Vandaag op mijn vrije dag krijg ik een telefoontje van het hoofd van de afdeling, dat ze vandaag met mij in gesprek wil samen met mijn praktijkdocente. (ik doe de opleiding verzorgende IG bbl) Het was belangrijk, en naar aanleiding van opmerkingen van collega's, met name over het afgelopen weekend. Nou ik zou dus echt niet weten waar het over gaat, er is niets voorgevallen ofzo, ik ben alleen zondag 10 minuten gaan zitten omdat ik ineens onwijs misselijk was... Ik maak me nu toch wel druk, ik vind als mensen iets op je aan te merken hebben ze het recht in je gezicht moeten zeggen. En niet dat je achteraf een gesprek krijgt wat niet kan wachten tot donderdag. Maar ja, ik weet niet wat er aan de hand is en ik hoor het dalijk om 14 uur wel.....
Meid wat vervelend. Ik kan me een beetje voorstellen hoe je je moet voelen. Doe zelf BBL niveau 4 En zit al een tijdje in de ziektewet. Een paar weken geleden werd ik ook gebeld door het hoofd praktijkopleidingen dat ze me 'dringend' moest spreken....schrok me rot en wist zeker dat het geen leuk gesprek zou worden. Maar uiteindelijk viel het allemaal erg mee, en had ik me druk lopen maken om niets! weet niet hoe het bij zou zal gaan maar probeer je in ieder geval niet te druk te maken. Als er niks is voorgevallen kan er ook nooit heel veel aan deo hand zijn! Succes straks en laat je wel even weten hoe het gegaan is?
ik deed ook de vig opleiding, maar ben hier mee gestopt in overleg met de opleiding, gelukkig mag ik september 2007 of februari 2008 de opleiding opnieuw starten. ik heb tot nu toe best een zware periode achter de rug, heb bekkeninstabiliteit, en slapeloze nachten, ik werk nu maar 4 uur per dag als gastvrouw, maar het is echt zwaar. ik hoop dat ik het nog 9 weken volhoudt.
Ja ik ook.. Hopelijk geen slecht nieuws.. Anders zou ik het ook wel raar vinden van je collega's, dan hadden ze dat eerst tegen je kunnen zeggen voordat ze naar de leiding gaan
Hoi meissie, ben benieuwd hoe je gesprek gegaan is? Hoop dat je snel tijd hebt iets te laten horen, en dat het gesprek een beetje normaal is verlopen!
Nou, ik viel toch bijna van mijn stoel af van verbazing. Ik werk al maanden arbeidstherapeutisch, en mag maar heel beperkt bukken/tillen/trekken/duwen etc. Ook moet ik van de vroedvrouw, en de arbo, gewoon wat rustiger aan doen en me niet overhaasten en overwerken. Dus dit doe ik ook, en ik geef aan mijn collega's aan wat ik wel en niet mag doen. Zo ook met steunkousen aantrekken. Ook al gebruik je hulpmiddelen, het is en blijft zwaar en je moet enige kracht gebruiken. Als ik steunkousen aantrek bij iemand, dan doet het me gewoon pijn in mijn liezen. Daarom hebben we besloten dat ik dit niet meer doe, alleen de wat 'lichtere' steunkousen. Een collega wat ook zwanger is, is hierover gevallen omdat zij het wel gewoon doet. Iemand heeft gelogen, ze heeft namelijk gezegd dat ik zou hebben gezegd een bepaald persoon niet te willen verzorgen, omdat die te zwaar zou zijn. Nou dit heb ik nooit, maar dan ook nooit gezegd en ze zouden deze collega er nog op aanspreken. Ook vinden ze dat ik te langzaam werk, ik was 3 mensen en anderen bijvoorbeeld 5 in dezelfde tijd. Terwijl ik duidelijk heb aangegeven dat ik rustig aan moet doen Het komt er dus kort op neer: Ik moet harder werken en meer inzet tonen. Ze zitten met een behoorlijke onderbezetting, en rekenen dus op mij als volledige collega. Dat kan toch niet als je maar 50% hersteld bent of ligt dat aan mij? Het ziet er dus ook naar uit dat ik geen voldoende ga krijgen voor deze stage (die een jaar duurt) omdat ik dalijk ook nog met zwangerschapsverlof ga. Ik heb eerder al deze problemen aangeven, en gevraagd of het niet beter was als ik in het eerste jaar zou beginnen (ik ben namelijk ingestroomd in het tweede jaar) zodat ik dan de theorie kon volgen, en na de bevalling en het verlof gewoon doorging naar het tweede jaar. Dit deden ze niet, omdat ze dan een jaar extra moesten betalen voor mij. ALs ik dit jaar helemaal overnieuw moet doen, dan moeten ze toch ook een extra jaar betalen? Ik weet het ook allemaal niet meer, volgende week donderdag heb ik opnieuw een gesprek met de opleidingscoordinator erbij dus ik ben benieuwd wat eruit gaat komen.
