En ik ben zo ontzettend nerveus. M'n zusje heeft scoliose, heeft een bocht van 46 graden in haar rug, en daar wordt ze morgen -eindelijk- aan geopereerd. Vandaag is ze al met m'n moeder naar Nijmegen vertrokken, want daar gaat het gebeuren. Dat 'afscheid nemen' vanmiddag, het was echt vreselijk. Ze was de hele tijd aan het huilen, is zo ongelooflijk zenuwachtig.. Logisch ook En ik, ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. Ik wil zó graag iets doen, maar ik kan helemaal niets. Ik wil sterk zijn, en haar ervan overtuigen dat het allemaal wel goed gaat komen, maar ik zit zelf ook steeds te janken. Ik ga er niet vanuit dat er iets mis zal gaan, maar ik blijf mezelf maar afvragen, what if? Ze is er al ontzettend lang mee bezig, heeft allemaal onderzoeken gehad bij een psycholoog, om te zien of ze het wel aan gaat kunnen e.d.. Die afspraken liepen telkens mis, de wachtlijst werd langer, de operatie werd verzet, toen moesten er weer nieuwe rontgenfoto's gemaakt worden omdat 'het al zo lang geleden was' sinds de laatste keer dat dat gebeurd was.. Opzich ontzettend fijn natuurlijk dat ze morgen eindelijk geholpen wordt, maar ook zo vreselijk spannend.. Ik weet niet exact alle details, omdat m'n zusje er zelf ook niet zoveel over wilde praten, maar ze gaan haar rug dus recht zetten door wat wervels te verwijderen, te vormen met kunstmatig bot, en dan weer terug te plaatsen. Er worden ook 2 of 3 pinnen geplaatst zodat alles goed blijft zitten en de kans op herstel groter is.. Hoe dat klinkt alleen al.. Horror! Ze verwachten dat m'n zusje na de operatie 4 centimeter langer zal zijn dan ze nu is. Alle huid en spieren worden dus ontzettend opgerekt, wat zal ze afgrijselijk veel pijn hebben.. Ik heb haar vanmiddag een dagboek gegeven, zodat ze vanavond, morgenochtend, en na de operatie kan bijhouden hoe ze zich voelt e.d., en op de eerste bladzijde iets liefs geschreven. Als alles goed gaat mag ze aanstaande vrijdag weer naar huis, en dan hangen we een paar 'Welcome Home' dingetjes op. Ik ga waarschijnlijk dinsdag -als ze zich dan al goed genoeg voelt- en donderdag op bezoek in het ziekenhuis.. Waarom dit topic? Om het even van me af te schrijven.. En misschien hebben jullie nog tips als het gaat om wat ik voor haar kan doen?
hey meis, wat heftig zeg, phoe! heel sterkte voor jullie! en denk dat je het beste er voor haar kunt zijn! maar dat doe je natuurlijk al.. maar nogmaals, heel veel stertke!
Heel erg veel sterkte!!! Ik hoop dat je zus snel herstelt!! Lijkt me inderdaad ook een erg zware operatie! Je bent al van plan 2x op bezoek te gaan, daar is ze vast en zeker al harstikke blij mee. Misschien dat je wat in haar huis kan doen?, wat schoonmaken ofzo? Of wat lekkere dingen voor haar in huis halen? Voor haar koken? Lijkt me erg fijn als je thuiskomt en het is lekker opgeruimd/schoon. Ik weet het niet, was het eerste wat me te binnen schoot.
Wat een mooi cadeau heb je haar gegeven. Heel veel sterkte voor je zusje en ook voor jou! Denk dat je het beste aan haar kan vragen of je iets voor haar kan doen. op bezoek gaan bij haar zou haar vast al heel veel steunen.
