Om 11.15 uur werd ik verwacht in de abortuskliniek. Tot overmaat van ramp was het midden in het grote winkelcentrum...echt tussen de winkelstraten! Mijn ex was met mij meegegaan. We hadden daarvoor eerst ons meisje bij mijn moeder afgezet. Misschien door de hormonen of door de zenuwen.. Ik was best misselijk onderweg naar de kliniek... Eenmaal daaraangekomen nog ongeveer een half uur in de wachtruimte gezeten. Een rustige sfeer..Op de achtergrond wat rustige muziek... Mijn ex zat naast me, maar we spraken geen woord. Ik moest een formulier invullen en uiteindelijk werd ik door een vrouwelijke arts ontvangen voor een gesprek. Ze was zó aardig. Ze vroeg wat over mijn medische gegevens, legde de verschillende ingrepen uit..en daarna ging het gesprek over op mijn motieven voor een abortus. Ik weet niet wat er ineens met me gebeurde, maar ik begon als een klein kind te janken.... kon niet eens meer fatsoenlijk praten!!! Ik voelde ineens zo een verdriet om mijn kindje... Ik heb de afgelopen écht gedacht dat een abortus de beste keus voor mij was... Maar zo een abortuskliniek is op zo een moment zo definitief, ik liet mijn emoties op dat moment pas toe.. De artsen waren ook geschokt en vertelden me dat ik dus echt geen abortus zou krijgen want ze zagen dat ik hier niet achter stond. Ze adviseerden me een gesprek met FIOM. Maar ik weet eigenlijk al dat ik een abortus nooit zou kunnen, na vandaag weet ik het gewoon!!!! En ja, de angst dat het straks zwaar wordt, blijft... maar een abortus kan ik niet.....daar ben ik nu achter. Ik kreeg nog wel een echo. Uitwendig. volgens MIJN berekeningen was ik 6 weken en 4 dagen. Maar nee hoor...ben veel minder ver. Volgens de arts was ik pas in week 5. Ze zag alleen een vruchtzakje.... HUH!! Waarschijnlijk was mijn ei veel later of het vruchtje groeit niet, zei ze. Ik schrok daarvan..... ik heb wel altijd gedacht ..jeetje, deze zwangerschap is zo anders. Lust nog alles en nauwelijks misselijk. Daar word ik nu dus onzeker van...tenzij het echt klopt dat ik minder ver ben..dan moet het nog komen... ik heb in februari een morning after pil genomen...dus hopelijk heb ik daardoor een verlate eisprong gehad. Maar op 1 april zei de clearblue test Zwanger 1 2 weken Gek he! Vanochtend ging ik voor een abortus. En een paar uur later maak ik me zorgen over de beeb... Ja dames, dit is mijn verhaal. Ik ben opgelucht. Ik heb geen spijt dat ik naar de kliniek ben gegaan. Blijkbaar had ik dat nodig om tot mezelf te komen...en om diep bij mezelf naar binnen te durven kijken.
pfff jeetje Assi... maar dit had ik niet verwacht zeg.. jij waarschijnlijk ook niet. Maar dat is toch wel heel apart dat je gevoel zich dan zo duidelijk laat zien. Goede keuze om toch eerst nog eens goed na te denken en te praten met iemand ( FIOM) Dapper dat je gegaan bent en ik vind je heel sterk dat je er voor vandaag vanaf hebt gezien. Dus ongeveer 5 weken, nou goed, dat is eigenlijk ook al een vruchtje ja. Goh meis, weet gewoon niet zo goed wat ik moet zeggen, je was er zo over uit, je had je beslissing genomen en nu toch maar niet. Ik snap dat je je zorgen maakt over de kleine, maar wat ga je nu doen? Inschrijven bij de verloskundige? Misschien mag je dan volgende week weer voor een echo komen, dan kun je zien of het hartje klopt. Dit zal je misschien weer meer rust geven. Ik vind t helemaal top dat je ineens 360 graden omgedraaid bent, misschien had je idd die afspraak nodig om even geconfronteerd te worden. Dapper en heel krachtig!
