moet dit even kwijt!

En straks als je bent bevallen na dag 3 a 4,en je gaat borstvoeding geven,nou dan is het net of je pemela Anderson bent,ik denk dat je vriend dan heel blij is

 

ik denk dat die mensen het zo kwaad niet bedoelen, maar idd wel nuchter en realistisch zijn. er zijn ook een hoop vrouwen die het met de drukte van de baby niet direct voor elkaar krijgen goed te gaan sporten en weer aan hun figuur te werken.

mij lukte het niet, omdat ik er lichamelijk niet sterk genoeg voor was. ik ben bij de vorige 35 kilo aangekomen, zonder te snoepen of gekke dingen te doen. iedereen riep dat het er met de bv weer af zou gaan, bij mij dus niet. nu ben ik weer zwanger en heus ja, ik mis mijn 62 kilo en maatje 38/40 toch ook best wel eens, maar als ik zie wat ik hier heb rondscharrelen........ dan ben je dat zo weer kwijt.

het sporten en aan mijn lijf werken komt echt nog wel. ik ben 29 als de tweede er is, als ik 30 ben zit ik vast weer mooier in mijn vel, maar net zo strak als vroeger?!?! haha ik denk dat ik daar een wonder voor nodig heb, maar die zijn in dit huis al op! het tweede wondertje komt er namelijk al aan en de eerste hobbelt hier rond

 

Probeer het je niet aan te trekken, het is trouwens per persoon verschillend, de een krijgt weer een strak lijf terug en de ander niet. Zou gewoon afwachten hoe het bij jou gaat, wie weet valt het allemaal reuze mee.

 

helemaal mee eens! Ik zit zeker genoeg in mijn vel om dat aan te kunnen en rationeel te beseffen wat ik heb.. En ja je lichaam gaat nou eenmaal niet altijd terug in de oude stand en dat hoeft ook niet vind ik.. je mag best aan een vrouw zien of je een kind heb gehad hoor...

kijk maar eens al deze mooie vrouwen die een prestatie hebben geleverd door een kind te krijgen en geen geweldig lichaam hier aan over te houden.

http://theshapeofamother.com/

Be proud op jezelf hoe je lichaam ook eruit ziet, als je die les heb geleerd kan je een stuk fijner leven..

 

Juist! Ik heb weleens een aflevering gezien van een programma "De naakte waarheid" over vrouwen die totaal niet tevreden waren met zichzelf, die niet eens in de spiegel durfden kijken, terwijl ik dacht: Die mag er zijn hoor! Na een week konden ze zichzelf anders bekijken en weer leuke dingen doen: vrijen met het licht aan, zwemmen met de kinderen, heerlijk!
Misschien is het ook wel een besef dat met de jaren pas komt, ik weet het niet, maar ik word 40. Ik hoef geen strak lijf meer als van iemand van twee keer zo jong!
Ik sta iedere dag vol verwondering voor de spiegel naar die hard groeiende buik van me te kijken; daar groeit ons babietje in, wow! Mijn man is ook vreselijk trots op mij en vind me mooier dan ooit. En alhoewel ik niet het figuur van een model heb, ben meer dan tevreden met dit lijf.

 

Ik denk dat zulke mensen in eerste instantie al niet tevreden zijn met hun eigen, en zelfs al zouden ze perfect zijn zijn ze nog niet gelukkig omdat ze de basis niet hebben aangepakt en dat is toch echt je innerste... als je niet gelukkig kan zijn met jezelf met putten, deuken, strepen noem maar op dan kan je nooit echt gelukkig zijn, want dan ben je maar heel oppervlakkig gelukkig.

 

Nou ben niet ongelukkig met mijn lichaam, maar hoop toch dat mijn streepjes die ik nu al heb zo klein mogelijk blijven!
Ook hoop dat ik er na de bevalling zo snel mogelijk weer normaal uitzie. Zou daar echt wel een beetje verdrietig over zijn als mijn borsten enorm gaan hangen en mijn buik gaat lubberen.
En kan dan heus wel voor mezelf beredeneren dat ik er iets heel moois voor terug heb, maar daarom mag je dat toch wel rot vinden?
Of ben ik nu iemand met een vreselijk onzekerheids complex en alleen opppervlakkig gelukkig...

 

tussen rot vinden en jezelf diep ongelukkig voelen zit natuurlijk wel een verschil, ik heb ook wel putten die ik liever niet zou willen hebben maar het gaat erom hoe je met dat soort dingen omgaat..

 

Ik heb putjes, vetrollen en littekens van zware operaties, maar ik kan daar niet verdrietig over zijn! Voordat ik die littekens kreeg, toen was ik verdrietig, want toen was ik erg ziek...
Ik ben wel 20 kilo te zwaar geweest en daar heb ik wat aan gedaan: 1 voor mijn gezondheid, 2 omdat zoveel te dik er echt niet charmant uitziet. Je kan er dus wel wat aan doen om er gezond uit te zien, maar echt superstrak dat hoeft voor mij niet.

 

Nou, hier misschien dan bemoedigende woorden:

Ik ben zelfs slanker dan voor mijn eerste zwangerschap
Bij m'n eerste was ik 22 kilo aangekomen en dat ging er razendsnel weer af.
Heb daarna ook nooit hoeven sporten, zelfs geen buikspieroefeningen gedaan en buikie is toch aardig plat.
Huid wel wat slapper uiteraard...maar ja...hoort erbij
Ook geen hangborsten of striae, ik denk zelf dat dit alles erfelijk bepaald is maar ook zeker mazzel hebben hoor
Moet zeggen dat ik een bescheiden b cupje heb die tijdens de zwangerschap naar een grote c is gegroeit, valt wel mee dus, overigens wel 3 maanden BV gegeven.
Na de Bv zijn ze wat geslonken/slapper maar na 2 maandjes ongerveer waren ze weer op hun eigen vorm.
Komt goed meis!
En weetje, mensen vinden het altijd leuker om horrorverhalen te vertellen dan te vertellen dat vrouwen er goed uit zijn gekomen

 

ja natuurlijk niet leuk om te horen zou me
er ook niet goed bij voelen als iemand dat
zomaar tegen mij zou zeggen maar trek het je
niet aan dat zijn egt zo van die opmerkingen
die totaal geen nut hebben om die opmerkingen
in je hoofd te plaatsen!

grtz
kelly