Bedankt meiden.. Het arme kind heeft net d'r kamer mogen zien.. Ze moet op de kinderafdeling liggen, haar kamer heeft een konijntje op de deur In principe geen ramp natuurlijk, maar wat wel weer heel krom is, is dat ze de behandeling van een volwassene krijgt, wat dus betekent dat m'n moeder níét mee mag tot de OK.. Echt ontzettend sneu
Jeetje meis, wat heftig Lief, dat dagboek. Goed idee van jou. Heel veel sterkte voor jou en je zusje! ..en als je het even niet meer weet, dan kan je me altijd bellen hoor. ff spuien ofzo Xxx
Jeetje wat heftig! Mijn man heeft ook scoliose maar gelukkig niet zo erg als jouw zusje (hij hoeft op dit moment nog niet geopereerd te worden, je merkt bij hem alleen dat hij vaak last van zijn rug heeft en een beetje krom staat) Sterkte meis, hopelijk herstelt ze snel!
jeetje wat rot dat je moeder niet mee mag! kunnen ze niet proberen om te zorgen dat ze toch mee mag? mijn laatste operatie is 3 jaar geleden geweest toen was ik dus rond de 21 22 maar wij hebben er gewoon op gestaan dat mijn moeder mee mocht! omdat ik altijd heel moeilijk de narcose in ga en er nog rotter en moeilijker uit kom,moet er een bekende bij zijn dan gaat het beter! ik zou het gewoon nog een x proberen hoor! dat ze erbij mag zijn totdat je zusje slaapt!..
Spannend joh. Kan me voorstellen dat je niet weet wat je met jezelf aan moet. Veel sterkte ook voor haar.
Heel veel sterkte vandaag... Wat ontzettend moeilijk, vooral omdat je nu niks voor haar kan betekenen! Hopelijk heb je na de operatie snel bericht hoe het gegaan is... Wel sneu van haar behandeling als volwassenen! Je moeder en zusje moeten echt op hun strepen gaan staan hoor!
Jeetje, wat moet vandaag spannend zijn voor jullie! Vind het dag boekje een heel mooi gebaar! Ontzettend lief van je, hopelijk vliegt de dag voorbij, en is snel alles achter de rug! Hopelijk valt alles mee, ik zal voor jullie duimen!
Het mag dus echt níét Volgens het ziekenhuis is het al een enorme uitzondering dat m'n moeder erbij mag zijn als m'n zusje wakker wordt op de IC. Maar goed, ze ligt momenteel op kamer te wachten tot ze gehaald wordt. Ze heeft net een pilletje gekregen om wat rustiger te worden.. We hebben net nog een tijdje gesmst, toen leek het allemaal best te gaan. Toen smste m'n moeder mij, omdat ze bezig waren met haar (met 't pilletje e.d.), dus ik vroeg of ik haar dan niet meer zou spreken voor de operatie, toen belde ze (m'n zusje dus) me nog op, allebei janken natuurlijk.. Pff, wat zie ik op tegen vandaag zeg. Ze zou om half 10 geholpen worden, hopelijk wordt het wat eerder, en het gaat 5 tot 7 uur duren.. Juist die uren gaan het ergst worden natuurlijk. Je weet tussendoor helemaal niets, je moet maar afwachten hoe lang het precies gaat duren.. Bah @Kit; Dankjewel meissie, da's lief van je!
Wat heftig.. Hopelijk is de dag snel voorbij, alles goed gegaan en heeft je zusje minder pijn dan verwacht ! Wat je eventueel zou kunnen doen.. Hmm.. Als ze thuis komt zorgen dat er flink wat dvd's klaar liggen.. Wat ik zelf het fijnste vond na mijn operatie; gewoon dat je aanspraak hebt.. Succes en veel sterkte voor je zusje!! Edit: Wordt je moeder in de uren dat de operatie duurt, niet ingelicht over de stand van zaken?!
Volgens mij niet nee. Volgens mij wordt ze gebeld als m'n zusje klaar is en dan mag ze naar de IC komen..