heb eindelijk de grote stap genomen om naar de ha te gaan. tis een lang verhaal maar zal proberen het in het kort te vertellen. na de geboorte van alyssa kreeg ik een pnd en een bur out, hiervoor medicijnen gehad en veel rust. alles leek weer goed en nar 2jaar werd daymian geboren. toen leek het weer een pnd te worden dus ik weer naar de ha en kreeg weer medicijnen. heb totaal geen begeleiding gehad met afbouwen van de medicijnen (heb dat maar zelf gedaan) en ik had het idee dat het niks oploste. ben nu 2mnd gestopt met mn medicijnen (wat overigens een erg lage doseringwas) en ik zit totaal niet goed in mn vel, kan niks hebben, de tranen zitten heel hoog. dus vorige week na een heftig gesprek met mn man besloten om naar de ha te gaan (een andere want we zijn verhuisd). vandaag moest ik dus naar de nieuwe ha. helaas was er net een dringend geval en had ze niet de tijd die ze me wilde geven maar ze luisterde wel. we hebben nu afgesroken dat ik volgende week dinsdag weer kom en dan heb ik een dubbele afspraak. we gaan dan in kaart brengen wat het probleem is en hoe het opgelost kan worden (het liefst zonder medicijnen). ik ben aan de ene kant nu heel emotioneel omdat ik het toch wel heel eng vind en aan de andere kant ben ik blij dat er nu eindelijk iemand is die me serieus neemt en het niet wegveegt met een pilletje en de mededeling dat ik een jonge werkende moeder ben. tis toch wel weer een behoorlijk verhaal geworden maar ik moet het gewoon kwijt. misschien dat er mensen zijn die me tips kunnen geven of mensen die ervaring willen delen. liefs doris
Sterkte.. Ik heb zelf veel baat gehad bij Domstad Babyblues. Welliswaar in een andere situatie (bevallingstrauma) maar zijn was echt gespecialiseerd in allerlei 'psychishce problemen' rondom zwangerschap/geboorte ed. Misschien zit er in jou omgeving ook zoiets en kan dit van grote hulp zijn evt naast medicijnen... Baby Blues Domstad | Psychologische hulp rondom zwangerschap en baby in Utrecht lees maar eens op haar site...
Overigens ik lees dat je totaal geen hulp hebt gehad bij de gebruik en het afbouwen van je medicijnen... mag ik daaruit opmaken dat je ook geen hulp hebt gehad bij je probleem verwerking? Dat zou een eerste stap moeten zijn... Volgens mij heb je daar echt heel veel baat bij! Ik ben het met je eens dat alleen een pilletje er tegenaan gooien niet de beste en effectiefste oplossing is. Een pd moet je verwerken, dan ben je er klaar mee... klinkt als iets wat een tijdje is onderdrukt en wat nu weer zijn kop op steekt...? eens?
is zeker iets dat een tijdje de kop in is gedrukt en er nu weer uit komt. we zijn 3mnd geleden verhuisd en nu is de vakantie voorbij, we hebben een ritme en het lijkt of er bij mij dan een knop om is gegaan zo van, nu mag het. er is mij de 1ste keer dat ik bij de ha kwam gevraagt of ik met een maatschappelijkwerker wilde praten (ik vond die stap toen nog te hoog) en ik wilde dat toen niet. later is daar niemand op teruggekomen en ik zelf ook niet want ik vind de stap nog steed heel erg hoog en ik dacht dat het gewoon een dipje was. nu ben ik dus zover dat ik toch echt wel zie dat het zo niet gaat werken. dat is voor mij al een hele stap op zich want ik ben iemand die alles alleen probeert op te lossen. mn man wil echt alles voor me doen om me te helpen maar dat gaat helaas niet want ik weet niet wat hij kan doen. behalve luisteren enz. liefs doris