Dames, Hier even mijn verhaal. Ik weet sinds eergister dat ik zwanger ben. 11 jaar lang heb ik (zonder reden) het sterke gevoel gehad dat ik niet zwanger kon raken. Verder zat ik wel gewoon aan de pil, omdat ik mijn partner ook nog niet zo lang ken. 26 oktober zou mijn periode zijn maar die bleef uit...helaas niet de kwalen. Misselijk, grotere borsten, vaker plassen enz enz. Mijn vriend heb ik hier over ingelicht maar leek niet echt te luisteren. Tot 2 dagen geleden toonde hij totaal geen interesse in mijn 'situatie' tot dat ik vroeg, als ik nu wel zwanger ben wat zou je er van vinden? Toen kreeg ik een reactie die ik absoluut niet had verwacht: "Nou ik moet er nu niet aan denken, alsjeblieft zeg! Niet in deze situatie. Dan zal je een keuze moeten maken of de baby of mij" Oke, we hebben het niet heel breed en onze schulden, op het moment zit ik zonder werk omdat ik voor hem van Amsterdam richting Rotterdam ben verhuisd. Maar ik wil er alles aan doen om er voor te vechten, dat we toch ons en het kindje kunnen bieden wat het nodig heeft. Ik heb dus mijn werk, huis en alles opgegeven voor onze liefde....en nu krijg ik er eigenlijk niets voor terug! Hij blijft erbij dat hij het niet wilt en ik de keuze moet maken. Wat ik dus heel moeilijk vindt en echt een onmogelijke opgave. Als ik er voor kies om de baby te houden, sta ik er alleen voor. Maar aangezien ik dus mijn alles heb opgegeven voor hem, heb ik geen huis en werk en inkomen. Ik weet dus niet of het verstandig is om alleen verder te gaan nu ik in deze situatie zit....ik wil het kindje het beste geven dat er is. Weet iemand van jullie of er instanties zijn die me hier bij kunnen helpen bij het vinden van woonruimte of solliciteren wanneer je zwanger bent? Mijn familie kan me niet helpen helaas, dat heb ik al geprobeerd. Want als ik het niet alleen kan doen en er geen opties voor hulp zijn....zie ik geen andere mogelijkheid dan het weg te laten halen. Hoe erg ik het ook vind, ik moet mijn baby wel kunnen onderhouden en het niet laten komen alleen omdat IK het zo graag wil dat het komt! Dit was het even in het kort. Ik hoop dat iemand me kan helpen....... Liefs, Chantal
Wat een nare situatie waar je nu inzit. Door de hormonen kunnen alle emoties nog heviger aanvoelen. Om even je vraag te beantwoorden; het FIOM: Fiom | Zwangerschap kan je helpen bij het nemen van je beslissing. Vraag ook bij hen wat je mogelijkheden zijn tot financiele hulp. Naast abortus en kindje houden zijn er ook nog andere opties zoals adoptie en pleegzorg, ook daarin kan het FIOM je adviseren. Veel sterkte meis!
heb je mischien als eens eraan gedacht om langs een maatschappelijk werker te gaan? ik ben niet zo bekend met alle instanties maar zij wel..dus wie weeet kunnen ze je verder opweg helpen. wou dat ik je nog beter kon helpen maar ik heb echt geen idee. woon je allang in rotterdam of pas? ik woon er zelf ook dus mocht vragen hebben ofzo mag je me altijd een pbtje sturen.
Ik denk dat het sowieso heel onverstandig is om in een relatie te blijven hangen waarin je niet gelukkig bent. Zelfs al zou je het kindje niet houden en bij je vriend blijven, kun je zijn reactie dan ooit vergeven en vergeten? Het kan natuurlijk zo zijn dat hij nog bijdraait, hij zag het niet aankomen en voor mannen is het meestal heel erg onwerkelijk tot ze echt tastbaar "bewijs" hebben, bv. door het zien van een echo of soms pas als ze het kindje echt kunnen voelen. Zelfs bij een zeer gewenste zwangerschap als de mijne was het voor mijn man in beide gevallen toch een beetje een ver-van-zijn-bed-show de eerste tijd. Neem je tijd, ga een praten met een maatschappelijk werker. Als alleenstaande heb je recht op belastingtoeslagen, verdiep je daar eens in. Het zal niet makkelijk zijn maar er zijn je al zoveel vrouwen voorgegaan voor wat betreft het alleen opvoeden van kinderen, jij zult dat uiteindelijk vast ook wel redden. Veel sterkte!