Nou Sandra dat is ook echt niet leuk zeg! Zeker als jij dit al eerder aangekaart hebt en ze niet willen luisteren. Bovendien is het ook vervelend van je collega. De ene zwangere is de andere niet dat kun je niet vergelijken! Maar wat verwachten ze nu concreet van je? Dat je je inzet als een 'normale' arbeidskracht? En wat ga je doen?
Nou ja zeg... wat zijn er toch achterlijke mensen in de wereld he. Tjonge jonge, alsof je niet harder wílt werken. Echt balen voor je Sandra!
Meis wat een bummer Er leeft blijkbaar nogal wat onvrede op de afdeling, oa over tekort personeel. En die onvrede word nu op jou geprojecteerd. Dat is natuurlijk belachelijk want ten eerste ben je leerling, ten tweede werk je maar voor 50% en ten derde ben je zwanger! Ik hoop dat je volgende gesprek wat positiever zal zijn Laat je niet gek maken hoor!
Ik zou contact opnemen met mijn studiebegeleider, danwel met de arboarts en dit bespreekbaar maken. 50% is 50% en niet 100%.
je bent gepland zwanger geworden? Terwijl je wist dat je stage had en studie (wat al op zich zo heel zwaar is) is dan misschien uiteindelijk geen handige keuze geweest... ik wens je succes want denk dat je het heel zwaar gaat krijgen nu...
Dat is het nadeel van de zorg momenteel, ze hebben veel te weinig personeel.. Maarruh daar kun jij ook niks aan doen! Dat is dan toch echt hun probleem. Als jij voor 100% gaat werken terwijl je maar 50% kan dan zit je zo in de ziektewet, dat zijn ze je helemaal kwijt! Ik vind het ook erg oncollegiaal van je zwangere collega, weet ze niet dat iedere zwangerschap anders is? Hopelijk kun je eruit komen met behulp van school ofzo?! Ik wens je veel sterkte met deze situatie.. Maar ga niet teveel doen he? Die zwangerschap is nu belangrijker!
Wat is dit? Alsof het wat uitmaakt of je wel of niet gepland zwanger bent, dit kindje is nu eenmaal onderweg en dan zal alles eromheen een plekje moeten vinden. Groet van Kiki
@kiki, Ponyville heeft een iets andere kijk op het leven dan de meeste dames hier. Haar goed recht, maar het is idd ff slikken op haar reacties. @Sandra, altijd fijn vergelijk maken met andere zwangeren. Doen ze op mijn werk ook.. mijn collega had zoveel pijn en zoveel last maar ze bleef wel werken. Tja.. ik ben een watje! Ik kan dat dus niet. (voel me echt een watje hoor). Ben wel benieuwd wat je opleidingscoordinator gaat zeggen. Ik heb eigenlijk van meerderen gehoord dat een opleiding in de zorg en een zwangerschap bijna niet samen gaat. En degene die ik er over heb gehoord zijn toch wel gestopt, of tijdelijk gestopt. Hoop dat het beter gaat tijdens dat gesprek! Succes Daphne
Het is inderdaad gepland ja, en ik heb al een brede geschiedenis aan vooropleidingen (zowel niveau 4 als niveau 5) en over deze opleiding op niveau 3 maak ik me geen zorgen. Omdat voor mij net zo goed de CAO geldt als voor werknemers die niet in opleiding zijn, moet hier nergens een probleem zijn. Ze maken het er zelf van. Tijdelijk stoppen zit er niet in, omdat er toch geld binnen moet komen. Mijn streven is om weer in het ziekenhuis te kunnen werken, maar deze opleiding zat al helemaal vol (toen ik solliciteerde in februari dit jaar) Ik hoop dan eigenlijk dat ik in september volgend jaar kan omswitchen van deze opleiding naar verpleegkunde, maar ik zal toch de tijd tot dan moeten uitzingen op de 1 of andere manier. Het is dezelfde instelling, waar ik nu voor werk en wat ik wil gaan doen, dus ontslag nemen kan niet. De kans dat ik dan opnieuw aangenomen word is heel erg klein. Ook heb ik vandaag een brief van de arbo gekregen, waarin alles nog een keer staat beschreven wat ik wel en niet mag. Die neem ik morgen mee, kunnen ze hem nog eens nalezen.
Ik zou je geen watje voelen. Het kost namelijk ook veel moed om te luisteren naar je lichaam en te zeggen dat het gewoon niet meer gaat. dat jouw collega gewoon door blijft werken ondanks de klachten vind ik gewoon niet zo slim. Je moet naar je lichaam luisteren zeker als je zwanger bent!