Met de eerste positieve test lijkt mijn rationele denkvermogen totaal te zijn verdwenen. Ik word werkelijk overal onzeker van en kan het maar niet loslaten. De week voor mijn nod voelde ik van alles, maar nu bijna niet meer.. Mijn enige (schijn)houvast is testen. Ik test al vanaf 8 dpo positief en zit nu op 18 dpo. De laatste dagen worden mijn testen niet meer donkerder. Rationeel kan ik bedenken dat dat een keer ophoudt, maar stom genoeg blijft het knagen en ga ik dan steeds weer mijn testen vergelijken. Daarom mijn vraag (waarop ik het antwoord eigenlijk wel weet, maar het nog even van een ander moet horen ) tot wanneer blijft een test oplopen of is op een gegeven moment de max behaald? Ik hoop dat het me gaat lukken om het de komende drie weken tot de echo een beetje los te laten... Als iemand daar tips voor heeft hoor ik het ook graag!
En misschien is die laatste vraag wel de belangrijkste, want ik weet zelf eigenlijk ook wel dat de test niet donkerder hoeft en dat het ook geen garantie geeft.. Ik word echt gek van hoe ik nu ineens overal mee aan de haal ga! (In het normale dagelijkse leven ben ik echt heel nuchter en relaxt haha)
Je test streep is al donkerder dan de controle dus dit is de Max. Je bent gewoon zwanger, niet meer gaan testen, is nergens voor nodig! Gefeliciteerd
Dankjewel! Het is echt bizar hoe ik mezelf voor de gek kan houden. In het echt denk ik echt te zien dat de streep te licht is, maar als ik 'm dan op de foto open zie ik ook dat hij donkerder is. Had ik eerder ook al toen ik een topic plaatste omdat ik twijfelde of het voldoende opliep (mijn drang naar bevestiging loopt echt uit de hand). Beetje als een streepje zien die er niet is, maar dan andersom
Donkerder wordt ‘ie niet hoor! Super mooi en duidelijk resultaat. Ik zou proberen het een beetje los te laten, hoe lastig het ook is. Het enige wat je kunt doen, is proberen een beetje vertrouwen in je lijf te hebben en goed voor jezelf te zorgen. Want ook als je eenmaal de eerste echo gehad hebt, kan de onzekerheid en angst zo weer toeslaan (ik spreek uit ervaring) en dan duren de afspraken bij de verloskundige met 3 of 4 weken ertussen nog behoorlijk lang telkens.. Succes, ik weet hoe lastig het is! Alleen heb ik wel geleerd inmiddels dat het zonde van mijn tijd is om telkens bezig te zijn met wat er mis kan gaan, terwijl de kans dat het goed gaat, veel groter is!
Ik herken me hier zo ontzettend in. Ik besloot op een gegeven moment niet meer aan mijn angst toe te geven maar die energie in de buikbeeb te steken. Door met mijn handen op mijn buik weg te mijmeren, moodboards te maken voor de babykamer, ellenlange lijstjes met namen te maken, positiekleding in winkelmandjes online klaarzetten etc etc. Die bezigheden leiden mij af van toegeven aan de angsten. Was ik eenmaal zwanger, zou ik niet genieten.....die gedachte hielp mij
Hier bullet journal, haken, in gedachten vast de zolder opruimen en ombouwen zodat babykamer weer babykamer kan worden (is net werkkamer geworden...) De wandkast beneden voor boeken en tv vast uitmeten en tekenen. Kwam hier enigzins onverwacht en mijn mobiliteit is een punt van twijfel, dus alle "lange baan projecten" zijn ineens "of nu of over +- 4 jaar pas weer". Manlief is een schatje maar heeft twee linkerhanden. De nieuwe kozijnen achter kunnen zomaar komen wanneer de kleine er net is (november/december). Mja, dan gaan we vroeg starten met logeren gok ik zo (en ik ga mee...ik en kou) dat is wel uitbesteed hoor. Genoeg te doen om de zenuwen onder bedwang te houden grotendeels. We hebben wel zoiets van "wat er ook is, we kunnen er toch niks aan veranderen alleen maar afwachten". Mja rustig wordt het niet echt, maar we dobberen maar met de stroom mee. Groene vinkjes verzamelen op de tussenliggende checkboxjes, flesjes kinderchampagne om weer een behaald boxje te vieren.
