Iedereen de hele dag door die dingen aan je vraagt, eisen aan je stelt, verwachtingen van je heeft. Ik word er soms helemaal gek van. Mijn collega's hebben verwachtingen van mij, ikzelf heb mijn to-do lijstjes mijn kinderen willen mijn aandacht, de juf wil dat ik kom helpen, mijn ouders willen wel eens dit of dat. Vroeger mijn man en nu mn ex wil vanalles van me, vriendinnen willen afspreken, moeders van andere kinderen willen een speeldate. Hebben jullie ook wel eens dat je denkt, en ik dan? Het lijkt soms wel of ik niet eens meer weet wat ik wil, omdat je continue bezig bent met wat alle andere mensen willen. Herkenbaar?
Moeten? Als iets moet dan moet je zo snel mogelijk zorgen dat het niet meer moet. Of te wel orders uitdelen
Het enige wat ik moet is ademen zeg ik altijd. Ik zei vroeger altijd overal Ja op maar tegenwoordig doe ik dat echt niet meer. Zodra iemand zegt dat ik iets MOET doen zeg ik bij voorbaat al Nee. Ik haat het als mensen zeggen dat ik dingen MOET doen. Dus ja ik herken het wel maar gelukkig uit het verleden
Yep, maar dan vooral hier binnenshuis, met een dochter van 9 en een zoon van nog geen 3 maanden is er altijd wel afwisselend 1 die mijn aandacht nodig heeft of nodig denkt te hebben. Zit nu voor het eerst in tijden even alleen beneden, man is op zijn werkkamer bezig, dochter ligt net in bed en zoon slaapt ook eindelijk na een hoop gehuil... Over 4 weken is de vakantie weer voorbij en heb ik overdag weer iets meer rust en is de kleine hopelijk ook gewend aan zijn leventje hier op aarde En dan heb ik vast weer eens een keertje een stiekem half uurtje tijd voor mezelf...
Tja, soms moeten dingen gewoon, zoals je kinderen op tijd op school brengen en je werk naar behoren doen. Maar dingen als "wat ouders willen" of "je verplicht voelen af te spreken of dingen doen waar je gewoon geen zin in hebt", nee. Dat wil niet zeggen dat ik altijd doe waar ik zin in heb, ik ga morgen bijv mijn schoonvader helpen om zijn kleding netjes in te pakken voor de vakantie (heb ik eigenlijk weinig zin in) maar dat doe ik om hem blij te maken, wat mij dan ook weer blij maakt Maar als ik écht ergens geen zin in heb, doe ik het gewoon niet. Kwestie van leren nee zeggen. Vind je dat moeilijk? Als iemand je iets vraagt, zeg dan niet klakkeloos "ja", maar zeg dat je erover nadenkt en dat je er later (over een dag of 2) weer op terug komt. Zo kun je even bij jezelf nagaan of je iets écht wil doen, en zo niet, het op een rustige manier uitleggen dat je er niets voor voelt.
Kan jij ook "nee" zeggen? Want veel dingen die jij opnoemt is geen moet, je kunt er ook nee op zeggen. Door soms aan jezelf te denken, ben je niet ineens een slechte moeder, vriendin of collega hoor, maar geef gewoon duidelijk je grens aan. Als je altijd overal nee tegen gaat zeggen, dan vind ik het wel weer anders, maar eens een keer aan jezelf denken kan totaal geen kwaad. Onze dochter zit nu een week bij opa en oma op de camping, ik vind het helemaal niet leuk, heb graag m'n dochter om me heen. Maar ze heeft het zo naar d'r zin daar. Dat ik dan toch denk dat het een goede keuze is, om onze dochter een week bij opa en oma te laten zijn en ik zelf me even kan storten op m'n werk en kan voldoen aan die soort verplichtingen en straks heerlijk kan genieten van vakantie met m'n gezin.
Dit herken ik wel! Soms zouden we gewoon eens de boel de boel moeten laten. Dat is wat we vooral eens moeten! Haha Ik ben een studerende en werkende mama, en soms heb ik het gevoel alsof ik overloop van wat ik allemaal nog moet. Maar goed wat moet dat moet....... Probeer ook eens aan jezelf te denken.... gun jezelf een dagje met een vriendin weg. Of een dagje spa. Even helemaal niets. Alles mag, niets moet. Je laadt dan weer helemaal op. Echt hoor! Succes.
ennneh van WIE moet! Dat dan ?? krijgt er iemand fysiek pijn of mist hij zij eerste levensbehoefte ( eten, drinken , slaoen ) etc.?? Dat allemaal niet aan de orde. Dan moet het niet. Punt zo simpel is het.
