Ik loop er al een tijdje mee en ik vind het lastig te bespreken. ik ben 14 maanden geleden bevallen en ik merk dat ik vergeetachtig ben. De eerste maanden noemde ik het nog zwangerschapsdementie, maar het duurt nu toch wel erg lang. Als het gaat om mijn zoon vergeet ik niets en belangrijke afspreken vergeet ik ook niet. Soms als ik met mensen afspreek weet ik later niet meer de details, terwijl die anderen dat wel weten. Laatst had mijn vriend met z’n werk een nieuwe opdracht gekregen waar hij trots op was, maar ik was het helemaal vergeten. Waardoor hij geïrriteerd was. Ik was vroeger heel attent, maar nu lijkt het alsof ik dat niet meer ben. Dat vind ik vervelend. Ik ben fulltime moeder. Mijn zoon is gelukkig makkelijk en kan zichzelf goed vermaken. Wat ik stressvol/ lastig vind is dat mijn dag elke dag hetzelfde is en dat ik altijd moeder ben. Ik maak mezelf hierin gek dat ik erg met structuur en planningen werk. Ik spreek regelmatig af met vriendinnen en dat helpt wel bij het verminderen van stress. Voor ons is het niet rendabel mijn zoon naar KDV te sturen. Wij hebben besloten dat mijn vriend werkt en ik ben huismoeder. Dus misschien dat stress/eentonigheid de reden is van de vergeetachtigheid, maar soms denk ik ik word dement ofzo? Herkent iemand dit? Tips?
Ik denk niet dat je zomaar dement wordt, maar zo te lezen heb je een hele kleine wereld en liggen je interesses ongemerkt anders. Je schrijft dat het niet rendabel is om hem naar het KDV te doen, maar bedoel je daarmee dat het per saldo geld kost of dat je per saldo op nul uitkomt? Want als dat laatste het geval is zou ik (in mijn geval dan hè!) toch willen werken, aan de ene kant om wat minder eentonig te leven, maar anderzijds ook om mezelf te blijven ontwikkelen, daar blijf je ook scherper bij. En heel eerlijk, ik zou financieel niet helemaal afhankelijk willen zijn van mijn man, maar dat is weer een andere discussie.
Dank voor je bericht. Mijn wereld is een stuk kleiner dan voorheen. Ik kan ook niet meer zomaar weg als ik wil. Eerst komt mijn zoon en dan pas ik. Maar met (schoon) ouders en een flexibele vriend qua werkuren kom ik best ver. Het zou misschien kunnen dat door de eentonigheid mijn hersenen een beetje uitgeschakeld zijn ofzo… Ik praat liever niet over financiën, maar als wij allebei gaan werken dan lever ik geld in. Wij zullen er dan op achteruit gaat. Met 2,5 jaar willen we hem wel naar de PO sturen, voor het sociaal emotionele aspect. als ik jou zo hoor kan het wel helpen om iets te doen waar ik wat scherper van word. Daar kan ik me wel in vinden.
Herkenbaar. Ik mis de uitdaging. Ik mis de gesprekken met volwassenen. Ik ben moe. Omdat elke dag nagenoeg hetzelfde is, heb ik ook minder besef van de dagen: of t nou maandag of dinsdag is: ik merk t niet bepaald. Waardoor ik moeite krijg met onthouden van afspraken en verjaardagen zelfs. Al mijn vriendinnen werken dus doordeweeks ben ik op mijzelf aangewezen. Ik ben gestart met babyzwemmen. Merk dat het mij goed doet bewegen, nieuwe sociale contacten. En als t mag van de fysio wil ik ook weer starten met sporten. Sport is ook goed om je scherp te houden
Wat een goed idee om te gaan babyzwemmen, dat had ik ooit willen doen, maar je raadt het al… vergeten ik heb de lessen gelijk in m’n agenda gezet. vervelend dat jij je ook zo voelt, maar wat fijn dat je je beter voelt als je wat aanspraak in het zwembad hebt. Je wereld is heel klein. Iedereen gaat door en jij zit daar met je zoon. Ik moet denk ik zelf wat creatiever de tijd in gaan delen. En wat meer ‘me time’.
Ik herken die vergeetachtigheid wel hoor en heb het zelfs eens benoemd bij mijn huisarts. Volgens haar kan zwangerschapsdementie heel lang duren en zelfs chronisch zijn. Plus nog de vermoeidheid van een kleintje en hormonen die nog wel even rondvliegen. Er zijn hier al goede tips gegeven maar geef het ook wat tijd. Ik merk pas sinds een jaar dat het bij mij beter wordt en mijn zoon is al bijna 8
Dit bedoelde ze dus met kinderen houden je jong: je vergeet gewoon dat je ouder wordt en je maar hangen in de zwangerschapsnaweeen
Er is een serie hierover op de npo, maar ik weet de naam niet meer (haha, hoe toepasselijk). Het gaat erover dat je brein daadwerkelijk verandert als je moeder bent. Diederik Jekel (heet hij zo?) zit er ook in. Misschien kom je erachter met wat gegoogle. Je bent dus niet alleen. En ik denk wel ook dat afwisseling in je dagen je gaat helpen.
Dank je. Ik heb gezocht en ik denk dat je deze bedoelt: https://www.nporadio1.nl/fragmenten/focus/429794fe-161f-4402-a487-90f7de34a5b1/2019-02-06-het-brein-verandert-als-je-kinderen-krijgt https://npo.nl/start/serie/de-kennis-van-nu/seizoen-11/het-moederbrein_4 Die huilende baby… ik krijg gelijk gevoelens om er iets mee te doen herkenbaar?