Dit noemen ze nou hormonsters Donkerder dan dit gaat echt niet. Die testen kunnen maar zoveel hcg aan. En kijk uit met doortesten, op een gegeven moment kan je het hookeffect krijgen. Dan wordt je test dus inderdaad lichter. Maar niet omdat je hcg minder wordt maar omdat de test zoveel hcg niet aan kan. Dus, lekker stoppen met testen. Tuurlijk krijg je geen garanties, maar zou toch maar proberen te gaan genieten. Anders kijk je dalijk alleen maar terug op een periode van onzekerheid en angst. Dat zou zonde zijn.
Dank jullie wel. Ik ga inderdaad proberen wat meer afleiding te zoeken. Focussen op mogelijke babykamer etc vind ik juist heel eng. Ik ben bang dat ik me dan al teveel aan het kindje ga binden en de klap dan nog harder is als het niet goed gaat. Ik heb al gezonde kinderen dus ik weet dat het kan, maar het speelt wel mee dat ik al eens bij 16 weken zwangerschap een kindje ben verloren. Ik heb het gevoel dat ik me nu moet wapenen tegen mogelijk verlies. Ik merk dat mijn omgeving dat ook doet en dat helpt ook niet echt. Het is ook niet perse logisch want de oorzaak van die miskraam zat niet in de aanleg, maar was gewoon pech. Ik heb dus niet meer kans dan een ander op een miskraam. En eigenlijk had ik ook verwacht er dit keer beter mee om te kunnen gaan (het is al best lang geleden). Dat zullen dan inderdaad toch die hormonsters zijn Maar jullie hebben wel gelijk dat het zonde is om zoveel tijd in mijn onzekerheid te stoppen. Ik ga proberen wat meer in het hier en nu te leven. Bedankt voor jullie reacties en tips!
Doe ik ook niet hoor, ik ben vooral met de zolder bezig. Daar moet ruimte gaan komen (is hoe dan ook wel zo praktisch) en als die leeg genoeg is dat de werkruimte daar heen kan dan komt de babykamer wel weer. Deel ligt nog op de vliering maar commode en ledikant nog ff halen (matras hebben we nog wel). Wat voor behang etc. later is vroeg zat.
Ik snap heel goed dat je je soort van wil "wapenen" tegen een mogelijk verlies. Uit zelfbescherming niet teveel denken aan de baby, niet dagdromen over babykamers etc. Zeker als je met 16 weken een kindje verloren hebt kan ik me dat heel goed voorstellen. Alleen, zoals je zelf ook zegt: het lukt eigenlijk niet. Mocht het mis gaan ben je uiteraard net zo verdrietig. En dat lijkt me ook heel normaal. Ik hoorde van iemand eens een hele mooie gedachtegang, namelijk dat je het ook kunt omdraaien. Dus juist wél denken aan en dromen over je baby. Laat in gedachten aan je kleintje weten dat het zó welkom is en nu al zo geliefd. Zoals die persoon zei: mocht het mis gaan dan heb ik in gedachten mijn kindje omringd met liefde en heeft het een mooie tijd gehad in mijn buik. Verdrietig ben ik dan sowieso, ook als ik al die tijd krampachtig heb geprobeerd me niet te hechten. Ik vond het wel een mooie gedachtegang. Misschien werkt het niet voor jou hoor, dat is natuurlijk ook prima. Maar misschien vind je het wel fijn. Ik hoop voor je dat alles goed blijft gaan, dat de spannende periode snel voorbij gaat en je op het punt komt dat je kunt genieten van je zwangerschap!
Dankjewel voor je lieve en rake bericht! Toen mijn zwangerschap niet goed ging heb ik zelfs spijt gehad dat ik het kindje niet al wat meer had gekoesterd en niet het beste had gemaakt van de tijd die ik wel met hem had gehad. Eerlijk gezegd was ik deze gedachte wat kwijt geraakt en zeg je nu precies wat ik me toen had voorgenomen. Zoals jij het verwoord klopt het precies. Dankjewel!
wauww dat is een mooie gedachte gang!! en helemaal waar vind ik. En mocht het wel mis gaan.. we hebben er geen invloed op. Dus waarom niet dagdromen idd. Om me soms af te leiden ga ik lekker online kijken naar zwangerschapskleding, naar buikfoto’s kijken en dromen over hoe mijn buik eruit gaat zien (mijn man denkt dat ik een zeekoe ga worden ), en lekker dat soort dingen kijken. Kan m’n hoofd ook moeilijk ergens anders op krijgen (ben ook pas net net net zwanger dus nog niet heel gek misschien) maar gun mezelf dan om lekker te kijken naar leuke baby dingen