Hoi dames, Ik lees eigenlijk alleen op deze site maar wil nu toch graag mijn verhaal kwijt. Sorry als het verhaal wat warrig is maar probeer het zo goed mogelijk op te schrijven. Ik heb een relatie van 10 jaar waarvan bijna 2 jaar getrouwd. Mijn man en ik hebben een zoon van 20 maanden. Vijf weken geleden kwam ik erachter dat mijn man is vreemdgegaan. Hij had iemand ontmoet via wordfeud, uiteindelijk heeft hij haar ontmoet en is hij in 6 maanden tijd 4 keer vreemdgegaan. Ze hadden geen relatie zegt hij. Echt waar, elke cel in mijn lichaam deed zeer! Afgelopen jaar heb ik hoog en laag gesprongen om hem te bereiken, wat geen nut had (hij was te druk met andere dingen...) en ons gezin draaiende te houden. Hoe kon ik zo dom zijn denk ik achteraf! We zijn ondertussen naar een relatietherapeut geweest. Nu blijkt dat hij zichzelf op de 2e in onze relatie heeft gezet. Terwijl ik naar mijn idee altijd rekening met hem hield. Maar als je te horen krijgt dat het goed is. Dan denk je ook dat het goed is. Ik heb in het verleden depressies gehad, gelukkig al 5 jaar niet meer gehad en hij was er altijd voor mij. Heel fijn zou je zeggen! Maar nu komt er ook nog bij dat hij achteraf gezien altijd iets gemist heeft. Wat weet hij niet. Het kan ook het stukje zijn dat je jezelf gelukkig maakt in een relatie. In het begin van onze relatie heeft hij eens op het punt gestaan om het uit te willen maken maar heeft het niet gedaan omdat hij mij geen pijn wilde doen. Allemaal uit liefde. Iets wat ik niet kan begrijpen. En dat je vervolgens gaat trouwen en voor een kindje gaat. We hebben een hartstikke mooi mannetje en zou heb voor geen goud willen missen! Maar als ik dit had geweten was ik nooit getrouwd met hem!! Het voelt of ik voorgelogen ben. Achteraf gezien vallen zoveel dingen op zijn plek. Ik had wat klachten afgelopen half jaar. Was vanuit het niets 7 kg afgevallen. Linkte dat meteen aan mezelf (depressie) maar dat bleek dus niet zo te zijn. Heel dom! Er zijn gevoelens voor elkaar. Ik wil vechten voor onze relatie maar voel me zo bedonderd! Misschien was ik anders wel gelukkig met een andere man geweest... Ik weet niet wat ik moet doen.... Ik dacht dat het goed zat tussen ons....
Lieve schat.... ga aub weg daar. Hij gaat niet veranderen... ik heb dus precies het zelfde mee gemaakt.... zodra een vent vreemdgaat... ga gewoon weg!!
Je moet doen wat je hart je in geeft! Wij kunnen wel allemaal roepen dat je weg moet maar wil je dat ook? Of wil je vechten? En wilt je man vechten?
Beetje kort door de bocht ... jou ervaring (hoe vervelend ook) is niet synoniem voor alle andere relaties TS ... is de relatie met die andere vrouw gestopt, wil hij werken aan jullie huwelijk, houden jullie nog zoveel van elkaar om te proberen dit te laten werken? Zie jij zelf nog mogelijkheden om hem te vergeven (maar niet te vergeten)? Denk je dat je op een geven moment verder kunt? Dat is belangrijk. Dat hij iets mist, is misschien een legitiem iets. Wordt er uitgezocht wat dat "iets" is. Het "had ik maar" syndroom werkt niet. Misschien was je ook wel niet gelukkig geworden met een andere man. Het gras is altijd groener aan de overkant, zeker als je eigen relatie in een dip zit.
Ja misschien ben ik makkelijk met dat te roepen... Maar ik heb net zo gezeten en heb 3 jaar nodig gehad om er weer boven op te komen. Je geeft zelf aan dat waarschijnlijk in een depressie zit... Ga langs een HA en praat er over..
Ik kan je weinig meegeven, op dit na.. volg je hart, volg jouw gevoel. Heb zo met je te doen. Heel veel sterkte
Ja dat mag je vinden.... Wordt er gewoon beroerd van idd.... mannen die vreemdgaan zijn in mijn ogen niks waard... en al helemaal niet als er ook nog een kind in t spel is, wat de rede ook mag zijn... vreemdgaan doe je gewoonweg niet.... ik heb ten koste van mezelf destijds ook een relatie op gang gehouden... en ten koste van mijn dochter.
