Hallo! 25 Juni heb ik een miskraam gehad. Ik heb geprobeert mijn gevoel te volgen en mijn baby met 14 weken "geboren". Ik heb mijn kind een naam gegeven, het begraven en gerouwd, maar ik kan het niet loslaten. Ik heb al twee prachtige kinderen van 6 jaar en 3 jaar en veel mensen zeggen, ben hier toch blij over. Dat ben ik ook en ik ben erg dankbaar, toch mis ik mijn deerde baby. Mijn partner kan mij hierin niet volgen en ik voel mij erg eenzam. Wij kunnen dit niet samen. Hij zegt dat wij dit financieel niet aan kunnen enz. blablabla. Inmiddels ben ik boos en gefrustreerd en dat wil ik eigentlijk niet en ik voel mij zo schuldig. Dit had ik allemaal niet verwacht. Is er iemand die dit herkent? Groet Iris
Nee, ik herken het zelf niet zo. Maar ik denk toch dat je hulp moet zoeken zodat je er met iemand over kan praten. Ik merk dat het je nog heel hoog zit en dan is het fijn, wanneer je erover kunt praten. Is er niet een soort instantie waar je met dit soort problemen naartoe kunt gaan? Je mag natuurlijk altijd hier je hart uitstorten, maar ik weet niet of er hier veel mensen zijn die je kunnen helpen. Heel veel sterkte met het verlies!
Lieve Iris, ik kan je helaas geen advies geven maar een virtuele knuffel is het minste wat ik kan doen. Wat naar dat je jouw gevoel niet kunt delen met je partner! Stort je hart hier maar uit zoveel je wilt. Ik wens je heel veel sterkte bij het verwerken van dit verdriet! Groetjes, Wendy
sterkte en net wat anderen wel er over blijven praten desnoods praat je hier veel van je af er is hier altijd wel iemand die hier een luisterend oor heeft. groetjes marjon