Nav @Iertje81 haar topic over liegen voor een vreemdgaande vriendin ben ik nieuwsgierig naar jullie mening over het volgende. zou je je partner vergeven als deze is vreemd gegaan? zou je alles wat je samen hebt opgebouwd weg gooien voor zo een misstap? zit er voor jou nog verschil in tussen verliefd worden op een ander en er niets mee doen, zoenen/seksen in een dronken bui tijdens het uitgaan of het hebben (gehad) van een affaire? En maakt het voor jou uit of je partner het zelf opbiecht of dat je het van een ander te horen moet krijgen? Mijn mening, ik vind in dit rijtje verliefd op een ander worden het ergste wat er is. Lichamelijk buiten de pot pissen zou ik woest om zijn maar met de tijd vergeven. Maar zijn hart moet alleen voor mij zijn en die wil ik niet delen. Dat zou mijn hart breken en ik denk dat ik hem dat nooit zou kunnen vergeven. gaat hij in een dronken bui vreemd vergeef ik hem zeker, al weet hij dat zelf niet, daar gooi ik ons leven en dat van de kinderen niet voor overhoop. Vergeven zal me met de tijd wel lukken, vergeten denk ik nooit meer. Een affaire vind ik lastig. Is dat met liefde dan is het klaar en kan hij zijn koffers pakken. Is het puur lust dan denk ik dat we daar uiteindelijk met veel tijd ook wel uitkomen. Al zal hij flink door het stof moeten en zal ik moeten waken dat ik zelf niet uit frustratie op dezelfde manier wraak zou willen nemen. Beetje oog om oog, tand om tand, om te laten voelen hoeveel pijn dat doet. En als laatste, ik weet het het liefste niet. Aangezien ik in de meeste opties bij hem blijf denk ik dat het beter is om niet te weten. Moet iemand me het dan toch vertellen hoop ik dat hij mans genoeg is om dat zelf te doen. ik steek mijn handen er trouwens niet voor in het vuur dat dit nooit zal gebeuren of nooit gebeurd is. Hij zegt van niet. Ik dreig ook altijd hem financieel kaal te plukken als hij het wel doet, ik hoop dat die angst en natuurlijk onze liefde en gezin voldoende motivatie is dat ook niet te doen
Hier zal hij direct de deur uit vliegen. Van dichtbij mee gemaakt hoe veel impact het heeft op een relatie en als ik m'n man niet kan vertrouwen kan die net zo goed ophoepelen. Wat de insteek ook is. Dronken, lust ect kan je controle over hebben, ook als man. Verliefd worden heb je geen controle over. Wél hoe je daar mee om gaat. Ook dan is vreemdgaan niet nodig. Eerst een relatie beëindigen voordat je een nieuwe aangaat. Ik zou dan nog steeds gekwetst zijn maar niet zo erg als wanneer blijkt dat die relatie al begon vóór dat die van ons was geëindigd.
Verliefd worden kan toch gebeuren. Ik zie dat niet als vreemdgaan. Maar je moet er alleen niets mee doen. Eenmalig zoenen tijdens het uitgaan, tsja ik wil dat niet weten en zou het ook eigenlijk niet willen hebben. Maar zou daar onze relatie niet voor opgeven, zeker niet nu we een kind hebben. Nu gaan we beide nooit echt stappen dus de kans dat dit gebeurt acht ik ook ongeveer 0 dus makkelijk gezegd zo. Een affaire zou voor mij (denk ik nu) wel het einde betekenen. Als je tijd besteed om langere tijd/meerdere keren vreemd te gaan ipv aan je relatie te werken dan is voor mij de prioriteit wel duidelijk. Ik kan me ook niet voorstellen dat je geen mentale band op bouwt als je een affaire hebt. Dat emotionele vreemdgaan lijkt me nog erger. Lekker beide praten over je slechte relatie en tussendoor nog regelmatig een wip maken.. Kan me wel voorstellen dat, in een hele slechte periode in je relatie, er wat gebeurt of gevoelens voor een ander zijn. Maar als het echt op een affaire uitdraait ipv dat je de energie steekt in je eigen relatie (en alles eerlijk opbiecht) dan zou het wel klaar zijn. Vertrouwen zou wel altijd weg zijn dan.
Ik laat ons huwelijk niet stuklopen op een slippertje. En verliefdheid kan gebeuren als je er maar niks mee doet. Ik heb op mijn trouwdag beloofd in goede en slechte tijden tot de dood dus ik wil dat ook doen. Een tweede leven naast ons huwelijk dat weet ik niet of we daaruit zouden komen. Misschien.. Overigens durf ik wel m'n handen in het vuur te steken dat mijn man dit niet zou doen
Geen idee. Daar kan ik pas echt wat over zeggen als het zover is denk ik, maar ik hoop dat dat niet zover komt. Ligt denk ik ook aan de situatie, heeft ie er spijt van? Met wie? Hoe vaak? Zelf verteld of erachter gekomen etc.
ik zou een platonische affaire erger vinden dan een affaire waarbij het alleen om lust ging. Wat het bij een affaire lastiger maakt te vergeven is denk ik dat er tijdens al veel leugens en smoesjes bij zijn komen kijken.
Ik weet het eerlijk gezegd niet. Vanuit mijn hoofd zeg ik dat ik hem zou vergeven, goede gesprekken zou hebben etc. Vanuit mijn hart zeg ik van niet vanwege het vertrouwen, gekwetst etc. Maar ik ben best haatdragend op een hoop vlakken dus het zou er vanaf hangen hoe mijn gevoel op dat moment is als ik echt voor zo'n situatie zou staan. Daar kan ik me nu geen voorstelling van maken.
zeker meteen koffers pakken, iemand wat dat 1 keer doet , doet dat ook heus vaker. Daarbij is dan mijn vertrouwen kapot, en zou ik hem ook nooit meer vertrouwen.
