Ja, ik wel. Voor de dochter van mijn zwager, voor de kinderen van goede vrienden, maar ook voor wat buurkindjes. Ik ga niet altijd naar elke verjaardag, maar ik heb er wel binding mee, ja.
Ik denk niet abnormaal. Er zijn vast meer mensen, die er zo over denken. Maar ik denk ook dat er méér mensen zijn, die wél gesteld zijn op sommige andere kinderen dan die van henzelf.
Ik heb zelf een band met de kinderen waar ik een bloedband mee heb (familie). Bij de andere kinderen gaat het om de band tussen hen en mijn kinderen. Is die band er en zijn de kinderen nog erg jong dan ga ik naar de verjaardag. Zijn ze ouder dan gaan ze alleen. Ik vind het persoonlijk vreemd om mijn volwassen kennissen/vrienden (niet familie) uit te nodigen op de verjaardag van mijn kinderen.
Hier ook prima contact met de buren. We komen zo nu en dan bij elkaar op de borrel en 1x per jaar hebben we een feestje met alle buren. Gewoon voor de gezelligheid. Maar hier ga ik ook niet naar de verjaardag van de kinderen. Ten eerste omdat het teveel zijn en ten tweede omdat ik de kinderen zelf niet veel spreek. Mocht onze dochter dikke vriendjes worden met 1 van de buurkinderen dan wordt het een ander verhaal. Maar als dat op een gegeven moment ook weer over is dan zou ik ook niet meer naar die verjaardag willen. Ik snap best dat je als buren op een gegeven moment zoiets hebt van; ik vind het wel best. Zeker nu de kinderen onderling geen/weinig contact meer hebben. Als buurvrouw aangeeft dat er niks aan de hand is en dat ze blij zijn met jullie als buren dan zou ik me verder niet druk maken.
ik snap je punt wel dat soms eerlijkheid te pijnlijk is. Ik heb ook een keer een mail gehad van een "vriendin" waarin ze haarfijn analyseerde waarom we niet meer bijelkaar pasten en dat ze een eind maakte aan de vriendschap. Dat was voor mij ook veel te eerlijk.. ik had liever gehad dat ze het gewoon dood liet bloeden.. niet meer bellen en afentoe nog een kerstkaart sturen. Het is een beetje net als met vrijheid van meningsuiting eigenlijk.. in principe moet je wel alles eerlijk kunnen zeggen, maar je moet ook afentoe iets in kunnen slikken omdat het net iets beleefder en prettiger voor de ander is om iets niet te zeggen.
nou ik gruwel echt niet van de kinderen van mn vrienden maar ik kan ook goed zonder ze hoor bij wijze van spreken. beetje het ene in het andere uiterste meteen weer
Ik zou het denk ik ook wel waarderen als de buurvrouw hier gewoon eerlijk over is. Dat scheelt de komende jaren ook een boel gepieker als ze elke keer een excuus hebben waarom ze niet op de kinderverjaardagen komen. Hier kan ik me best wel wat bij voorstellen. Wij vieren de kinderverjaardagen ook altijd voor goede vrienden, familie etc, en dat betekent dus automatisch dat er een heleboel lawaaiige kinderen rondrennen. In mijn vriendengroep heb ik ook 2 vrienden/vriendinnen die geen kids hebben en ik kan me echt levendig voorstellen dat ze absoluut geen zin hebben in zo'n verjaardag. Ik nodig ze wel altijd uit, omdat ik het niet aardig vind om ze buiten te sluiten, maar ik licht mondeling wel altijd toe dat ze zich niet verplicht hoeven te voelen want dat ik snap dat zij een verjaardag met 25 schreeuwende kids een horror-vertoning vinden. Als je geen kleine kids in je omgeving hebt ervaar je dat toch vaak zo. Dat waarderen ze, en soms zijn ze erbij, en soms ook niet. No problem, iedereen blij.
daarom zeg ik ook dat het bij MIJ door mijn autisme komt ( en bij meerdere mensen met autisme overigens, en mamavanbri ook bekend is met autisme in haar familie en wie weet daar wel een link ligt) wil niet zeggen dat dit alleen voorkomt bij mensen met autisme hoor, maar vooral bij mensen met autisme is het herkenbaar dat je ''minder'' hebt met 'anderen' en dat zelfs zover kan gaan als familieleden of de kinderen daarvan
Ik heb ook alleen met mijn eigen dochter echt een band. Ik vind de kinderen van mijn schoonzus best leuk en de dochter van één van mijn beste vriendinnen vind ik ook wel een lief/leuk meisje, maar een band? nee. Met de kinderen van mijn zus heb ik wel een soort van band. Die voelen meer eigen dan andere kinderen. De kinderen van de buren heb ik verder echt niks mee. We doen wel eens een bakje koffie als buren, maar that's it. Bij elkaar op verjaardagen komen doen we echt niet. Ik vind het ook niet raar van ts haar buurvrouw, maar ik had het zelf wel anders geformuleerd. Het komt nu een beetje over als 'ik heb niks met jou kinderen'. Dat klinkt zo hard... Je kan ook zeggen 'Ik ga liever alleen nog naar verjaardagen van familie en vrienden.' Hoef je verder toch geen redenen bij te zetten?
Zou er niet teveel achter zoeken. Misschien had ze het iets anders kunnen formuleren, maar ik dat ze niets met je kinderen heeft, is wat anders dan dat ze een hekel aan ze heeft.
Hahaha, ik snap hem wel hoor! nee, ik ben niet autistisch voor zover ik weet tenminste, zoon wel, en zijn vader ook. Dus, voor zover ik weet komt het uit die hoek
Als ze nu niet eerlijk naar je was en ook niet eerlijk os over waarom je niet bent uitgenodigd voor hun verjaardagen dan zou het denk ik meer steken. De reden is natuurlijk niet leuk maar als de kinderen ook niks meer met elkaar hebben dan houdt het toch ergens op lijkt me...