Ja, je moet iedereen vergeven, maar wel alleen omdat je dan verder kunt met je eigen leven. Dit betekend voor mij niet dat het contact weer hersteld moet worden, dat vind ik een ander verhaal. Vergeving is nodig om echt een punt achter iets te zetten, maar als het voor jou helemaal klaar is dan zou ik het contact dus niet herstellen. Denk er goed over na of dit is wat je wilt. De vraag die ik je altijd zelf stel is of ik er spijt van zou krijgen op het moment dat die persoon er ineens niet meer zou zijn. Krijg je er geen spijt van, dan zet je er een punt achter, maar denk je dat wel te krijgen, dan vecht je ervoor om de relatie weer goed/beter te krijgen. Maak voor jezelf deze keuze en bedenk hoe haalbaar het is. (in hoeverre kun je haar ontlopen, steunt je man jou en hoe is het voor de kinderen) Heel veel succes met het maken van de keuze, ik hoop dat bovenstaande het wat makkelijker voor je kan maken.
Als mijn SM de dingen zou zeggen die jou schoonmoeder tegen jou gezegd heeft ( en even voor de duidelijkheid ja ik weet wat TS haar schoonmoeder gezegd heeft ) Dan weet ze het gat van de deur te vinden en hoeft ze wat mij part daar nooit meer door heen.
ik kan met 100 procent zeggen dat mocht ze dr ogen voor eeuwig dichtdoen ik daar geen seconde wakker van lig.
Zou voor mij ook afgelopen zijn idd. Ik ben ook iemand die niet snel boos is of lang boos kan blijven. Maar als ze op mijn ziel trappen, heb je het ook voorgoed bij mij verbraaid. Zulke mensen tonen geen respect, dus ik vind je hierin niet hard. Want je geeft zelf aan, dat je man gewoon mag gaan met de kids. Kijk de kids kunnen er niets aan doen dat het zo is gelopen, maar je ontneemt de kids niet van oma. Dus ik zou het voor jou zelf hier lekker bij laten.
Nee meis niet doen. Jij ben niet hard echt niet. Je ben een schat van een mens echt. En met jou kunnen ze veel doen mar dit ging veeeeel ste ver
Zo'n vermoeden had ik al na jouw openingspost. Nu alleen nog vergeven zodra je daar zelf aan toe bent zodat jij weer verder kan gaan zonder deze bagage.
Overigens ben ik wel van 1x vergeven ( of beter gezegd WAS ) Maar na tig keer op mn ziel getrapt te zijn door mn bloed eigen vader ben ik niet meer zo makkelijk in vergeven. En naar hem toe al helemaal niet en dat heeft hij zelf verpest door me elke keer weer in de steek te laten. Nou als hij nu nog een keer komt vragen/smeken of ik hem wil vergeven smijt ik de deur nog harder dicht in zn gezicht als hij open is gegaan..
misschien had het anders geweest als ik ooit wel iets met haar had gehad. maar dat heb ik dus nooit gehad. we hebben nooit geen band gehad. niet goed, ook niet slecht. tot mn oudste is geboren. en ze zich met onze manieren/huishouden ging bemoeien. ik heb ze nooit aardig/vervelend/lief/ of wat dan ook gevonden. gek misschien maar is echt zo. geen enkel gevoel
Ik ben het helemaal eens met Juul75: vergeven doe je alleen voor jezelf, zodat je het los kan laten en verder kan met je leven. Je hoeft het ook helemaal niet tegen de ander te vertellen. Sterker nog, in jouw geval zou ik wel proberen haar te vergeven maar haar nooit meer willen spreken. Het is veel moeilijker als de ander haar fouten niet wil/kan toegeven, maar daar kan je helaas niks aan veranderen.