Je kan nog zo hard willen vechten maar denk je dat je hem ooit zou kunnen vergeven? Het een plekje zou kunnen geven? Hem ooit weer zou kunnen vertrouwen? Jou verhaal had grotendeels mijn verhaal kunnen zijn. Ik kon niet meer met hem leven, het wantrouwen ed. het maakte me gek. Ik heb het geprobeerd incl. relatietherapie maar het heeft niet mogen baten. Wat je keuze ook zal zijn, blijven of weggaan, het gaat sowieso een moeilijke tijd voor je worden. Doe wat je hart je ingeeft, je kan geen foute keuze maken want dat heeft hij al gedaan door alles weg te gooien door vreemd te gaan. Ik wens je veel kracht en wijsheid toe!
Hij heeft het contact met haar verbroken. En wil er voor vechten zegt hij maar aan zijn foen merk ik dat niet echt. Ik heb er alles voor over en wil ook naar mijn aandeel kijken van voor het vreemdgaan. Ik heb geen depressie gelukkig. Ben al bij de huisarts geweest ook samen met mijn man. Iets in mij zegt dat het goed komt, maar daarna heb ik weer het gevoel van ik weet het niet hoor. Voel me zo bedonderd en voorgelogen!
Ok... je verhaal klinkt heel erg bekend.... Wat je ook kiest idd... je kan geen fouten maken. Ik vind het not done... en vind t heel erg voor je. Ik wens je veel wijsheid en kracht toe... Ik heb het mijn ex ook vergeven..... maar vergeten, doe ik nooit. Ik ga wel mee lezen met dit topic want ben heel erg benieuwd hoe dit verder gaat maar misschien is t voor mij wijs om niet zoveel te zeggen.. gezien mijn ervaring. Je kan me in ieder geval altijd PM-en als je vragen hebt of als je van je af wil kletsen.
Wat een heftig verhaal zeg, ik kan me erg goed voorstellen hoe jij je nu voelt. Wat jij moet doen, kan eigenlijk niemand voor jou invullen, het ligt ook aan hoe jij zelf met dingen om kunt gaan. Mijn exman is ook vreemd gegaan (meer dan 1x) Bij ons speelde nog wel meer, maar dat gevoel, van bedrogen zijn, voorgelogen zijn, dat is iets wat ik niet van me af kon zetten. Als iemand je zo besodemietert is het in mijn ogen niet haalbaar meer om verder te gaan. Toch lees je hier wel eens dat mensen hier in therapie gaan en er echt uit komen samen. Ik zie niet hoe, ik zou het ook persoonlijk niet meer willen. Of er nu kinderen in het spel zijn of niet. Voor mij persoonlijk is het afgelopen als mijn man zou vreemdgaan, dan heeft hij in mijn ogen geen respect voor mij, dat zou ik hem nooit kunnen vergeven, laat staan vergeten. Wat is dat toch altijd met dat vreemd gaan he.. Het gras dat groener lijkt.. Sterke meid, ik kan je niet zeggen wat te doen. Volg je eigen gevoel dan doe je het nooit fout
Wat verwacht je van hem? Ik denk dat (maar ik ben absoluut geen therapeut hoor) je de lat niet te hoog moet leggen. Ik proef uit je stukje dat jullie wel degelijk verder willen proberen, en dan ben ik van mening dat je er ook uit kunt komen. Het wordt moeilijk, dat zeker. Mijn man is verslaafd geweest aan alcohol (is nog steeds een verslaafde, alleen drinkt hij niet meer sinds 6 jaar). Een totaal andere situatie, maar ik ken het gevoel van bedrog maar al te goed. Toen hij opgenomen werd in een afkickcentrum, zei zijn therapeut eens tegen mij ... "it's not what he says, it's what he does that matters". En inderdaad. 100 keer zeggen "ik doe het niet meer" zegt niets. Laten zien dat je het niet meer doet, is veel waardevoller. Ik heb de lat heel laag gelegd (uit zelfbescherming) en heb de lat steeds een stukje hoger gelegd. Het heeft zeker 4 jaar geduurd voordat ik 100% hem weer kon vertrouwen. Door iedere keer de lat een stukje hoger te leggen van wat ik van hem verwachtte. En dat zou je in principe ook met je man moeten doen. Vooropgesteld dat dit is wat je wilt. Wil je dit huwelijk redden? Begin klein ... en bouw het uit wat betreft vertrouwen. Van jezelf verwachten dat je hem direct 100% vertrouwd, dat lukt toch niet.
Praat met elkaar, en doe alles om er samen uit te komen. Dit is de man met wie je getrouwd bent en dit is de vader van je kind. Vreemdgaan doet vreselijk veel pijn, maar het is alleen onherstelbaar als jij dat vindt. Daarmee zeg ik niet dat je absoluut bij hem moet blijven, maar vooral dat je je niet door anderen moet laten vertellen wat de regels nu moeten zijn. Nergens staat dat je niet een goede relatie kunt hebben met iemand die is vreemdgegaan, nergens staat dat jij hem nooit meer mag vertrouwen. Dat bepaal je zelf. Ik wens jullie veel sterkte, geluk en liefde toe. En ik hoop dat jullie hier samen sterk uit kunnen komen.
