Mijn zoon heeft even voor zn derde verjaardag een nieuw bed gekregen. Wij hebben gekozen voor een junior bed ipv gelijk een eenpersoonsbed. Wat betreft zindelijkheid, gewoon je.kind zn gang laten gaan. Het gebeurd wanneer ze.eraan toe zijn en niet wanneer papa en mama eraan toe zijn.
Mijn oudste lag in een 1 persoonsbed met 15 maanden Ik lag elke avond van 19.00 tot 22.00 bij hem in zijn ledikant liedjes te zingen anders ging hij niet slapen, hij begon al te krijsen op de trap en in zijn bedje was hij niet stil te krijgen behalve als ik hem in slaap zong, we hebben geprobeerd steeds weer naar boven te lopen, 2 weken lang elke avond om de 5 minuten naar boven, maar dan werd het gewoon echt 02.00 uur !!! Voor hij in slaap viel om vervolgens 05.00 uur wakker te worden en de dag te beginnen dus wij hebben ervoor gekozen toch maar bij hem in bedje te kruipen Toen ik 20 weken zwanger was van de tweede paste ik niet meer in zijn ledikant dus kozen we voor een groot bed, hij was zo dol blij dat ik er niet eens meer bij hoefde te liggen ! Hij ging slapen om 19.00 en werd de volgende ochtend 06.30 wakker, hij sliep wel graag op de grond de eerste maanden maar als hij sliep legden wij hem terug in Zijn bedje ( wel hadden we een bedhek over de gehele lengte alleen achter kon hij er dus uit ) Onze Zoon was met 2,5 jaar zindelijk, niet omdat hij dit zelf wou, wij hebben hem in de zomer zijn luier afgedaan, gewoon een keer een dagje proberen, hem laten voelen hoe een natte broek voelt, de dag erna was hij de gehele dag droog en alle dagen daarna was hij frog Hij had alleen moeite met poepen dit deed hij wel in de broek maar toen tantie hem zei hoe knap ze hem vond deed hij vol trots ook dat op het potje Onze dochter sliep met 18 maand in een groot bed, ook omdat ze onrustig was in het ledikant, ook zij sliep meteen beter en langer Zij was ook met 2,5 zindelijk en had ook geen moeite met het poepen, Bij haar net zo gedaan als onze zoon, luier af en kijken hoe ze reageert op een natte broek, ook zij was sindsdien droog
Onze oudste wad ongeveer 24 weken toen hij uit zijn ledikant ging. Ik was zwanger en ik wilde niet dat hij zijn bedje direct af moest staan aan zijn zusje. Dus eerst zijn kamer mooi opgeknapt en een nieuw bed en twee maanden later zijn ledikant uit de berging en deze in de babykamer gezet. Zindelijk wad hij met 2,5. Hij gaf dit zelf aan en dit ging ook meteen goed. Onze middelste ging met net een jaar over naar een groot bed. In haar slaap bonkte ze vreselijk tegen haar bed en dit ging over tien ze in een groot bed lag. Ze was ook zindelijk met 2,5 net als haar broer. Onze jongste heb ik zo lang mogelijk in haar ledikant laten liggen. Ik kon geen afstand doen van de babykamer en ik wist dat dit echt de laatste zou zijn. Toen onze dochter voorzichtig vroeg of ze ook een groot bed mocht omdat ze nu ook groot was, ze was 2,5 hebben weer haar en ander bed gegeven. Ze was overigens net na haar 2e verjaardag van de een op andere dag zindelijk. Ze werd wakker, ze wilde geen luier meer om en ging direct goed.
Allebei onze dochters zijn pas met hun derde verjaardag naar een groot bed gegaan. En zindelijk worden is ook helemaal vanzelf gegaan en rond de drie jaar waren ze allebei zindelijk zowel overdag en 's nachts. Nooit geoefend of druk achter gezet.