Dank jullie wel voor de tips. Ik heb net even een mailtje gestuurd naar FIOM en Siriz....hopelijk krijg ik snel reactie. Want hoe langer ik moet wachten hoe moeilijker het wordt! lenny: ik woon nu 4 maanden in Vlaardingen (dus vlak bij Rotterdam), maar het is gewoon een slopende kwestie om te solliciteren. Ik verstuur minimaal 2 sollicitaties op een dag, maar constant afwijzingen....drama is het. Puppy: Ik weet dat vrouwen het vaak ook alleen doen, maar veelal heb ik de ervaring dat zij werden opgevangen door ouders of niet met schulden zaten. Of ze hebben het me niet verteld...dat kan ook natuurlijk. Mijn vriend wil niets weten van de baby, hij wil mijn buik niet aanraken, ik mag er niet over praten....hij heeft al een kindje (door een zelfde 'fout' in het verleden). Hij wil niet nog een keer in diezelfde schulden komen bla bla. Hij zegt ook, ik wist niet dat je door de pil heen zwanger kon worden......maar toen ik hem vroeg of hij nog wel helemaal voor mij kon gaan als ik een abortus zou laten plegen zei hij ja. Hij wil wel een kindje met mij, maar niet nu in deze situatie! Hij geeft mij dus de keuze. Nogmaals bedankt voor de reacties. Ik hou jullie op de hoogte! Liefs
thoughcookie, ik ben ook alleen en zwanger, maar toch is onze situatie niet echt vergelijkbaar. Lastige situatie zit je in! Misschien kun je ook eens met de stichting Steady praten? Die zitten in Rotterdam, is een lokale stichting. Mijn vk was erg positief over hun en zei dat zulke stichtingen je echt goed kunnen helpen maar heb er zelf nooit gebruik van gemaakt.. Maar ik geloof wel dat als je het kindje wilt, je wel een weg zult vinden.. Heel veel succes en wijsheid toegewenst
Wat erg zeg. Denk er ook aan wat je zelf voelt als je het kindje wel weg zou laten halen voor je vriend. Kan je het hem wel vergeven?? Moeilijk dit zeg. Sterkte met je besluit.
Hey meid, Wat een lastige situatie.. Maar ik denk dat je diep van binnen wel weet wat je wilt en dat is het kindje houden. Toch? Ik word zelf alleenstaande moeder, omdat mijn ex het kind niet wil accepteren en niet de vader wil zijn. Heb ook van alles naar mij toe gekregen, maar geloof me meid zodra ze weten dat je het niet meer weg kan laten halen zullen ze het kind echt wel accepteren. Dus ik zou me niet druk maken dat je er helemaal alleen voor zult staan. De mensen die het nu tegen je zeggen, zeggen het om je een abortus in te praten. Ik heb het allemaal meegemaakt.. Mijn ex accepteert het nu namelijk wel terwijl ik dat absoluut niet had verwacht. Daarnaast leven we in een welvarend land. Ik denk dat je er heus wel uit zult komen wanneer je voor het kindje kiest. Ik zou gewoon je gevoel volgen. Succes ermee!
Hier was ik ook alleen met een baby, zonder woning met BEHOORLIJKE schulden! Welliswaar was mijn dochter er al.. Ik kon 2 weken bij mijn moeder terecht. Om vandaaruit een kamer te vinden in mijn oude vertrouwde plaats. Ik heb direct een bijstandsuitkering aangevraagd (mijn ww was op). Dit is echt genoeg om van te leven. Toen ik eenmaal gesetteld was en er contact was met de schuldhulpverlening had ik weer rust. Ben een opleiding gaan doen via de bijstand. Tijdens de opleiding ben ik gaan zoeken naar werk. Ik had vrij snel een baan. Aangezien ik ook vrij snel een nieuwe vriend had wou ik zo snel mogelijk door met alles en van de schulden af en werken. Tot ik plots ongepland zwanger bleek.. (1e was gepland). Direct was er bekken instabiliteit aanwezig. Dit is tot op heden niet meer weg gegaan. Ben in de ziektewet beland en kan niet meer normaal 2 uurtjes op de stoel zitten op school. Gelukkig is het een particuliere opleiding en deze is dus gewoon uitgesteld tot na de bevalling. Ik heb nu ziektewet tot aan mijn zwangerschapsverlof. Mag niet meer werken door de BI en voorweeen. Woon inmiddels wel samen (mogelijkheid voor een huis was simpel want ik had mij nooit uitgeschreven bij de woningbouwvereniging in de plaats hier) en alles gaat verder goed. Al met al was het supergoed te doen. Lijkt mij moeilijker als je bijv particulier een hele woning moet huren.. Ik heb bewust gekozen voor een kamer omdat ik meer niet kon betalen. Dus het was wachten op een sociale huurwoning.