Jezelf de tijd geven om uit te zoeken wat je echt wil. De 1 kan over het bedrog, verraad en daarbij ook de woede heenstappen, de ander kan er niet mee leven. En hoeveel tijd je daarvoor nodig hebt is aan jou. Je ook tot niks laten dwingen omdat hij of anderen misschien vinden dat het nu wel lang genoeg heeft geduurd. Jij bent hier overigens nergens schuldig aan. Hij is degene die dit besloten heeft. Hij besloot met die ander dingen te doen. En hoe slecht het ook gaat in een relatie, dat maakt het geen 'excuus' om vreemd te gaan. Als het echt zo slecht ging, had hij zn moel open moeten trekken, want dat zou een echte man doen in mijn ogen. Dus laat je niks wijs maken dat het aan jou of jullie relatie lag. Heel veel sterkte bij je keuze!
Ik herken me zo in je verhaal (behalve dat ik nog geen kindje heb). Ik was vanaf mijn 17de samen met mijn eerste liefde (een jongen die geen rode cent had maar wel vreselijk lief was), op mijn 21ste ben ik met hem getrouwd, huisje gekocht beestjes erbij, het leek allemaal geweldig. Hij zei altijd dat hij vreselijk gelukkig met me was ondanks dat ik op mijn 26ste lichamelijk beperkt werd en dus niet meer alles kon zoals voorheen. Hij was goed voor me en zorgde goed voor me. In 2009 merkte ik dat er iets anders was, (ik was toen 27 jaar en hij 31). Hij kwam later thuis, zijn telefoon had ineens een wachtwoord en allemaal van die dingen. Ik dacht er verder niet bij na terwijl mijn verstand met wel iets anders vertelde eigenlijk, voor zijn verjaardag gaf ik hem nog een auto omdat hij me zo goed steunde.(al mijn spaargeld erin gestopt maar ik hield van hem) De zomer van 2010 vertelde hij dat hij een vroeger jeugdvriendinnetje op facebook had leren kennen en dat hij verliefd was, ik heb hem toen voor de keus gezet, ik of haar, hij koos voor mij en we gingen in relatietherapie, dat leek allemaal goed te gaan maar hij was nog veel van huis. Dat jaar moest hij in november voor zijn werk naar Parijs, was nog nooit geweest, hij was maar fietsenmaker maar er was een cursus. Toen hij terug kwam vond ik foto's van hem en die meid samen in Euro Disney in zijn postvak (had er een raar gevoel over en had zijn postvak gekraakt)! Heb hem geconfronteerd en hij was dus het hele jaar doorgegaan met mij te bedriegen. Ik heb hem toen uit huis gegooid en direct de scheiding aangevraagd, de scheiding verliep vlot en het huis hadden we binnen 1 jaar verkocht gelukkig. Ondertussen zijn we 2,5 jaar verder en woon ik samen met mijn vriend Frank waar ik al bijna 2 jaar gelukkig mee ben. De scheiding en het leed was het moeilijkste wat ik ooit mee heb moeten maken maar wel de beste keuze die ik toen kon maken. Mijn ex en dat meisje zijn nog 1 jaar samen geweest en toen heeft ze hem laten vallen en had ze hem financieel uitgekleed en dus heeft hij niks meer, eigen schuld dikke bult
Je bent in relatietherapie gegaan, dat is niet voor niks. Dat betekend dat je er beiden voor wil vechten anders doe je dat niet. Probeer, hoe moeilijk ook, dat te zien als een nieuwe start. De tijd zal uitwijzen of je het een plek kan geven en weer gelukkig kan worden met hem. De opmerking ga bij hem weg is ook wel wat kort door de bocht. 4 x in 6 maanden met dezelfde vrouw is natuurlijk wel vreemd gaan maar heel anders dan elke week het bed met iemand of diverse vrouwen delen. In het laatste geval begrijp ik dat iemand idd niet veranderd. Ik ben ooit eens, heel lang geleden 1 keer de fout in gaan. Dat betekend toch niet dat ik fout ben voor het leven en nooit meeste vertrouwen ben? Overigens is de ene man, de ande niet. Volg je gevoel dan zit je altijd goed! Sterkte!
Ik vind 1x al te erg. Dan mag hij de deur uit. Als hij 4x in een half jaar bewust de broek omlaag trekt om vervolgens zijn zaakje met een ander te delen dan zijn eigen vrouw...heb ik diep respect dat ts nog moeite voor hem doet! Het doet er bij mij dan echt niet toe hoeveel verschillende vrouwen hoor...ik heb echt respect voor ts. Natuurlijk veranderen mensen, maar de fout draai je nooit meer terug en dat zal mij altijd bij blijven..zou grote invloed hebben op de relatie.
Wijze woorden! Gelukkig hoef je nu niet te beslissen......wanneer je er klaar voor bent, zal het antwoord logisch zijn.....nu vooral uitzoeken wat JIJ wil! Dikke knuffel X