Ik zat waarschijnlijk redelijk in dezelfde situatie als jou maar ik heb geprobeerd haar te vergeven maar zonder succes. Het heeft bij mij alleen maar meer stress en irritaties opgewekt en heb er nu ook definitief een punt achter gezet
Ik denk dat er een wereld van verschil zit in vergeven, accepteren hoe iemand is en contact met iemand hebben. Ik heb zelf geen contact meer met mijn ene zus, wat ze gezegd en gedaan heeft is voor mij een reden om te zeggen, nee ik heb geen belang meer bij contact, maar ondertussen 6 jaar verder heb ik er wel vrede mee dat ze gwoon zo zijn en als we elkaar tegen komen bij een feestje van mijn ouders of andere zusje dan doe ik ook normaal en vind ik het ook prima en denk ik altijd maar ach voor de rest van mijn familie ga ik het niet verpesten dus prima zo. Bij mij thuis nee dan zal ze eerst hara diep gaande excusses moeten maken en dan zal ik er over denken haar weer toe te laten in ons leven maar dat zal nooit gebeuren want in hun ogen hebben ze niks fout gedaan . Dus ik heb geaccepteerd dat ze zo zijn, vergeven dat ze zo'n vreemde mening hebben en heb er geen moeite mee ze ergens tegen te komen en vind het dan ook prima, en gedraag me dan keurig en we voeren dan ook rustig een oppervlakkig gesprek zoals je zou voeren met iemand die je toevallig tegen komt en op deze manier heb ik er vrede mee en vind ik het goed. Denk dus dat je voor jezelf moet kijken op den duur wat jou rust geeft en hoe met de situatie om te gaan en voor je eigen gemoedsrust is het misschien goed om te vergeven hoe iemand is, maar dat wil niet automatisch betekenen dta je weer contact moet hebben
kan me je heel goed voorstellen hoor. Hier dus een zus die altijd een eeuwig, via facebook (ze woont in het buitenland) commentaar (ongevraagd) op onze opvoeding gaf. Nadat ik haar erop aangesproken had dat ik het niet op prijs stelde dat ze dit via facebook deed maar liever had dat ze dit via de mail deed heeft ze het contact verbroken. Daarna begon bij mij langzaamaan het besef te groeien dat ze dit al jaren doet en het voelde als een opluchting. Sinds januari heb ik niets meer van haar vernomen, ik was eerst heel boos en ik had een sterk gevoel dat ze het (zoals het wel eens vaker voorkwam) weer zo draaide dat het mijn schuld was. Nu heb ik meer het - Now you're just somebody that I justed to know- gevoel. Wil ze weer contact is ze van harte welkom, maar het is aan haar om de eerste stap te zetten.
ik snap dat je erg geraakt bent uit jouw verhaal, maar eigenlijk kun je beter proberen erboven te staan.. je hebt haar al duidelijk te kennen gegeven dat je daar niet op zit te wachten... dus ik zou het vergeven en proberen er nog wat van te maken... al doe je het alleen voor je man en je kindjes...
Ook ik ben het helemaal eens met Juul75.. Erg goed verwoord.. Vergeven is sowieso niet iets wat jouw SM af kan dwingen onder het mom van: dan kunnen we weer verder.. Vergeven is iets wat jij voor jezelf kan doen, op een moment dat jij daar klaar voor bent.. En dat heeft inderdaad niets te maken met het herstellen van contact. Denk dat ik dat (contact herstellen) sowieso erg lastig zou vinden zolang ze nog de feiten blijft verdraaien en zegt dat ze dingen niet gezegd heeft.. Ik zou het voorlopig nog even lekker laten voor wat het is denk ik..
Vergeving is een manier om het te verwerken en het een plekje te geven. Het betekend namelijk niet dat je iets moet vergeven. En het betekend ook niet dat je je standpunt moet veranderen. Dus je kan altijd tegen haar zeggen dat je het echt niet tof vind en dat je het niet vergeet maar dat je haar wel vergeeft. En je kan er altijd bij zeggen dat je voorlopig geen contact hoeft met er... dat ze maar eerst moet inzien dat ze je echt pijn heeft gedaan edit: Vergeving doe je vooral voor jezelf....