Hoi, Ja heel herkenbaar, heb inmiddels heel veel pinterestborden vol met leuke babykamertjes en kleertjes. En steevast bij de hema even bij de rompertjes kijken. Ik heb ook de oude babykleren an mijn oude kind netjes uitgezocht en in dozen op maat. En ik ben ook nog niet eens zwanger haha
Haha, als ik Mascha zou zijn en ik zou anoniem willen blijven zou ik nooit PCOSgloss als naam gebruiken, dus nee, ik ben (godzijdank) Mascha niet. Ik werd door iemand op haar filmpje gewezen en daarom postte ik het hier ooit. (Ik vind het een heel goede zakenvrouw, maar vind haar bloedje irritant, vandaar dat godzijdank) Nee, die blognaam heeft geen reden. Gloss rijmt op pcos (als je niet pee see oo es zegt dan en ik moest toch iets. Het blog is meer ontstaan om van me af te schrijven en de naam heb ik dan ook in een splitsecond bedacht. Wij gaan inmiddels over een paar dagen naar Bonaire en daarna mogen we naar de fertiliteitsarts, hoezee.. En jaja, ik weet het, we beginnen niet meteen met de behandelingen. We laten ons eerst 12 dagen na terugkomst prikken op zika... En pas als die uitslag negatief is beginnen we Maar ook ik heb moeite om over iets anders te praten en dan ben ik nog niet eens zwanger, maar met alles denk ik "hoe zou het volgend jaar zijn", echt iedere gelegenheid. Koningsdag "hoe zouden we er volgende koningsdag bij zitten". Bevrijdingsdag "misschien de laatste met zn tweetjes?" Heel vermoeiend eigenlijk... Fijn te lezen dat jullie hier allemaal ook last van hebben. Kunnen we elkaar hier vermoeien
Och ja heel herkenbaar! Overigens veel erger als toen we voor nr.1 gingen Mijn kinderwens stampt al af vanaf de pubertijd, Toen ik mijn man ontmoette toen ik 16 was (en hij 23) wist ik direct, HIJ word de vader van mijn kinderen, en man oh man wat wilde ik graag kinderen met hem Toen ik 19 was hebben we er over gehad, in de meivakantie zou ik stoppen met de pil (ook door de bijwerkingen) En als ik klaar was met school, gingen we trouwen en dan voor een kindje. Mijn wens gaat dus al heel ver terug. Toen we voor nr.2 gingen was december 2015 en toen begon het 'gezeik' al direct, Als het dan raak is ben ik dan uitgerekend, oh al het nu raak is dan ben ik op vakantie zoveel weken zwanger, oh misschien word het wel een kerstkindje, en dat elke maand weer, de plannen blijven, maar ze verschuiven steeds van nr.2 zou ik uiteindelijk morgen uitgerekend zijn geweest, maar had niet zo mogen wezen, baby nr.2 woont boven in de hemel, in de armen van de opa van manlief En het feestje het praten over een nr.3 gaat gewoon vrolijk verder, in de Hema kijk ik steevast bij de babykleertjes, en ik ben er zelfs schuldig aan al 2 babysetjes gekocht te hebben, die liggen netjes in de kast te wachten tot ze (hopelijk snel) ooit gedragen mogen worden.
Heel herkenbaar en tijdens de zwangerschap en erna is het niet beter erop geworden Ik ben nu wat ik ooit haatte...een moeder die uren over haar kind kan praten en in elke winkel bij de babyspullen wil kijken. Maarhetisdanookwelechteenleukkind
Ik slaak een zucht van verlichting nu ik dit lees, ik dacht al dat er iets mis was bij mij. Mijn vriend en ik zijn sinds vorig jaar september bezig en ik kan me er toch best wel druk om maken omdat het nog niet gelukt is. Terwijl hij verkondigd " het komt zoals het komt" Hij word zelfs geïrriteerd als ik er over blijf hebben. Terwijl bij mij de behoefte om ermee bezig te zijn erg groot is.
@Pancakes Haha, ik vond je al veel te slim overkomen! Ik ken Mascha nog van vroeger, en hoewel ik haar toen oprecht aardig vond, was het wel altijd al een beetje een aparte. Neemt niet weg dat ze inderdaad een geweldig zakelijk instinct heeft. Maar goed, dat allemaal terzijde. Fijne vakantie, meid! Lekker nog genieten met zijn tweetjes, want volgend jaar hopelijk met zijn drietjes!
wat grappig dit allemaal, en enorm herkenbaar. toen wij gingen proberen voor een kindje.. was ik vrij blanco mijn vriend attendeerde mij zelfs op deze site. zo kun je alles volgen waren zijn woorden. (hij en zijn ex hebben 2 kinderen, zij zijn de MMM in gegaan en hebben er 2.5 jaar over gedaan) na 15 jaar de pil te hebben geslikt, had ik geen idee wat mijn cyclus zou doen dus gooide ik dat op de standaard van 28 dagen. op dag 14 zou ik dan mijn eisprong hebben gehad.. elke keer als ik wat voelde of dacht een symptoom te hebben vertelde ik dat. maar kreeg altijd vrij resoluut terug van je bent heus niet zwanger. (nou ja oke dit zou ook wel heel snel zijn natuurlijk) dus ik hield me wijselijk stil met wat ik allemaal voelde. een week later een positieve test! sindsdien mag ik van mezelf alles over baby's zwangerschap etc zeggen wat ik wil.. maar ik merk ook dat veel mensen in mijn omgeving de hele tijd over zwangerschappen beginnen etc. wat had ik hier vroeger een hekel aan! maar nu klets ik mooi mee..
Hier heel herkenbaar! Voordat ik zwanger was, dagen over gepraat (vriend werd soms echt knettergek van mij dat ik over niks anders sprak). Ook voordat we eindelijk de stap namen (ons vorig huis was niet groot genoeg voor een kindje, dus de wens voor een kindje was er al wel alleen de mogelijkheid niet helaas), om proberen zwanger te worden, sprak ik er veel over. Ik droomde er ook veel over.
Mijn grootste wens is om eindelijk eens op het wachtbankje te zitten voor nu.. Ben ook heel blij met dit forum hoor. Mijn man vast ook