Abhortus wordt het voor mij echt niet meer! Die arts zei: je kunt altijd nog terugkomen. Ik zei: denk je dat echt?! als ik niet eens een vruchtzakje kan laten weghalen, denk je dan dat ik het in een later stadium nog doe?! Don't think so! Maar ik maak me nu wel zorgen..... Een leeg vruchtzakje.... Hopelijk ben ik nog maar net 5 weken, maar dat is toch raar dat ik dan op 1 april een clearblue test had met Zwanger 1-2 weken????? Dat is bijna 2 weken terug! Ga de VK bellen ja. Die zit hier naast mijn huis! Ben zooooo blij dat ik nu eindelijk tot mezelf ben gekomen. Neeeeeee......abortus kan ik niet! vond het genant om zo te janken in de kliniek, maar ik had dat echt nodig om nu eens mijn gevoel toe te laten. Zoals jullie weten dacht ik eerst alleen maar met verstand. Je had mij daar moeten zien... huilend in de wachtkamer, doorlopen ogen.. En naast me zat een ander meisje te wachten...ze was heel relaxed een magazine te lezen. Kijk, die stond er echt achter! Maar ik was net een hoopje verdriet. Heb mijn echo foto mee naar huis gekregen en ben weggestuurd. Ze waren wel heel lief voor me daar.
assi meiss echt super om dit telezen.. echt waar je bent nu echt in een keer helemaal omgedraaid dat je daar hebt lopen huilen maakt niet uit meid.. en idd is het raar dat je op 1 april teste met 1-2 weken,maar maakt niet uit hoor!! je hebt ook een hoop stress gehad vanaf die dag,mischien daarom. het gaat nu wel goed komen hoor!! wat zei je ex trouwens toen je zo begon te huilen,en met die echo?
Haai, Goh zeg, wauw. Idd verstand versus gevoel..heel herkenbaar. Top dat je je gevoel hebt laten spreken en dat je nu voor 200% achter deze zwangerschap staat. Tuurlijk krijg je het zwaar, maar dit ga je ook redden echt! Wel vreemd ja dat de CB test dan 1-2 weken aangaf, nou ja die dingen zijn ook maar van plastic. Ik zou het gewoon uitleggen aan je vk en zij zullen je vast wel in de gaten houden. Dan nog maar een echo volgende wk. Ik vind het niet raar dat je zo moest huilen, dat is gevoel. Dat andere meisje heeft er waarschijnlijk echt achter gestaan ja, maar misschien breekt zij ook wanneer zij een gesprekje krijgt. Ik vind t heel knap dat je je gevoel zo hebt laten zien. Die mensen zullen dat echt wel vaker meemaken. Goed dat ze je dan ook meteen wegsturen en niet doorgaan met de behandeling. Rust eerst maar even uit en praat met je ex, want ik ben ook wel benieuwd wat hij ervan vind nu je het besluit genomen hebt om het kindje te houden.
EINDELIJK! Jammer dat dit er voor nodig was, maar geweldig dat je inziet dat het kindje toch mag komen!
ik heb vandaag zo veel aan je gedacht! had echt met je te doen en ik dacht eigenlijk ook wel dat je pas zou weten wat je echt wil als je in de kliniek zou zijn. goed om te horen dat je er toch voor gaat!!! wat vindt je ex ervan dat je geen abortus laat doen?
Ik heb je andere topic gevolgd, en lees dat je toch een andere weg moest bewandelen. Misschien moet het zo zijn, maar wat moeilijk dat je nu niet weet of het wel een gezonde zwangerschap mag worden. Sterkte!
