Komende week hoop ik bij de radioloog meer duidelijkheid te krijgen over de (zeer waarschijnlijke aanwezigheid van) galstenen waar ik de meest afschuwelijke, barbaarse pijnaanvallen van heb (sorry maar ik overdrijf écht niet!). Kan best dat het niet eens meer te zien is omdat de buik inmiddels zo groot is geworden, maar de gynaecoloog dacht van de week wel wat te zien toen ze met het echoapparaat mijn galblaas in beeld probeerde te brengen. Toen ik vroeg wat ik ertegen kon doen was het devies nog altijd 8 paracetamol per dag (uitzingen tot het einde!) i.c.m. maagbeschermers en rennies. En hopen dat de klachten wat verminderen als de baby wat lager komt te liggen. Ik gaf aan dat ik dit écht niet tot de 40 weken vol kon houden want ik heb soms meerdere aanvallen van koliekpijnen op één dag en serieus, ik heb het gevoel dat ik doodga. De pijn trekt dan ook echt helemaal door naar mijn rug en ik heb echt het gevoel dat ik dan compleet in elkaar zak. Zij gaf aan dat het waarschijnlijk is dat ik eerder ingeleid ga worden, al vond ze me er niet doodziek uitzien (wat een nare sneer vond ik dit, aangezien ik op dat moment geen aanval had maar ik dus echt soms huilend over de grond rol). Zijn hier meiden (vrouwen) met ervaring mee? Hoeveel eerder werd je ingeleid? En misschien een stomme vraag, maar hoe 'voorkom' je zo'n pijnaanval tijdens de bevalling? En wát deed je om de scherpe randjes eraf te halen? Nog eettips? Ikzelf merk bijv. dat ik momenteel havermoutpap met plantaardige zuivel goed verdraag (dit eet ik dus soms maar als ontbijt én lunch) en IJSKOUDE dingen fruit uit de koelkast, ijskoud water of gewoonweg ijs.
Geen idee qua inleiden, verwacht wel dat ze daar terughoudend in zullen zijn voor 37 weken. Wil je wel als tip geven om pijnbestrijding te bespreken. Er is echt wel wat meer mogelijk dan paracetamol. Natuurlijk neem je dat liever niet, maar zoveel pijn (en daarmee voor jou adrenaline/stress) heeft ook zijn weerslag. Dan moet je denken aan de morfine hoek. Ik heb dit zelf ook recent gehad (gelukkig maar korte periode nodig gehad) in het ziekenhuis en later meegekregen voor thuis. Daar zijn dus echt wel meer mogelijkheden.
Bedankt voor de tip. Ik ga het zeker onthouden en bespreken. Ik las laatst ook iets over bepaalde zetpillen. Buscopan heette het geloof ik, dat schijn je ook in tabletvorm te hebben. Maar ik ga het eens voorleggen, want 8 paracetamol per dag voelt ook niet geweldig..
Heb zelf ook het idee dat paracetamol helemaal niets uitmaakt . Ik had oxycodon met gereguleerde afgifte, die werkte goed. Maar er zijn meerdere morfine opties. Ik werd daar overigens ook heel misselijk van en kreeg daarbij primperan voor de misselijkheid. Dat werkte samen prima.
Mijn zusje had hetzelfde. Ze is met 30 weken geopereerd. Galblaas eruit en heeft daarna nog heel erg kunnen genieten van de zwangerschap.
Een vriendin van mij had dit ook tijdens haar zwangerschap en bij haar hebben ze de galblaas operatief verwijderd. Daarna heeft ze de zwangerschap pijnloos uitgezongen en is ze netjes met 40 weken bevallen van een gezonde baby. Sterkte!
@nizzie86 waneer is haar galblaas verwijderd? Want stel dat de klachten na de bevalling direct weg zijn, dan ga ik niet gelijk mijn galblaas laten verwijderen. Met het ook op een volgende zwangerschap natuurlijk wel (dit wil ik echt niet nog een keer zo) maar ik zal er dan geen haast mee hebben. Mochten de klachten aanwezig blijven is het natuurlijk een ander verhaal. Punt is gewoon dat ik me er totaal niet prettig bij voel.. Bij de gedachte dat ik nu nog geopereerd zou moeten worden.. De gyn gaf vorige week ook gelijk aan dat dit eigenlijk niet echt een optie meer is en eerder gekozen zou worden voor eerder inleiden (bijv. met 37-38 wk)
Ik kan het me niet meer precies herinneren. Volgens mij tussen de 25-30 weken. Ik snap je redenatie, ik zou ook nooit zomaar in mezelf laten snijden. Maar goed, als je er zoals je zegt echt aan onderdoor gaat... Succes met het maken van een beslissing!
Geen idee qua inleiden, ik had zelf vanaf week 20 aan de lopende band last van veel gruis in de galblaas, onwijs pijn had ik, buscopan was het enige dat hielp, ik zou sowieso met 37 weken al ingeleid worden dus ze hebben het niet over eerder inleiden gehad, ik had er na de bevalling meteen een stuk minder last van, maar nog steeds heb ik ( nu bijna 2 jaar verder) met enige regelmaat last van, ik ben alleen een schijtluis haha ik durf hem er niet uit te laten halen ....
