hoi, ik zit met een vraag wanneer hebben jullie de knoop door gehakt om uit elkaar te gaan? ik ben ruim 10 jaar samen met mijn vriend we hebben een zoon van 2. we hebben altijd een turbulente relatie gehad maar de laatste maanden weet ik het niet meer, ik voel me niet meer zoals eerst maar ik weet niet of dat het aan de relatie ligt of iets anders. een beetje verleden± ik ben iemand met terugkerende depressies en neerslachtigheid hierdoor nu ook recentelijk overgeplaatst van werk omdat ik het daar ook niet meer naar mijn zin heb en niet meer gemotiveerd ben, zoek veel bevestiging en contact met mijn dierbaren. mijn vriend opgegroeid om overal alleen voor te staan en te strijden tegen de wereld opgegroeid in een gebroken gezin met alcohol in het dagelijks leven en veel ruzies en is heel zelfstandig en gewend alleen te zijn. mijn vriend is niet gewend om dingen positief te benoemen zoals: oh wat zie je er leuk uit, lekker eten, dank je wel voor de koffie etc. ik weet niet of ik hiermee verder wil er zijn veel spanningen en mijn zoon lijkt het te merken wat was voor jullie het moment dat jullie de knoop door hakten en wat was de reden voor jullie? groetjes miss geul
tjaa... heb je het al met je vriend besproken? het ergste wat je zoon kan overkomen is dat zijn ouders uit elkaar gaan.. ik zou eerst alles uit kast halen om je relatie een kans van slagen te geven...als je nog wel met hem verder zou willen zonder grote problemen.. denk aan goed praten, zeg wat er op je hart ligt wat je graag wil horen (het moet uiteraard wel van beide kanten komen) of therapie etc... als het dan echt niet gaat tjaa dan zou je er over na moeten denken om je eigen leven te gaan leidden... maar ik kan niet echt in je verhaal opmaken of je dat allemaal al heb geprobeerd.. succes
Bespreek het met je vriend. Wat vind hij ervan? Denkt hij ook dat jullie relatie problemen heeft? Al eens relatietherapie overwogen? Je zegt dat je neigt naar neerslachtigheid. Al eens met je huisarts gepraat? Het meeste wat ik lees is: "mijn vriend geeft me niet genoeg complimentjes." Het lijkt mij dat er meer aan de hand is?
We hebben3 jaar geleden therapie afgesloten Ik benoem het dat ik niet weet of ik nog met hem verder wil dat ik het zat ben dat alles wat fout gaat mijn schuld is een dat ik alles maar moet regelen Hij zegt elke keer dat hij het weet en dat hij er wat mee gaat doen en puntje bij paaltje gaat het 2-3 dagen beter en dan stopt het weet hij ziet het allemaal als mijn oorzaak want ik sta altijd klaar voor mijn werk ik ga altijd op pad en vergeet dat ik thuis ook nog een leven heb Ook al werkt hij tussen de 40 en 80 uur per week en ieder moment weg geroepen kan worden waardoor je nooit iets kan plannen op doordeweekse dagen of zaterdagen en zondagen zijn rust/administratie doet
na relatietherapie en diverse lijmpogingen was ik het in ene keer beu en ik sta er nog van te kijken dat ik op een dag hem de keus zo heb gegeven of weer stappen of vertrekken.... omdat ik hem altijd smeekte bij me te bljven als ie boos was en net zijn zin kreeg had ie dus niet verwacht dat de volgende ochtend zijn spullen echt buiten stonden... mijn kind lijdde vreselijk onder het geschreeuw en geruzie, dat was de druppel, daarna is het met iedereen beter gegaan
Leeuwtje sorry zag nu pas je reactie Hij reageert er eigenlijk niet op of een hum Hij vind dat ik het probleem ben want ik ben met iedereen anders bezig en ben thuis te weinig actief zonder me te vaak af Relatie therapie hebben we afgerond zo een 3 jaar geleden Huisarts gesproken in het verleden mocht ik te negatief zijn en hulp nodig hebben dat zoek ik die maar buiten de deur gaat het goed voel me goed maar als ik thuis kom voel ik me onderdrukt gecontroleerd klein Bij kan nooit eens iets waarderen hij moet overal iets negatiefs in zoeken en alles onder controle houden wilt alle bonnen en financiële uitgave checken maar wilt nergens moeite voor doen zoals: Al 2 maanden geen boodschappen gedaan In 2 mannen geen afwas niet gezogen In 2 jaar geen wasjes gedraaid En ik denk ongeveer in 2 jaar 10 poep luiers en 10 plas luiers Hij laat alles zo op mij hangen dat ik het idee heb dat ik eet al alleen voor sta en dan constant kritiek hebben op als wat ik doe
Ramona, waardoor merkte je dat je kind eronder leed Welk specifiek gedrag want ik weet niet of mijn zoon gedrag vertoond Door onze problemen of iets anders Zoals ik zie bij mij zoon: Afzetten tegen mijn vriend Erg hangen aan mij bang dat ik weg ga Negatieve aandacht vragen Slecht slapen