Hallo dames ! Ik ben op dit moment 37 weken zwanger en ik geniet echt vollop! Ik vind het heerlijk om zwanger te zijn, elk beweging in me buik geniet ik zo erg van, het gevoel dat me kindje lekker veilig in me buik zit en alles heeft wat hij nodig heeft. En ik vind het heerlijk die dikke buik! Ookal is het in nacht wat minder wanneer ik me wil omdraaien en t voelt alsneen hele volks verhuizing.. Natuurlijk kijk ik er naar uit dat hij straks geboren is! Maar ik zie er ook tegen op om niet meer zwanger te zijn.. Ben zo bang dat ik me leeg gaat voelen van binnen, ookal kan ik dan genieten van me mannetje in me armen. Maar het zwanger zijn is echt zo mooi vind ik! Herkent iemand dit ? Of heeft iemand dit ook zo ervaren?
Daar was ik bij mijn eerste zwangerschap ook bang voor, alleen als de kleine er eenmaal is heb je het zo druk met alle nieuwe dingen dat niet eens tijd hebt om daar over na te denken. En van je kleintje in je armen genieten is veel mooier als in je buik, ik mis nu wel eens die avonden dat ik tot laat met hem op mijn armen in bed lag te genieten, terwijl mijn vriend er naast al in diepe rust lag.
Wel over nagedacht omdat je ineens geen buik meer hebt, en hoe dat zou voelen na 9 maanden zo'n klein wezentje met je mee te dragen dat ineens niet meer te hebben. Maar ik moet zeggen dat ik daar geen moment last van heb gehad na de bevalling. Nu kon ik haar zien, vasthouden, kusjes geven etc. De angst voor een lege-buik-syndroom maakte plaats voor nieuwsgierigheid de laatste dagen, benieuwd hoe ze eruit zou zien. Laat het op je afkomen en dan zul je (waarschijnlijk) merken dat het best meevalt. Na een paar dagen keek ik naar beneden en merkte dat ik blij was dat ik m'n voeten weer kon zien. Ook aan andere dingen merkte ik dat het best prettig was geen dikke buik meer te hebben. Ik kon m'n schoenen weer normaal aandoen, die buik zat niet meer in de weg bij veel dingen (wat ik toch achteraf gezien best vervelend heb gevonden), m'n kleren pasten weer en ik had meer energie.
Daarom krijg je straks een baby.. Om dat lege gevoel op te vullen haha! Ik heb een fijne zwangerschap maar kijk er wel naar uit om in m'n oude tempo weer dingen te kunnen doen etc. Dit is niks voor mij die laatste weken alles op halve kracht. Ik kan moeilijk dingen uit handen geven en ben allergisch voor mensen die me zwanger behandelen. Ben blij dat dat maar een paar weken duurt. Ondanks dat ik zwanger zijn best leuk vind.
Ik herken het wel hoor. Inmiddels heb ik al twee dochters en beide keren was ik best gehecht aan mijn buik en aan het gevoel altijd samen te zijn. Het is zo speciaal. Misschien ook wel een beetje omdat het zo begrensd is en het straks weer voorbij is. Iedereen ziet het ook, dat je een baby in je buik draagt en dat is bijzonder. Het heeft iets magisch. Meer dan een schitterende baby in een kinderwagen. Ook al is dat natuurlijk supergaaf en mooi. Maar het kindje wat je straks hebt is nog zo veel gaver dan het zwanger-zijn. Het is best even vreemd, om geen leven meer in je buik te hebben, maar dat ben je zo vergeten. Het is namelijk niet weg, maar het ligt in je armen. Het is gaaf dat je het zwanger zijn zo heerlijk beleeft! Geniet er nog even volop van. Het is zo mooi als je niet alleen maar vooruit kijkt, maar je ook beseft hoe speciaal dit is. Dat lukt niet iedere zwangere. Die allerlaatste dagen zijn heel speciaal en verwachtingsvol. En het komt echt goed. Als je hier al zo van geniet, dan wordt het alleen maar beter!
Heel herkenbaar. Ik dacht ook dat ik mijn buik ontzettend zou missen en het getrappel... eerlijk: ik vind het heerlijk dat ik weer normaal kan bewegen en inderdaad: nu de kleine er is heb ik geeneens tijd om hierover na te denken
Ik heb het eigenlijk pas nu: nu ik zo graag een tweede kindje wil, en weer die &^%* MMM in moet. Toen onze dochter er net was, was dat zo'n overweldigende ervaring dat ik geen tijd had om heimwee te hebben. Ik vond het laatste stukje van de zwangerschap trouwens ook heel spannend: zal het goed met haar gaan (we wisten dat ze een aangeboren nierafwijking zou hebben)? Dus ik was ook wel heel blij dat ze er was.