Mijn kids sliepen ook vanaf 18 mnd in een gewoon bed. dit omdat ze al erg zwaar en lang waren en ook steeds uit hun ledikantje klommen. mijn dochtertje was ook al 97 cm met 18 mnd. en ze viel flink doordat ze uit haar ledikantje klom met die lange benen van haar boven op der koppie omdat ze wegschoot. toen was de maat vol en is ze overgegaan. ook zijn ze hier vroeg zindelijk. zoons met 2 jaar en 2,3 jaar dag en nacht zindelijk. Dochtertje overdag zindelijk sinds haar 18 mnd. nu is ze net 25 mnd en ook bijna heel de nacht zindelijk. dit hebben zezelf gedaan en ik heb ze nooit gepushed. Als mijn kids niet zo lang waren en hun bed uitklommen hadik ze best wat langer in het bedje gehouden.
Per situatie zo verschillend. Je weet ook niet waarom andere ouders andere keuzes maken met hun, ook unieke, kinderen. Ik heb in de loop der tijd wel gemerkt dat je jezelf of je kinderen eigenlijk nooit echt met elkaar kunt vergelijken, omdat de omstandigheden zo van elkaar verschillen. Een kind kan bijvoorbeeld een moeilijke slaper zijn, en een ander bedje biedt uitkomst. Of het kind klimt er uit. Of er komt een broertje of zusje die het ledikantje gaat gebruiken. Onze oudste klom met 1,5 uit het ledikant en toen vond ik het gevaarlijk worden (ze klom er niet uit, ze liep over de bovenrand). Onze jongste slaapt er nog heerlijk in en klimt er nog niet uit, dus die blijft er mooi nog even in! Idem met zindelijk worden. Het ene kind heeft zelf meer initiatief, de ene ouder is er wat vooruitstrevender mee, en andere kinderen/ouders nemen de tijd er minder voor. Voor beiden is wat te zeggen, en zolang beide partijen het er goed mee doen zie ik geen beste manier. Mijn oudste heeft vanaf 1,5 wel eens op het potje/wc gezeten (ik was vooruitstrevend, wilde haar wel op tijd zindelijk hebben), maar deed weinig. Enkele keer een plasje. Toen ze 2,5 was zag ze een vriendje wat al zindelijk was, en 4 dagen later was ze zelf ook helemaal zindelijk overdag. Mijn jongste zit nu dagelijks een paar keer op de wc/potje op eigen initiatief een poosje geleden, en doet ook bijna altijd iets (zowel plassen als poepen). Nu begint ze het af en toe aan te geven uit het niets. Prima! Lekker op tijd, ik vind het alleen maar goed. Ik ga haar nu niet afremmen omdat ik vind dat het rustig aan hoeft, maar ik ga haar nu ook niet overdag zonder luier laten lopen om haar binnen nu en een week zindelijk te hebben Dus, zoveel ouders, zoveel manieren. Zoveel kinderen, zoveel karakters. Ieder z'n ding!
Ik vraag me dan wel af waarom je wel oefent, als je vindt dat t vanzelf moet komen..? Dan stimuleer je toch ook..
Ik denk dat het in de meeste gevallen een wisselwerking is. Bij de oudste heb ik gemerkt dat je niets kunt forceren, maar wel kunt stimuleren. En dat doe ik dus soms ook en soms laat ik het gewoon voor wat het is en komt ze (of de jongste) er vanzelf een keer mee. De oudste ging met 2,5 jaar over naar een groot bed (het ledikantje moest toen naar haar zusje), ze was net geen 3 toen ze zindelijk was (juf van het KDV had een gesprekje met haar gehad dat luiers voor kleine kinderen, zoals haar zusje, waren en dat zij op naar de wc kon - ze had het eerder gekund, maar zag de noodzaak kennelijk niet), enz. En ook nu merk ik het nog, ze is nu erg bezig met leren lezen en schrijven en met sommetjes maken. Ze hoeft van mij niets, maar als ze wat vraagt of ik heb het idee dat ze het leuk zou vinden iets te weten, dan geef ik wel antwoord/dan vertel ik het haar wel. En wat ze er mee doet, dat moet ze zelf weten.
