En ook daar zijn uitzonderingen op de regel: zeer slechte prognoses en toch onverklaarbaar genezen, of een zeer korte levensverwachting die toch nog vrij lang best 'ok' blijft. Kortom, eenzelfde probleem. Daarom kan niemand zomaar even voor euthanasie kiezen. Dergelijke afwegingen worden door behandelaren van zowel lichamelijk als geestelijk zieke mensen, nooit zomaar even gemaakt en ook niet door 1 persoon. Ik snap dus gewoonweg niet zo goed waar de weerstand van sommige mensen vandaan komt. En in het bijzonder: waarom anderen geen humane dood gunnen? Dat je er niet achter staat om wat voor reden dan ook en zelf nooit een dergelijke optie überhaupt zo overwegen, dat is prima, maar waarom een ander die keuze niet wél gunnen?
Je kan soms nog zo erg je best doen om iemand te helpen, maar soms gaat dat gewoon niet. Soms is iemand niet meer te helpen. Ik en mijn vriend zijn onlangs iemand verloren, een vriend van ons. Hij was ook psychisch ziek en heeft zelfmoord gepleegd. Mijn vriend kende hem al vanuit hun jeugd. Voor hem was zo'n optie misschien wel fijn geweest en voor zijn familie. Nu was het ineens afgelopen... Nog steeds denk ik 'had ik maar'... Maar zijn moeder zegt ook, niemand kon hem helpen, ook jij niet. Dus sorry, maar wat jij zegt, nee dat werkt echt niet altijd.
Ja. Absoluut een JA. Werk in het ziekenhuis waar wij met grote regelmaat depressieve patienten hebben die meerdere pogingen tot zelfmoord achter de rug hebben. Sommigen hebben echt een zeer uitzichtloos bestaan. Het zou een ware uitkomst zijn voor deze mensen
Ik vind ook echt dat dit een optie moet zijn! Ik ben zelf ernstig ziek en heb laatst bij de dokter gezeten voor een euthenasie traject. Bij mijn ziekte hoort ook depressiviteit en paniekaanvallen. Nou er werd bij voorbaat al gezegd dat dit niet zomaar gaat gebeuren omdat ik lichamelijk weinig mankeer. Er zou een schouwarts bij moeten komen en een psychiater etc etc. Nu ben ik zelf als bij wonder aan de beterende hand en wil niet meer dood maar ik heb echt te doen met mensen die bijvoorbeeld schizofreen zijn en hun hele leven lang psychoses hebben. Of als je bipolair bent. Ik kan me zo goed voorstellen dat zij eindelijk eens rust willen...
Je geeft aan tegen elke vorm van actieve levensbeëindiging te zijn. Vind je dit ook bij iemand die chronisch pijn lijdt? Of terminaal is door kanker en alleen nog maar pijn lijdt?
ja... ik vind het sowieso onzin dat er zo moeilijk word gedaan over euthanasie. Je bent toch zelf verantwoordelijk voor je eigen leven? Iemand die ziek is, veel pijn heeft, geen uitzicht meer heeft of zijn hele leven al depressief is. ja ik snap wel dat je dan niet meer wilt leven.
Dan begrijp ik niet waarom je op mij reageert, want ik gaf gelijk al aan dat ik vind dat mensen zelf moeten kunnen beslissen over hun leven en dood.
Ik wil het ook zeker niet als makkelijke oplossing aandragen. Natuurlijk zal omzien naar elkaar niet (altijd) leiden tot de oplossing van depressies. Ik wil je dan ook zeker geen schuldgevoel aanpraten dat jij niet genoeg voor die vriend zou hebben gedaan. Ik heb een hele goede vriendin die lijdt aan depressies, met tijden psychotisch is, al meerdere zelfmoordpogingen heeft gedaan en meestal ongelukkig is. Ik weet dus dat het een lijdensweg kan zijn.
Ja, dat klopt. De meerderheid hier heeft de mening dat iedereen zelf moet kunnen beslissen over zijn/ haar leven. Ik geloof in een Schepper van het leven en ben er daarom van overtuigt dat wij daar niet zelf over mogen beslissen. Wat niet wegneemt dat ik het heel goed kan snappen dat mensen naar de dood verlangen.
ik weet niet zeker of dit tegen mij is, ik gaf aan dat mijn neef na 3 dagen gevonden is door zijn moeder.... Hij heeft meerdere pogingen gedaan, bij de voorlaatste is hij gevonden door zijn beste vriend en met spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar zijn maag is leeggepompt. De laatste (gelukte) poging heeft hij zodanig voorbereid dat hij niet eerder gevonden kon worden: telefoons leeg laten lopen, zodat er niet gebeld kon worden etc..... Hij wilde vast niet dat zijn moeder hem zou vinden, wél was alles compleet voorbereid, tot aan zijn speech OP de uitvaart toe, die hij zelf ingesproken had..... Ik kan je vertellen dat dit echt heel naar en luguber is, op de uitvaart zijn eigen opname te horen, ingesproken en wel. Nog, nu ik dit schrijf, bijna 14 jaar later zit ik met tranen in mijn ogen, zo erg vind ik het.....
