Hij was ook aan het huilen toen we weggingen, en wilde daar niet in het bedje slapen..pfff was moeilijk..maar het is bij hem heel erg een kwestie van wennen, toen we weg waren was het ook weer goed hoor na een paar minuutjes. Het zijn maar halve dagen..zo voorbij hopelijk, en inderdaad dat van die borstvoeding ook herkenbaar..ik zal er niet meer zelf bij zijn Achja, hij is dan een half jaar..eens moet toch de tijd komen..en werken is hier helaas wel nodig financieel gezien ook. Aan de andere kant heb ik er ook wel weer zin in hoor..onder de collega's weer en een regelmaat vormen ook voor mezelf. Ook hubbie moet inderdaad oefenen met in bed leggen etc. dat zijn allemaal dingen die ik altijd doe..kleine man moet wel wennen aan het feit dat er ook andere mensen zijn die hem op bed gaan leggen..daar zat ook het probleem met logeren denk ik.. Ik ga hem missen!!
ik moet over 2 weken weer gaan beginnen. Ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk! @Newlymom ik snap wat je bedoelt, ik geef nu ook de borst met een brok in mijn keel... Ik ben er zo emotioneel over dat ik bij het minste of geringste in huilen uitbarst. Terwijl ik het op andere momenten best kan relativeren; hij gaat maar 2 dagen per week naar het KDV...de andere dagen is hij bij papa of mama... en het is daar toch best leuk... Het stomme is dat ik best wel zin heb om weer te gaan werken en om mijn collega's weer te zien... maar ik vind het verschrikkelijk dat het samen moet gaan met het wegbrengen van mijn ventje! Het lastige is dat mijn man tussen kerst en oud en nieuw vrij is en we "gezellig" nog wat dingen als gezinnetje willen doen. Maar ik kan alleen maar een beetje verdrietig zijn over dat het mijn laatste week is .. ik kan het niet van me af zetten en gewoon genieten van die laatste week.
nou meiden...ik gister mirza voor het eerst bij zn vader gelaten...2 uur!!!...klinkt mss heel overdreven, maar dit vond ik al lastig! hij heeft gelukkgi 1,5 uur ervan geslapen hihi....en een half uur heeft papa van alle suit de kast getrokken, het kind te vermaken..van wipper, box, speelmat, luier verschonen, knuffelen en uiteindelijk terug in bed ( wat uiteraard brullen werd, kind kwam er net uit haha) Nou goed...dit ga ik nog een paar x doen...end aarna halve dag proberen...zo doe ik het gewoon op mijn tempo!
Nou das al best wat hoor! Ik moest Tyas naar mijn vader brengen omdat we een crematie hadden. Om half 10 afgeleverd en om 11u belde hij dat hij niet op hield met huilen en ook de fles niet wilde.. Nu dus helemaal huiverig met wegbrengen, ook sneu voor mij pa hoor!
Elke keer als ik de kleine achterlaat en ik kom terug,krijg ik te horen dat ie ontroostbaar huilt..zodra ik thuis ben en ik til hem op is hij meteen stil...hij heeft me dan echt gemist.. Hoe moet dat nou over 1,5 week als ik moet werken......pfffff
Pffff moeilijk hè!Hier ook toen ik thuis kwam en hem 2min vast had was het weer helemaal goed. Succes jij !!
ja idd...wat zielig heh...aan de ene kan dnek ik dan...ja ooit moet je dat doorbreken, kind moet zich ook leren veilig voelen bij papa of oma oid...ja toch... Maar ontroostbaar huilen is natuurlijk wel erg zielig... vandara dat ik het maar langzaamaan op deze manier probeer,...nu voed ik em zelf nog steeds....langzamerhand ga ik de 1 voeding wegblijven...even kijken hoe dat dan gaat... Ben vooral bang dat hij niet goed kan slapen als iemand anders hem in bed legt... Ook dat moet ik hier ff gaan oefenen met papa...die is nou eenmal nooit bij op die momenten...lastigggg
Het wordt echt drama denk ik als ik weer aan het werk ga,nu maar hopen dat ie gaat wennen aan de leidsters. Zik wil best weer aan het werk maar niet als mijn zoontje niet kan wennen....
Hier geeft papa al zo nu en dan een flesje,uiteindelijk is hijwel stil als hij flesje drinkt maar zodra die leeg is,begint hij te huilen,echt ontroostbaar...zooo zielig,zelfs als ik thuis ben dan wil hij steeds bij mama...vind het heerlijk maar zo heb ik nooit tijd voor mezelf...
ja dat is het lastige aan dat alles...maarja soms dnek ik...een baby en moeder zullen, wanneer ze er aan toe zijn beide elkaar losser kunenn laten... Maar ik denk ook dat de baby het aanvoelt als de moeder zich er zo onder voelt...
Het zal denk ik ook een kwestie van wennen zijn,op een gegeven moment zal hij zich hopelijk wel goed voelen zonder mama in de buurt.. Ik hoorde vandaag dat de leidster op de groep waar de kleine terechtkomt erg lief zijn,dus dat is wel een geruststelling..