Haha ja echt! Laatst vroeg iemand hoe oud ik was en ik moest er serieus echt even over na denken. Komt denk ik ook omdat als je kinderen krijgt je leven ‘on holt’ staat. Ik blijf voor altijd dezelfde leeftijd als bij de bevalling houden
Ik ben ook dement gebleven na mijn twee zwangerschappen, en ik werk gewoon! Ik had altijd een olifantengeheugen, vergat niks en dacht aan alles, had zelfs van de belangrijkste mensen in mijn leven de agenda echt gememoriseerd. Maar niks van dat al meer. Ik kan ook niet meer hoofdrekenen sinds de geboorte van mijn eerste. Ik kan letterlijk in de verte staren bij de som 14 + 27 en het uiteindelijk maar opgeven als ik wéér op een ander getal uitkom. Ik heb er inmiddels een weg in gevonden, maar het blijft soms balen hoor. Ik zou het dus zeker niet zomaar schuiven op ‘eentonig leven zonder werk’, hoewel ik het wel toejuich als je iets voor jezelf zou vinden (vrijwilligerswerk, een hobby, een sport, etc.) zodat je weer volwassen gesprekken gaat voeren en je hersenen op dat gebied stimuleert. Maar de dementie kan helaas echt blijvend zijn, dat staat als een paal boven water
Hahahahaha jaaaa die simpele rekensommen doe ik weer met mijn vingers hoor! Ik heb verdorie een Msc graad
Ik ben iemand die een ijzersterk geheugen heeft. Maar na mijn 3 zwangerschappen is dat behoorlijk gekelderd. Nu is het in mijn geval ook wellicht veel te onthouden ineens : 4 dagen werken als projectmanager (hallo veel onthouden) en 3 kinderen met agenda’s (hallo nog meer onthouden)plus die van mezelf Ik heb dan ook mijn hele agenda / telefoon vol met herinneringen staan. Klinkt raar maar ik zet er dus zelfs in: start nieuwe baan X even appen. Of morgen gymnastiek mee naar school. Of: R jarig bellen en alvast nadenken wat kopen. Dusse als tip naast al het genoemde: help jezelf met herinneringen. Zoals dat van je vriend kan je ook in je agenda zetten: check in bij vriend nieuwe opdracht.
Bedankt voor de tip. Misschien moet ik inderdaad accepteren dat ik nu een ander leven heb, met anders werkende hersenen, en dat een agenda hierbij handig kan zijn. @GroeneBomen @JupitR @Felice @Bloem2310 @nizzie86 @Cornflake iedereen heel erg bedankt. Ik voelde mij best ellendig omdat ik echt het idee had dat ik aan het aftakelen was, maar blijkbaar komt het vaker voor en moet ik wat handvaten vinden en accepteren dat ik een ander leven met anders werkende hersenen heb.
Ik vond pre kids die familie planner die bij een vriendin hing echt maf. En nu denk ik: ah, ze had een punt met dat ding
Vroeger (pre kinderen tijdperk) kon ik dingen heel goed onthouden, zonder lijstje naar de winkel enz. Hoef ik nu niet meer te proberen. Ik vergeet best veel, niet belangrijke, zaken. Nja alsnog wel belangrijk natuurlijk verjaardagen enzo, maar als ik zulke dingen niet opschrijf, vergeet ik het 100%. Alsof ik nog maar een bepaalde opslag capaciteit heb, hoofd zit sowieso vol met kind/school gerelateerde zaken, al het andere verdwijnt naar de achtergrond, onbewust dus. Ik probeer nu belangrijke zaken of afspraken van familieleden op te schrijven, zodat ik het niet vergeet en kan vragen hoe het is gegaan..
Je zit opeens alle dagen thuis zonder daadwerkelijke bezigheden of veel contact met andere volwassenen. Dan kan je afgestompt raken. Niet iedereen is gemaakt voor een eentonig leven als huisvrouw natuurlijk. Vriendinnen werken ook neem ik aan. En het huishouden is ook wel een keer gedaan natuurlijk. Wellicht tijd om met je partner te overleggen of dit de manier is om 2,5 jaar thuis uit te zitten. Wil hij geen tijd doorbrengen en zorgen voor zijn kind? Wat maakt dat jij dit moet blijven doen als het toch niet zo goed bij jou past. Kijk of je kunt gaan sporten, vrijwilligerswerk doen of weer wat kunt gaan werken om uit dit leven te komen en weer in jezelf te investeren.
Herkenbaar! Ik had vroeger geen agenda, nu kan ik echt niet meer zonder. Als er bericht van school komt dat ze donderdag een bakje mee moeten dan moet ik dat echt in mijn kalender schrijven. Met een melding om 7.30u anders vergeet ik het alsnog. Ook afspreken met een vriendin waar ik naar kan uitkijken moet ik echt opschrijven, anders ga ik het echt vergeten. Ook als mijn schoonouders bijvoorbeeld vertellen dat ze dan en dan naar het ziekenhuis moeten voor controle. Ik schrijf het op en zorg dat ik op de dag zelf een melding krijg. Vroeger was dat allemaal echt niet nodig, belangrijke dingen onthield ik gewoon. Tegenwoordig kan ik daar niet meer van uit gaan
Haha dit doe ik ook. S. Potje en kaarsje mee. L in pyjama naar opvang voor voorleesdagen M. uit school naar voetbal, tas mee!!!
Mijn baby is 7 maanden en ik hoopte dat die vergeetachtigheid bijna zou verdwijnen, maar zo te lezen duurt het nog wel even