dit geldt dus ook voor mij, wat ook echt niet wegneemt dat ik begrijp dat mensen wel voor euthanadie kiezen bij uitzichtloos lijden.
ik vind het heel moeilijk want zo iemand lijd ook gigantisch natuurlijk. ik denk alleen dat dit iets onmogelijks is omdat je bij de keuze voor euthanasie juist nog volledig geestelijk bij de tijd moet zijn wil deze verklaring geldig zijn. en ik vraag me af of je als je depressief bent deze keuze dus kunt maken omdat je geestelijke toestand niet zo is als deze hoort te zijn. daarintegen denk ik dat het voor familie veel fijner is om op deze manier afscheid te nemen dan doordat iemand in een depressie zelf een einde aan zijn leven maakt door zelfdoding op een andere (vaak gruwelijke) manier edit. ik vind wel dat er een extreem goede screening moet komen en de situatie echt uitzichtloos moet zijn! ik heb zelf 5 jaar geleden ernstig nekletsel opgelopen doordat een onder invloed van drugs "klootz#k" met 80 km per uur ging spookrijden en mij frontaal heeft geraakt. daardoor heb ik heel veel verloren, vrienden, zelfstandigheid en leef ik elke dag met pijn. hierdoor ben ik depressief geworden en wilde ik 2 iaar geleden ook niet meer leven. de enige reden dat ik niet voor zelfdoding heb gekozen is dat ik dat in die periode dichtbij heb meegemaakt en heb gezien wat voor verdriet dit de nabestaanden heeft aangedaan. maar als mij die optie voor euthanasie gegeven was had ik hem met beide handen aangegrepen. gelukkig heb ik de depressie nu onder controle kan ik nu omgaan met de pijn en beperkingen en weer genieten van het leven. iets wat ik me toen niet meer kon voorstellen.
Dit ben ik aan de ene kant met je eens, echt waar: dan zou mijn lieve tante nooit haar zoon gevonden hebben en had hij in alle rust afscheid kunnen nemen, Zijn dood had dan ook waardiger gevoeld denk ik.... Aan de andere kant denk ik dat dit misschien nóg ondragelijker geweest zou zijn voor zijn moeder, vrouw en kinderen.....Waarom niet door willen vechten voor hun...en bewust SAMEN kiezen voor dat afscheid....Want dat doe je dan wel, je betrekt er meerderen in, mensen die je het kunnen afraden, vooral door hun betrokkenheid en verdriet. Ik heb mijn neef een maand voor zijn overlijden nog gezien en gesproken....achteraf gezien wilde hij afscheid nemen van mij, Als ik dat toen geweten had, had ik geprobeerd hem in Godsnaam op andere gedachten te laten komen....Hoe schuldig had ik me dan gevoeld??
Niet dat ik nu over geloof uit wil wijden, want dat mag niet van zp. Maar dit mag natuurlijk jouw mening zijn. Ik geloof niet in God, zeker niet als ik gisteren een foto voorbij zie komen van een 4 jarig terminaal meisje wat pijn lijdt door de kanker en waarbij niks meer helpt. Dat grietje moet dus pijn blijven lijden tot ze komt te overlijden. Nu kan dat meiske geen euthanasie laten doen. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat wanneer het leven lijden wordt, sterven een verlossing is. En in o.a. zulke gevallen waarbij mensen alleen maar pijn lijden, ben ik blij dat euthanasie bestaat.
moeilijk he?! ik denk dat door samen de beslissing te nemen misschien ook mensen er nog vanaf zien en weer vechtlust krijgen omdat ze zien wat het met de nabestaanden zal doen. want vaak voelen deze mensen zich nutteloos en denken ze dat iedereen beter af is zonder ze. bij zelfdoding bespreek je deze gevoelens niet en is het dus ook niet zo tastbaar. daarnaast denk ik dat als de situatie zo schrijnend is en je dit bespreekbaar maakt de nabestaanden misschien wat meer vrede hebben met laten gaan omdat ze bespreekbaar hebben gemaakt hoe erg de patient lijd. en je wilt niet een geliefde zo zien lijden. het mes snijd aan 2 kanten in deze situatie.
Ik wou met het dik gedrukte even duidelijk maken dat ik denk dat je je eigen antwoord heb gegeven. Ik vind het heftig wat je meegemaakt heb! Fijn dat je weer oprecht kunt genieten van het leven!
Dit is voor mij een van de redenen waarom ik denk dat het zelfs zo kan zijn dat euthanasie minder slachtoffers maakt.
Dat is een kul argument. Het is een egoïstische beslissing, ja. Maar er zijn meer beslissingen die mensen maken, die egoïstisch zijn. Schijt aan het feit, dat je een ander wel eens met een trauma kunt opzadelen is geen teken van 'niet helder meer na kunnen denken'.