Herkenbaar hoor! Ik ga weleens later naar bed, puur omdat ik eventjes tijd voor mezelf heb (soms heb ik daar smorgens weleens spijt van) Overigens, ik moet bepaalde dingen op tijd af hebben op werk. Want ja de Belastingdienst moet op tijd de aangiftes binnen hebben. Enz Thuis, tja een peuter kan erg dwingend zijn. En ja ik moet op tijd bij de crèche zijn. En wat niet echt nu moet.. Tja dat stel ik weleens lekker uit.
Heeeeel herkenbaar, hier ook iemand die vaker aan zichzelf zal moeten denken ipv van andere. Dat zou behoorlijke druk van de ketel afhalen en de nodige gaten in de agenda opleveren
Herkenbaar. En dan moet ik mijn tanden beter schoonmaken van de tandarts (want ander vallen ze uit mijn mond ) en ik MOET 2 keer per week naar de sportschool om te trainen omdat ik anders een knieoperatie moet en ik MOET van mijn schoonheidsspecialiste elke ochtend en avond mijn gezicht reinigen anders krijg ik rimpels...... Ik denk tegenwoordig na of ik vind dat ik het moet. Dus niet of anderen dat vinden, maar of ik het vind. Dus ik maak tijd om naar de sportschool te gaan want ik wil geen operatie. Maar ik doe niets meer als hulpmoeder op school. Ik werk 4 dagen per week maar werk niet meer over. Dus ik weeg steeds af of ik vind dat het moet, en of ik de gevolgen acceptabel vind als ik het niet doe. Dat is eigenlijk mijn afweging.
Ja zo voel ik het soms ook wel eens. En op dat soort momenten gaat bij mij de knop om. Ik 'moet' namelijk helemaal niks; het moet een vrije keuze zijn om te doen. Dus dan ga ik schrappen in dingen die ik zogenaamd allemaal moet, prioriteiten stellen bij de dingen die IK echt belangrijk vind en de rest wordt dan gewoon allemaal gecancelled. Ik reageer best wel allergisch op het woord 'moeten', eigenlijk. Thuis roep ik al gelijk: NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE, ik MOET helemaal niks!
er zijn verschillende dingen met moeten althans bij ons, zoals werken ja, maar de rest kan je ook een keer zeggen NEE!
Als iemand (kinderen/man/speelkindjes etc) tegen mij zegt dat ik iets moet, dan schiet ik ook meteen in de verdediging:"Nee, ik moet helemaal niks....ik mag" MAAAAAAR.....ik ben zelf mijn grootste vijand. Ik moet namelijk ontzettend veel van mezelf. Vaak zeggen mensen in mijn omgeving dat ik rustiger aan moet doen of dat sommige dingen ook kunnen wachten en dat ik prioriteiten moet stellen. Maar dat kan ik dus bijna niet, ik vind alles belangrijk (lijkt) en moet dus ook vanalles en dan het liefst ook nog tegelijk
Heel herkenbaar. Ik moet ook van alles en kan maar moeilijk dingen loslaten. Soms lukt het me echt niet om tijd voor mezelf vrij te maken omdat anders andere dingen blijven liggen en dat vind ik moeilijk. Het resultaat is dat ik niet alles zo goed doe als ik zou willen en dat voekt dan ook weer niet goed. In het weekend ga ik weleens smiddags op bed liggen met een boek met de mededeling dat ik er niet ben tot een bepaalde tijd. Ook heb ik laatst mn oudste 2 kinderen met oma mee gestuurd om rustig bij een vriendin op de koffie te gaan. Heel langzaam leer ik meer naar mezelf te luisteren en prioriteiten te stellen.
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben niet een type die geen 'nee' kan zeggen. En ik bewaak mn grenzen in die zin ook wel. Maar de druk van alle verwachtingen, die voel ik wel voortdurend. Ik moet van mezelf ook van alles inderdaad. Carriere maken, vooruitgang boeken, me persoonlijk ontwikkelen, een leuke mama zijn, af en toe een spelletje doen, regelmatig naar de speeltuin/kinderboerderij/bibliotheek, een bepaald boodschappenbudget halen, geld sparen ipv alles kopen wat ik leuk vind. Etc.
Ja dat laatste doe ik de laatste tijd ook steeds vaker. Ik heb zelf seen paar weken geleden een dag vrij genomen van werk en de kinderen gewoon naar de opvang gebracht. Heb lekker opgeruimd omdat ik wel wat nuttigs moest doen van mezelf, en daarna bijna de hele middag geslapen. Was wel even lekker zeg. Maar voelde me echt mega schuldig, dat dan weer wel.