Meid waar een wil is is een weg! De kunst is nu om eerst te bepalen wat je wilt. Wil je je kindje houden wees daar dan duidelijk in naar je vriend toe en hou vast aan je standpunt. Als je het laat weghalen is dan de relatie met je vriend nog wel net zo als daarvoor? Kun je hem dit vergeven? kun je er mee leven dat hij je voor zo'n onmogelijke keuze heeft gesteld? (want dat is het)als het antwoord niet een volmondig ja is zou ik het niet weg laten halen en voor mezelf en mijn kindje kiezen. dan kun je gaan uitzoeken hoe je nu verder moet en de bovengenoemde instanties kunnen je daar prima bij helpen. Die laten je echt niet in de kou staan. Het lijkt nu misschien uitzichtloos maar als je eenmaal begint komen dingen gaandweg wel op hun pootjes terecht. heel veel sterkte met alles...en blijf van je afschrijven,dat lucht op.
Meis, dat is toch geen keuze? Tussen hem en je kind? Dat hij je al voor die 'keuze' stelt is al zo fout als het maar zijn kan. áls je een abortus overweegt moet dat zijn omdat JIJ daarachter staat....en niet omdat iemand jou min of meer chanteert ! Want dat is het wel in mijn ogen. Ik zou die gozer snel eruit kicken.... of z.s.m. iets anders voor je zelf zoeken! Succes !
Is er geen optie om je oude baan terug te krijgen? Dat je dus terug naar Amsterdam gaat? Daar heb je misschien ook een beter vangnet. Verder echt een onmogelijke keuze zeg! Ik zou ook met de gemeente gaan praten. Als je alleenstaand bent en geen werk hebt kom je misschien wel in aanmerking voor bijstand oid, je kunt ook nog met de woningbouw gaan praten om te zien of je urgentie kunt krijgen. Wat voor werk zoek je trouwens? Misschien weet iemand hier iets ergens? Verder heel veel succes!!!
Meis, Ik zou heel goed nadenken, voordat je straks een keuze maakt waar je spijt van krijgt. Je moet niets doen wat je zelf niet wilt. En al helemaal niet omdat een ander dat wilt ! Ik hoop dat je voor jezelf een goede keus kunt maken.
Meiden, dames en mama's, Allemaal heel erg bedankt voor jullie berichten. Ik heb het voor mijzelf besloten te houden. Zoals jullie als zeggen, ik krijg er spijt van als ik het weg laat halen. Vandaag ben ik bij het UWV geweest en ga ik het WIJ (Werk Investeren Jongeren) in omdat ik nog geen 27 ben. Daar krijg ik van de gemeente een werk-leer aanbod. Met mijn vriend praten over de situatie is onmogelijk, hij kapt het constant af. De ene keer trekt hij weer naar me toe, de andere keer negeert hij me compleet. Omdat ik gewoon zoveel van hem hou vind ik het moeilijk te zeggen dat ik het hou....kan iemand dat begrijpen? Inmiddels ben ik er achter dat familie en vrienden inderdaad achter me staan...dus ik heb altijd wel een soort van back-up. Wel blijft het jammer dat ik niet van de zwangerschap kan genieten zoals ik het zou willen. Ik ga mijn eigen plan trekken. Morgen ga ik bellen met de vk om mijn eerste afspraak te maken en binnenkort ook maar weer eens langs de maatschappelijk werker! Thanks so far. Als ik in de stemming ben zal ik af en toe updaten...al kost dit bergen energie! Liefs
vind het zo sneu meis ik ben iets minder ver dan jij nu ik woon in schiedam dus je mag mij pb sturen hoor als je daar behoefte aan heb
Ik snap dat het moeilijk is om te vertellen, je bent vast bang om hem kwijt te raken. Ben heel blij te lezen dat je back-up hebt van vrienden en familie. Je gaat het wel redden meis !
Meiden, Mijn vriend heeft besloten toch samen met mij zwanger te willen zijn en er helemaal voor te willen gaan! Bedankt voor de steun en ieder die in soortgelijke situatie zit.....HEEL veel sterkte. Donderdag heb ik mijn eerste afspraak bij de vk, ik ben blij voor mezelf dat hier een slotje op kan en ik ergens anders verder kan posten! Liefs, Chantal