Mijn veel jongere ik zou gezegd hebben: absoluut niet. Wegwezen dan. Maar zo zeker ben ik er niet van op dit moment. Je gooit inderdaad heel wat weg dan. Ik kan alleen zeggen: ik weet het pas als ik het meemaak en ik hoop het niet mee te maken.
Ligt aan de context. Mijn man heeft in een dronken bui gezoend met een vrouw toen wij een half jaar/naar samen waren. Hij was toen 23. Hij zoende even mee en dacht toen: oh nee! Hij voelde zich heel schuldig en kwam de volgende de dag direct naar mijn huis om het te vertellen. Ik vond er destijds dus niet eens zo heel veel van. Of in elk geval: ik voelde toen sterk dat ik er niet mee wilde stoppen en dat hebben we ook niet gedaan en nu 15 jaar samen. Ik ben ook nooit bang dat hij vreemd gaat ofzo. Hij kan helemaal niet liegen Zoenen dus waarschijnlijk niet. Verliefd worden ook niet behalve als hij er wat mee doet (of erachter komt dat wij samen dus niet meer de liefde hebben die we samen willen hebben) een affaire, daarover liegen, echt met iemand naar bed gaan… ik denk en verwacht dat ik er dan wel mee kap ja. Ik denk niet dat ik zelf dat kan vergeven en vergeten en dat ik het hem dan constant het gebeurde voor de voeten ga gooien.
Ik denk dat dat geheel ligt aan de situatie erom heen. En hoe man daarna handelt. Maar de kans is vrij klein dat we daar uitgaan komen. Vertrouwen is nou eenmaal belangrijk in mijn relatie en die zou gewoon weg zijn. Maar laat ik wel even vooropstellen dat ik vind dat de vreemdganger degene is die alles wat wij hebben opgebouwd weggooit en niet ik mocht ik beslissen de relatie te eindigen. Die verantwoordelijkheid ligt toch echt bij de ‘dader’.
Vreemdgaan is einde relatie voor mij, want ik zou m'n man dan gewoon niet meer kunnen vertrouwen. Verliefdheid vind ik heel wat anders. Kan altijd gebeuren, is maar net wat je ermee doet. Heb het zelf ook wel eens gehad op een dieptepunt in onze relatie, dat ik het wel fijn begon te vinden om in de buurt van een bepaald persoon te zijn. Heb er zeker niks mee gedaan en het is weer overgevlogen. Het was wel een eye opener dat het even niet lekker liep in onze relatie en om daar wat mee te doen. Maar vreemdgaan, nee, vreselijk. Heb het van dichtbij meegemaakt wat een ellende dat veroorzaakt en het vertrouwen zou bij mij gewoon voor altijd kapot zijn.
Ga er maar vanuit dat het dan klaar is. Net als bij die vriendin gaat het niet om het daadwerkelijke vreemdgaan, maar alles wat erachter zit. Ik vind het zoiets laags. Dan stel je als mens in mijn ogen zo weinig voor, dat ik daar geen vriendschap of relatie meer mee kan hebben.
Ik ben daar geloof ik best makkelijk in. Niet een kus, vrijpartij oid zal voor mij een relatie kunnen verbreken maar door te praten, te voelen en eerlijk te zijn komen we er vanzelf achter wat er scheelt en of dat dan het begin van het einde is of niet. Het is in elk geval een provocatie binnen de relatie en een duidelijk teken dat er iets niet goed zit/zat. Ons huwelijk is wel zo dat we weten dat het nu fijn is maar als een van ons iets graag wil dat we elkaar vrij laten onder het mom van “if you love somebody, set them free”. Als onze relatie goed zit dan ben ik ook niet jaloers en kan er veel als mijn man het uit liefde voor zichzelf zou doen. Ik denk dat voor mij eerlijkheid belangrijker is dan fysiek of emotioneel contact met een andere vrouw. Ik wil namelijk dat mijn man gelukkig is en hij wil dat ik dat ben. Ik kan hem toch niet vastbinden en zeggen dat hij alleen van mij mag houden haha. Zolang alles besproken wordt zie ik geen probleem en soms is vrijheid belangrijker dan wat dan ook. De uitwerking van zo’n actie kan ook voor enorme verdieping in je relatie zorgen voorop gesteld dat de liefde niet voorwaardelijk is en beide willen dat het beter wordt. Zodra een van beide of allebei als gekrenkte kinderen blijven handelen is het wen gemiste kans en zal het onherroepelijk uitdraaien op een scheiding.
Ik heb altijd gezegd als hij dat doet, dat hij dan buiten vliegt. Maar hoe langer we samen zijn hoe moeilijker ik dat zou vinden denk ik wel. Maar ik kan me het gewoon écht niet voorstellen dat hij zoiets zou doen. Verliefd worden op een ander kan iedereen overkomen, maar wat je er dan me doet is je eigen beslissing.
Volledig eens. Het feit dat ik mijn partner nooit meer volledig zou kunnen vertrouwen, zou sowieso zorgen dat het nooit meer word als voorheen. Van wat we hadden is dan toch al geen sprake meer, dat werd door de 'dader' al verknoeit.
Ik denk niet dat ik hem zou kunnen vergeven. Maar goed dan zit er ook een verschil hoe het is gegaan. Welke omstandigheden, met wie, en wat ze hebben gedaan