Ik schaam me diep.... Ik zou op een roze wolk moeten zitten, maar in plaats daarvan voel ik me steeds dieper wegzakken in een depressie. Nadat ik 9 jaar geleden ernstig ziek ben geweest, werd mij verteld dat ik nooit kinderen zou krijgen. Vreemd misschien, maar ik kon me daar prima bij neerleggen. Toen ik begin dit jaar een nieuwe relatie aanging, bleek ik binnen een maand zwanger te zijn. Mijn wereld stond op zijn kop!!! Nooit geweten dat ik dit zó graag wilde! Helaas bleek na een aantal weken dat het kindje niet verder groeide. Het intense geluk sloeg om naar wanhoop. Omdat ik in december nog een hartoperatie had gehad, durfde het ziekenhuis mij niet te curriteren. Weken van afwachten en vele onderzoeken in een ander ziekenhuis volgden. Toen de miskraam eindelijk na 12 weken zelf kwam, moest ik alsnog onder het mes. Volgens de artsen was het een "ones in a lifetime", zou ik nooit weer zwanger worden. Op dat moment was het verdriet om mijn verloren kindje zo groot, dat ik daar niet eens mee bezig was. Inmiddels liep mijn "verse" relatie op de klippen, we konden dit verdriet zo snel in onze relatie niet samen verwerken. Tijdens de nacontrole (van de curettage) bleek ik weer zwanger.... Ik voel me een vreselijk mens, ik weet hoeveel van jullie zouden willen om na een curretage weer zo snel zwanger te zijn.. Ik heb heel even een abortus overwogen, uit angst om wéér de medische molen in te moeten, maar dat had ik mezelf uiteindelijk nooit kunnen vergeven. Mijn zwangerschap nu verloopt volgens het boekje. Maar écht blij kan ik er niet mee zijn, ben nog zo verdrietig om het kindje dat ik verloor. Voel me ook zo vreselijk rot dat ik er nu alleen voor sta. (Dat is een feit!) Ik weet gewoon even niet meer hoe ik het allemaal moet gaan doen.... Ik heb hulp ingeschakeld, maar ik schaam me diep om dit met mensen in mijn omgeving te delen. Je MOET immers happy happy joy zijn als je zwanger bent. Sorry maar het lukt me niet. Ik moest t even kwijt.
Lizzy wat een verhaal !! Ik zou me best kunnen voorstellen dat als je gelijk zwanger bent na een miskraam dan dat je nog verdrietig bent om het kindje dat je eerder bent verloren. Het is niet een paar schoenen die je even inruilt !!! Je hebt het hier wel om een kindje. Ik denk dus niet dat je je zwangerschap kunt verruilen voor je miskraam. Snap je me ? Verder lijkt het mij verstandig dat je hulp hebt gezocht, sommige dingen kun je gewoon soms niet alleen. En jij staat er ook nog eens echt alleen voor. Je zou naar je huisarts kunnen gaan of de VBOK bellen, dan verbinden ze je door met een maatschappelijk werkster ( www.vbok.nl ) Heel veel sterkte meid.
Je MOET helemaal niks voelen, als jij verdriet hebt om je eerste kindje, dan mag dat toch!! Inderdaad zou ik er alles voor over hebben om direct weer zwanger te zijn, maar dat betekent niet dat jij niet mag voelen wat je voelt. Misschien moet je die 2 gevoelens, zeg maar, splitsen. Je gevoelens ten opzichte van dit kindje en de gevoelens ten opzichte van de miskraam. Je hoeft dat toch niet te koppelen, het zijn 2 totaal verschillende ervaringen. Over hulp, er is inderdaad van alles hoor, vraag er anders naar bij de huisarts. Sterkte, en over je verdriet om de miskraam ben je hier wel aan het juiste adres (direct weer zwanger of niet). Mummy
ik kan me heel goed voorstellen dat je je niet happy voelt. Er is nogal wat gebeurt met je en dat in zo'n korte tijd. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. denk dat het wel een heel goed idee is om er met iemand over te praten. Ik wens je heel erg veel sterkte toe!! liefs en een knuff van Kiowa
Soms overkomen je dingen, in het leven waarvan je denkt, waarom? Daar is nooit een goed antwoord op. Het enige wat ik hoop is dat je kan genieten van wat je nu hebt,ook al is dat moeilijk.
Moeilijk he, die dubbele gevoelens. Maar ik denk zeker dat het normaal is, dat je dit voelt. Daarbij is het natuurlijk anders genieten van je zwangerschap, als dat je dat doet met een partner waar je veel van houdt. Het is allemaal niet niks. Praat er idd over met deskundige en om je verhaal gewoon even kwijt te moeten, ben je hier goed. Liefs Hope
Ik kan me heel goed voorstellen dat je even niet meer weet wat je met al die tegenstrijdige gevoelens/emotie's in zo'n korte tijd moet. Laat je niet door anderen aanpraten hoe je je zou moeten voelen nu je zwanger bent. Moeilijk dat je er nu ook nog alleen voor staat. Goed dat je hulp hebt gezocht hoor. Ik wens je heel veel sterkte en hoop datje de hulp vind die je zoekt en dat je tóch nog van je zwangerschap en kindje kunt gaan genieten. Veel liefs Noralien
Ik kan me iets voorstellen bij het feit dat je nu niet helemaal happy bent. Ondanks dat je zwanger bent, heb je toch een kindje verloren. En je dacht zelfs dat je geen kinderen kon krijgen. Soms heeft een mens het gewoon nodig om toe te geven aan zijn gevoelens. Als je niet rouwt, kun je ook geen afscheid nemen en kun je het misschien geen plaatsje geven. Voor je kindje dat nu in je buik zit, is het beter dat je het andere kindje een plaatsje kunt geven. Als dit is gebeurt, voel je je waarschijnlijk beter Goed van je dat je hulp hebt gezocht en ik hoop dat het iets voor je oplost. Toch wil ik nog even toevoegen, dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn Veel geluk !