Oh, dit herken ik zeker! Ik denk nu ook dat ik mijn zwangere buik heel erg ga missen en vooral het bewegen van de baby. Ik vind het zo ontzettend leuk en gezellig! Echt, ik zou wel 100x zwanger willen zijn
Ja ik had dat ook, en heb mijn buik beide keren ook enorm gemist. Zwanger zijn is toch heel bijzonder! Dat is een kindje ook maar dan is het niet meer iets van jullie samen maar meer een publiek bezit Het slijt wel, hoewel ik het soms nog steeds mis
Ik had na de geboorte wel last van het hebben van een "lege buik". Ineens besefte ik dat ik de hele tijd niet alleen was geweest en nu ineens wel. In bed vond ik het ook ineens raar zonder buik en zonder getrappel. Ik besefte eigenlijk pas achteraf dat ik dat echt superfijn had gevonden. Na een week of 10 voelde ik me wel weer een beetje mezelf. Het komt allemaal weer goed.
Ik miste het ook heel erg. Sterker nog, toen ons zoontje op me werd gelegd en bewoog, dacht ik even dat hij nog in mijn buik zat haha Ok, ik was toen ook wel een beetje de weg kwijt na zo'n grote inspanning. Maar inderdaad, het gevoel slijt wel.
Bedankt voor de reacties dames ! Ik hoop ook het snel zal slijten .. Het zal wel minder snel slijten bij mij omdat ik echt nergens last van heb(op maagzuur en aambeien na) en ook nog alles zelf kan doen, en me schoenen nog met gemak aankrijg..dus heb totaal geen dingen wat ik nu helemaal zat ben haha Je kindje in je armen zal natuurlijk nog veel specialer voelen! Maar toch ben ik echt bang voor hele erge heimwee.. Mijn vriend begon laatst erover om snel voor een 2e te gaan als alles goed loopt.. Zelf dat benauwde mij een beetje omdat dat dan mijn laatste zwangerschap zou zijn waarschijnlijk omdat ik er Max 2 wil op dit moment .. En op dat moment dat ik weet dat ik nooit meer zwanger zal zijn die ik nu al ontzettend tegen op! Hahahaha klinkt beetje dramatisch nu denk ik🙈
Ik was na de bevalling vooral heel blij dat ik weer m'n schoenen aankon en weer kon knielen/bukken. Heimwee naar de zwangerschap heb ik niet echt gehad, wel naar de bevalling. Dat was zo gaaf
Dat heb ik precies andersom. Ik heb geen heimwee naar de bevalling. Naar zwanger zijn wel een beetje. Het was toch wel heel speciaal om ons dochtertje in mijn buik te hebben, ik alleen kon haar voelen, mijn lichaam zorgde voor haar, 's nachts in bed het gespartel maar ook tijdens alle andere bezigheden kon ik 'stiekem' bezig zijn met onze baby. Het is trouwens ook heel speciaal om ons dochtertje nu te kunnen zien/ aankijken/ knuffelen en ik smelt als ze naar me lacht. En dat heb je dan weer allemaal niet als ze in je buik zit! Ik merkte pas na de bevalling hoe ik me in mijn bewegingen had aangepast aan het zwanger zijn. Ik dacht eigenlijk dat ik alles nog gewoon deed maar dat blijkt toch anders te zijn...
Ik heb zwanger zijn best wel gemist, soms nog wel gemist. Maar wat er voor terug krijgt is nog mooier. Maar het getrappel in je buik mis ik best wel. Zwanger zijn vond ik heel bijzonder om mee te maken. Hopelijk mag ik het nog een keer meemaken!
Het slijt... (een beetje), ik heb een aantal maanden geleden ook zo'n topic geopend, hahaha! Hier is zl nu 7 maanden en het gevoel wordt beter, het zwanger zijn missen, het is dat we graag nog één kindje zouden willen krijgen, en het liefst nog niet te snel, anders zou ik vandaag mijn spiraaltje laten verwijderen.... Liefs,
Herkenbaar! Hoewel ik tijdens de derde zwangerschap wenste dat het met 38 weken zou komen(aambeien, spataderen, steunpanty maagzuur, niet mobiel genoeg meer, vocht vasthouden, enz.) is en blijft het magisch, een ukje in je buik, echo bekijken, ik kan er moeilijk afscheid van nemen. Maar een gezond mensje in je gezin is ook heerlijk.
En weer een weekje verder.. Vandaag 38 weken zwanger Ik kijk er super naar uit me mannetje eindelijk in me armen te nemen Maar me angst voor zwangerschaps heimwee word ook steeds sterker.. Geniet nu maar dubbel want het zal een dese dagen/weken over zijn die heerlijke bewegingen in me buik