Mijn ex was natuurlijk erbij..hij zat naast me toen ik zo moest huilen en was gewoon bij het gesprek en alles... Maar hij heeft GEEN woord gezegd... nu zijn we thuis en nog steeds met geen woord over gerept. ik weet wel dat de hele abortus kwestie heb geraakt heeft....en toen we eenmaal thuis waren zag ik toch een puntje van opluchting in zijn gedrag en houding. We doen nu ook normaler tegen mekaar... Bij mij is er ook een last van mijn schouders nu ik weet waar ik voor ga! Maar jeetje, wat zat ik vol emoties... Eenmaal gehuild, blijf ik nu huilen.... Zelfs wanneer ik een zielige reclame zie barst ik meteen in tranen uit. Terwijl ik de afgelopen dagen echt hard was. Mijn zus is nu zwanger (6 maanden bijna), maar hiervoor was ze ook zwanger en bij haar was toen ook alleen maar een leeg vruchtzakje te zien..dagen erna kreeg ze bloedingen. Dat maakt me dan wel weer onzeker! ik heb net een Clearblue test gedaan, zo eentje waar een kruisje op komt te staan als die positief is. En voordat eerst het streepje in het controlevenster tevoor scheen kwam, zag ik direct een dikke kruis. Dus wel onwijs positief! Ik begin ook met de dag wat misselijker te worden.. Ik lust nog wel alles. Bij mijn dochtertje was ik vanaf 6 weken pas echtttt misselijk en luste ik bijna niks meer. Het is gewoon even afwachten.... De kliniek deed wel een uitwendige echo i.p.v. inwendig. Ik dacht dat je beneden een aantal weken inwendig kreeg... maarja, ze zullen het wel weten?! Toch vind ik het raar....want ik teste op 1 april positief, maar had al enkele dagen daarvoor echt zwangerschapskwalen zoals lage rugpijn en krampen, ook pijnlijke tepels. Dat is nu ongeveer 16 dagen terug!!! Hoe kan ik dan nu in hemelsnaam pas 5 weken zijn. Maar de arts zei ook: het kan zijn dat het vruchtje niet groeit.... Morgen de VK bellen..
Assi idd op dit aantal weken is het erg vroeg uitwendig ze hadden net zo goed niks kunnen vinden dan met die echo! Dus dat is wel een goed teken. Vind het echt goed van je dat je de stap NIET hebt gezet. xxxx
Assi... weet niet of je mijn berichtjes nog wilt lezen.. ben erg hard geweest (al is mijn mening uiteraard niet veranderd), maar zo hard als ik geweest ben wil ik nu toch ook mijn ontzettend grote RESPECT voor je uitspreken... Ik moest vanmorgen nog veel aan je denken en las nu dit bericht.. Met tranen in mijn ogen heb ik het gelezen..... Je komt er wel..... dan nu echt.. GEFELICITEERD MEID!!.. en ik duim mee dat je idd een late eisprong hebt gehad....
Ik moet me wel redden, ik heb geen keus. Een abortus is voor mij geen optie. Daar ben ik na vandaag achter. Je zou denken dat ik nu in paniek zou zijn...want nu wordt het allemaal echt. Maar het is zo raar.... ik heb, sinds ik terug ben uit de kliniek, nog geen gevoel van angst gehad. By the way.... ik kan niet wachten om het mijn buurvrouw te vertellen. Zij drong zo aan op een abortus, remember? Pffff....ben nu zo boos op haar, he! (ff terzijde haha) Maar uitwendig vond ik ook wel eigenaardig!!!! Ik zal straks een foto proberen te maken van de echofoto... Misschien kunnen jullie dan ook ff meekijken. Je ziet echt niks, behalve een klein wit rondje..waar niks in te zien is! Toch raar aangezien ik 16 dagen terug al dikke zwangerschapsklachten had.....
Oh jeetje, wat een nieuws! Wat goed van je en dat je hebt gehuild is toch helemaal niet erg!! Hoop echt van ganse harte dat het goed gaat met de kleine frummel in je buik.
Mijn uitwendige echo van vanochtend! Je ziet rechts een donker klein rondje met wit eromheen...dat is het vruchtzakje. Daarin was nog niks te zien...