Mijn dochter was bijna 2 toen ze een peuterbedje kreeg. Ze draaide altijd zo dat ze in de spijlen lag en sliep nooit door. Daarna is ze eindelijk door gaan slapen! Zindelijk is vanzelf gegaan en is ze nu een paar maandjes overdag, snachts nog niet maar dat is niet erg. ik ga juist graag mee in het eigen ritme van mn kind.
Mijn zoontje is bijna 3 en slaapt nog in zijn ledikant. Ik heb soms het gevoel dat ik me daarover moet verantwoorden, omdat mensen dat gek vinden. Hij slaapt er prima in, klimt er nooit uit, voelt zich er veilig. Waarom moet hij naar een groot bed?? We hebben besloten dat hij op zijn derde verjaardag een peuterbed krijgt, maar het hoeft niet ofzo. Hij zou gerust nog een tijdje in zijn ledikant kunnen blijven. Zindelijk worden gaat ook niet zo vlot. Hij voelt het nog niet goed aan. Komt wel . Verder is hij snel genoeg.
Ik ben het ermee eens dat het vanzelf komt maar zoals sommigen al zeggen, elk kind is anders. Mijn dochtertje begon net voor haar 2e intresse te tonen in potje en dergelijke. Gaf aan dat ze moest, wilde luier uit enz. Met 2 jaar was ze zindelijk. Met 1,5 jaar lag ze al in een meegroeibed omdat ze op de zijrand van het bed klom en zich eruit liet vallen. Paar x op haar hoofd. Daarnaast was het alleen maar gejank bij het naar bed brengen en werd het ledikant al snel te krap. Tja, dan is de keuze voor mij snel gemaakt. Ze is nu bijna 3 en zou qua lengte echt niet lekker in een ledikant kunnen liggen. Het ging vanaf het begin aan prima en ze slaapt ook goed.
Wat fijn,een bekend verhaal. Jongste dochter was 3,5 toen ze overging naar peuterbed. Die hadden we al eerder opgezet,maar ze moest er niets van hebben, ook na een paar testnachten. Dus waarom moet het dan? Zij voelde zich geborgen in haar ledikant met slaapzakje. 3 maanden later was ze er wel klaar voor en de slaapzak kon ook de deur uit. Zelfde verhaal wat betreft zindelijk worden. Ik kan me er niet druk om maken
Ach wat is snel. Achter af had ik beter helemaal geen kinderen bedden moeten kopen haha. En gelijk ze in mijn bed neer moeten leggen. Was echt weg gegooid geld die ledikantjes. Snel wat is snel. De meeste dingen gaan van zelf. Een kind van 3 vind ik persoonlijk hoort niet meer in een ledikant. Een kind van 1.5 dat een broertje of zusje gaat krijgen en dan door schuift naar een ander bed begrijp dat wel hoor zeker. Nee het hoeft allemaal niet zo snel. De ene ouder vind dit belangrijk de andere dat. De meeste kinderen volgen allemaal hun eigen ontwikkeling. En aan het einde van de peuter tijd. Lopen ze bijna allemaal gelijk. De ene is met 2 zindelijk de andere met bijna 4. Wat is snel. Tja klein blijven ze niet ze worden sneller groot dan we willen. Zo zijn ze baby zo steken ze voor het eest alleen over of hebben zwemles wat is snel. ??? volg gewoon je gevoel als ouder dan komt het vast en zeker allemaal wel goed.
Mijn dochter sliep met 1,5 in een peuterbed omdat ze de keren dat ze in haar ledikant lag, alles bij elkaar gilde en als kleine baby dus of in mijn bed sliep, of op een los matras op de grond.
Goh, en nu de aanvulling; ze sliep met 1,5 in een peuterbed en was met 2,5 inderdaad helemaal zindelijk. Omdat ze dat fijn vond ivm luieruitslag. Omgekeerd kennen wij een peutertje van 3, die luiers draagt, tot haar 3e bij haar mama aan de borst mocht drinken en zich altijd uitkleed tot op haar rompertje als ze ergens speelt. Maar die is qua taal veel beter als mijn dochter is. Kinderen zijn dus zo verschillend!