Beste meiden, Woensdag te horen gekregen dat het hartje van ons kindje met 8w is gestopt. Zou die dag eigenlijk 12w zijn. Dus het kindje zit al 4w levensloos is mijn buik. Nu heb ik sinds gisteren regelmatig wat bruinverlies tijdens het toiletbezoek en af en toe wat krampjes/steekjes. As. donderdag heb ik een afspraak met de gyn staan, maar ik hoop dat ik deze kan afzeggen. Hoe hebben jullie je MA ervaren? Is het ook begonnen met bruinverlies en hoe lang duurde het voordat je lijf helemaal schoon was zonder dat de gyn er aan te pas hoefde te komen?
Bij mij is het steeds gelijk begonnen met wat bruine rommel en daarna zette het gelijk door. Alleen met de BBZ niet, maar daar heb ik ook eigenlijk maar weinig bloedverlies van gehad Heel veel sterkte!
Hoi, Hier de 8e te horen gekregen dat het hartje al 2 weken niet klopt. Sinds afgelopen dinsdag af en toe wat bloedverlies. Vandaag wat "gerommel" in mijn buik maar nog niet het idee dat het los komt. Lastig he, als je erop zit te wachten....
MamavanDJ, wat een verdrietig bericht Veel sterkte in deze moeilijke tijd. Ik heb na de echo waarin duidelijk werd dat ons kindje niet meer leefde niet gewacht dat het zelf los zou komen. Ik had ook geen bloedverlies tijdens de zwangerschap. Pas 's avonds na de echo had ik een heel klein beetje bruinverlies. Dat zette echter de volgende ochtend niet door en toen ben ik met de kuur misoprostol (Cytotec) begonnen. Ik moest dit twee dagen nemen en ben toen ook alles verloren. Afgelopen dinsdag op de controle echo bleek alles schoon. Ik ben blij met mijn beslissing geweest om niet te wachten. Sowieso moet je de afspraak met de gyn. wel door laten gaan. Mocht het vanzelf loskomen dan is het beter als er een controle echo komt om te zien of alles in orde is.
Hier helaas na 3 weken en behoorlijk wat bloed het vruchtje niet verloren dus gecureteerd. Hoop voor jou dat je lichaam het zelf op lost, het is al erg genoeg!
Dank voor jullie reacties! Inmiddels is het bruinverlies omgezet in roodverlies. Nog niet veel, maar loop nu wel met een maandverbandje in. Als het spontaan loskomt hoef ik niet naar de gyn, maar krijg ik een controle echo bij de VK. Vind ik wel zo prettig, is vertrouwd. Jullie ook sterkte met jullie verlies en afwachten.
MamsieM, ik probeer er niet op te 'wachten'. Doe wel m'n dingen om afgeleid te zijn. Ik heb het idee als ik ga zitten wachten, dan komt het niet... Net even naar de zwemles geweest met m'n oudste en wat boodschapjes gedaan. Neem ik inlegkruisjes mee ipv maandverband, lekker slim...
Ik hoop voor jullie allebei dat het snel los komt. Het is toch het beste als het lichaam het zelf doet.
Sinds vandaag is het bloeden erger geworden en zijn er ook krampen. Niet zo erg dat ik dubbel zit van de pijn, maar meer een constant zeurend/drukkend gevoel in m'n onderbuik. En als ik opsta, voel ik het wel steken. Er is dus duidelijk iets gaande... Ik lees veel dat een miskraam een soort van minibevalling is. Nou heb ik bij mijn twee bevallingen wel pijn gehad, maar niet overdreven zoals je soms wel hoort. Weet niet of je tijdens een miskraam ook endorfine aanmaakt om de pijn wat te verzachten?
Hoe een miskraam loopt kun je (helaas) niks van zeggen.. de ene wandelt er qua lichamelijke klachten makkelijk doorheen, en de andere heeft idd pech met een minibevalling.. Ik was ook een pechgeval helaas.. In ieder geval heel veel sterkte!
Ik heb ook een ma gehad. Ik had verwacht dat het heel heftig bloeden heel heftig zou zijn en dat het gepaard zou gaan met heel veel pijn. Maar ik zal je vertellen hoe het uiteindelijk bij mij gegaan is. Bij mij begon het op een vrijdag met wat bruinachtig bloed. Dit werd op den duur meer helder rood en dit hield een aantal dagen aan. Af en toe een wat onprettig gevoel in m'n buik, maar dat kon je niet echt pijn noemen. Gewoon wat vervelend, maar pijnlijk was het niet. Het bloeden ging door en op de vrijdag er na mocht ik naar het ziekenhuis om te kijken hoe het was. En tot ieders verbazing was mijn baarmoeder al schoon. Ik had dus de uiteindelijke uitdrijving helemaal niet gemerkt. De gyn kon zich dat niet echt voorstellen, maar toch is het zo. Ik heb er echt niks van gemerkt. En de zondag na het ziekenhuis bezoek was de laatste dag dat ik heb gebloed. Ik hoop voor je dat het bij jou ook gaat meevallen allemaal en wens je heel veel sterkte met dit verdriet.