Echt iedere avond, zo rond de klok van 5 a 6 uur, zie ik er als een berg tegenop om in de keuken te gaan staan. Ik heb er geen zin in, geen trek in,geen vut voor. Het is al verschillende keren gebeurd dat mn ventje ging koken, maar ik vind het een beetje sneu voor hem. Ook komt het voor dat ik, net als gister, brood eet. Prak vind ik sowieso verschrikkelijk nu. Soep krijg ik nog het makkelijkste weg. Maar verder is het echt prut.... Hoe doen jullie dit? Of koken jullie wel gewoon? Ben ik het alleen die dit heeft? Groetjes Marielle
Hihi hier kookt mn man vaak. Heb zelf last van BI en kan dus niet lang staan en ben ook erg moe enzo. Dus kookt hij lekker. Straks ga ik wel weer meer koken denk ik
hha kan het helemaal.. heb ook echt een hekel aan koken gewoon... maar doe het wel elke avond en heeeeel soms in het weekend kookt me mannetje maar eerlijk gezegd eten we dan vaak makkelijk haha en doorderweeks maak ik ook alleen makkeliljke gerechten
Hier ook hetzelfde probleem, begin al te kokhalzen als ik eten ruik, maar toch kook ik wel. Het is niet uitgebreid, vaak salades, soep+stokbrook enz. Zolang het maar niet te hard stinkt
het koken op zich valt hier wel mee, maar de lucht die daarna in de keuken hangt. heb het idee dat ik met alle deuren en ramen (lekker houd brrr) tegen elkaar open nog steeds die lucht ruik volgens mannetje is het natuurlijk onzin en is de lucht al weg... liefs
iehhh hier hetzelfde probleem , kan geen stukje gehakt of een aardappel zien..Zit de hele dag aan vanille yoghurt maar daar schiet je ook niets mee op
Ik heb de eerste weken mijn man wat vaker laten koken. Ik kon wel eten vaak, maar het koken was echt verschrikkelijk. Nu gaat het gelukkig wel weer goed. (Na een week of 13 werd het beter)
hoi hoi hier geen last van mijn man kookt namelijk altijd hahaha en de enkele keer dat ik kook vind ik het ook niet erg maar meestal mag ik niet eens koken mijn man vind het veelste leuk groetjes nathalie
heb ook een periode gehad dat ik niet graag kookte. Niet dat ik misselijk werd van de geuren of zo maar ik had nergens zin in, en werd ook soms niet goed van de gedachte aan het eten. Ik maakte dan maar dingen waarvan ik wist dat ze wel samen paste ook al had ik er totaal geen zin in. Het rare was wel dat eens ik ervan at het meestal toch wel smaakte.
Ik ben van week 9 tot week 20 hartstikke misselijk geweest.. In die tijd heb ik gewoon makkelijk gekookt.. Desnoods voor manlief wat kant en klare maaltijden gehaald.. Maar zo weinig mogelijk uitgebreid..
Zelfde hiero! BAH eten, zie er zoo tegen op, heb nergens zin in (qua eten) ben ontzettend moe... moet echt niet denken aan een stuk vis of vlees bah... normaal aten we nooit pizza, nu toch wel een keer in de week, of ff gauw een frietje halen, inderdaad wat soep eten. Als het maar gemakkelijk en snel klaar is.. Terwijl ik altijd zo uitgebreid kookte..... Mijn man is pas rond half 7 thuis dus om dan nog te gaan koken als hij net terug komt van werk is ook weer zoiets. Hoop dat het gauw over is
Mijn vriend is hier de kok in huis! En daar ben ik zoooo blij mee....ik houd van eten, maar niet van het bereiden.
Als ik niet kook dan eten we veel te veel junkfood! Meestal kook ik nou te veel, want warm eten gaat er bij mij niet echt in. Met wurgen krijg ik een klein bordje naar binnen. Eet een extra boterham op het werk. Die smaken tenminste!
Herkenbaar hoor. Veel vind ik momenteel ook niet echt lekker en sommige dingen krijg ik amper naar binnen geschoven. Toch blijf ik maar wel gewoon koken voor man en dochter, alleen eet ik er zelf minder van dan anders.
Ik vond het in het begin ook moelijk om te bedenken wat we gingen eten omdat ik gewoonweg nergens zin in had. Maar heb me er wel toegezet, gewoon gekookt en dan kreeg ik er vanzelf trek in en als dat niet zo was had ik in ieder geval iets binnen.
Ik heb het ook gehad. Mijn vriend heeft een paar keer gekookt, ik at veel AH-stoommaaltijden (lekker makkelijk) of ik maakte voor mezelf brood met gebakken ei, waarna ik voor mijn vriend kon koken. Het is nu sinds een paar daagjes over en ik word langzaam weer de keukenprinses die ik was!
heb ik ook gehad in het 1e trimester. Ik kon geen kookluchtje hebben. Mn man heeft toen gekookt. Alleen toen hij 2 weken weg was, heb ik zelf moeten koken. Dat was koken, spuggen en na een uur de gekookte maaltijd opwarmen in de magnatron en dan pas eten. Ik kookte ook meestal voor 2 dagen. Ik vond het toch erg belangrijk dat ik gezond at, met zo'n beebje die zich nog helemaal moet ontwikkelen. Na de 13e week kon ik weer zelf koken. Jammer voor je man, maar zwanger zijn ben je met zn 2en dus als jij iets niet kan, zal hij bij moeten springen. Straks aan het einde van de zwangerschap zal het wel vaker nodig zijn. Dit hoort ook bij zijn voorbereiding op het vader zijn. En mijn mannetje doet het allemaal met liefde en plezier voor mij. En ik maak er geen misbruik van.
Tja, pizza voor hem, stamppot van de slager voor mezelf. Salades, soep. Ik haal ook vaak snelle recepten uit de allerhande. http://www.ah.nl/recepten/index.jsp#_ta ... _snel_form
@puck70, ehm....bedankt voor de tip. Maar ik word er al beroerd van als ik het ziet. Heb nu maar een pan soep gekookt, hopelijk gaat het allemaal nog over...Echt heb al in geen weken een aardappel meer gegeten. Van de week maar weer een keer rijst en pasta en pizza. Trouwens, schiet me ineens te binnen. Ik kan natuurlijk ook aardappelpuree doen,misschien gaat dat beter... Mensen wat een getob Marielle