Qua inleiden maken ze continu de overweging tussen de meest optimale situatie voor de baby (zo laat mogelijk) en de gezondheid van de moeder. De meeste gynaecologen willen de termijn van 37 weken afwachten, omdat na die termijn de baby dan de meest optimale start heeft. Maar ik zou zeker pijnbestrijding bespreken. Zoveel pijn is echt niet normaal. Galstenen, zijn, net als nierstenen, ontzettend pijnlijke krengen. Buscopan is meer voor darmkrampen heb ik begrepen, ik heb het weleens gekregen bij heftige voorweeën van de eerste, maar het deed weinig.
Hè gatsie meid! Ik ken de pijn van galstenen (alleen gelukkig niet tijdens de zwangerschap). Mijn schoonzus (momenteel 37 weken in verwachting) kreeg ook tijdens haar zwangerschap last van galstenen en haar galblaas is operatief verwijderd toen ze 28 weken in verwachting was. De pijnaanvallen zouden ook weeën kunnen oproepen, is haar vertelt in UZ Gent (daar hebben ze uiteindelijk ook de operatie gedaan). Sindsdien heeft ze een hele fijne zwangerschap en kan ze weer genieten!
Aiii galstenen. Weet er helaas alles van die pijn aanvallen. Alleen gelukkig niet tijdens de zwangerschap. Waar je op moet letten wat enigszins kan helpen: geen zure of hele vette dingen eten. Sinaasappelsap niet doen! Dst soort zuren dus ook niet. Dat triggert namelijk de galblaas wat meer gal aan te maken wat weer sneller die aanvallen geeft. Ik heb er zelf nog een jaar mee gelopen voordat ze ee achter kwamen dat het galstenen waren. Huisarts zei steeds: stress, net een kindje gekregen, je lichaam alles moet wennen aan de nieuwe situatie. Uiteindelijk geopereerd en net op tijd! Galblaas stond al op klappen!!! Dus serieus klinkt gek: maar operatie niet zomaar wegwuiven. Begrijp dat je liever niet geopereerd wordt, maar klappen van de galblaas of een ontstoken alvleesklier zijn echt gevolgen van verwaarlozen vsn galaanvallen. En beide kunnen echt levensbedreigend zijn! Sterkte met de pijn!!! Aiii
Ouchie dat is verre van fijn! Ik had paar maanden terug nierstenen, is niet fijn nee koliekpijnen. Hier kreeg ik een spierverslapper wat wel mag met zwanger zijn. Inleiden doen ze liever vanaf 38 weken, eerder is medische noodzaak moeder of baby en daar valt nood mbt de zwangerschap onder. Onderschat inleiding rond 37-38 weken niet. Inleiden kan met dat termijn ook 4/5/6 dagen duren. Als je bbm mond niet is verstreken, moeten zij deze eerst primen dmv tabletten en dan nog 3cm creëren dmv ballonkatheters. Ik zou niet mijn zinnen zetten op inleiden, maar wat eigenlijk nu kan gebeuren. Je moet nu ook nog 8 weken.... Ik snap dat eerder je baby ook verleidelijk kan zijn, maar erna ben je nog niet van je galstenen af en zit je met een klein hoopje mens dat allicht flink te vroeg gelanceerd is.
Thanks voor de reacties. Begrijp me niet verkeerd, inleiden is ook iets wat ik natuurlijk liever niet wil, maar ik weet alleen dat ik dit gewoon op deze manier niet volhoud tot het einde. Na zo'n pijnaanval kan ik gewoon niets meer, dan ben ik doodmoe en kun je me echt opvegen. Gister in bed had ik dan wel geen pijnaanval, maar wel nonstop een scherpe, zeurende pijn (de baby lag ook weer erg hoog wat natuurlijk ook niet mee werkt) en dan is het ook nog binnen 31 graden. Nou ik heb heel wat uurtjes weggegeken vannacht. Ik ga sowieso manieren van pijnbestrijding bespreken met de gyn. Wie weet zijn er idd wel andere middelen die wél verlichting geven. Zal Buscopan ook onder de aandacht brengen, al heb ik ergens gelezen dat dit bij galstenen enkel effectief is in zetpil vorm of injecties (dus geen tabletten). Qua eten heb ik wel redelijk een idee wat wel en wat echt niet gaat. Zo gaat havermoutpap met plantaardige zuivel eigenlijk wel goed en het eten van ijs- en ijskoude dingen ook! Maar tomatensaus en 'gewone' zuivel is echt niet te doen haha. Ik ben benieuwd, hopelijk kunnen ze de galblaas vanmiddag goed in beeld brengen. En mocht er nou tegen verwachting in niets te zien zijn, dan bekijken we hoe en wat verder.
Wat houdt je tegen om een operatie bespreekbaar te maken? Er zijn diverse dames, die aangeven dat het mogelijk is. Ik zou niet onderschatten hoe het is als je straks een baby hebt en dan nog geopereerd moet of je de pijn moet onderdrukken met diverse pijnbestrijding. Een inleiding kan soepel verlopen, maar ook met veel pech en beland je als nog op de ok met spoed ks. Even gechargeerd gezegd, zou niet wedden in het vooruitzicht als iets nu opgelost kan worden?
Omdat een operatie met 30 weken zwangerschap of later ook niet risicoloos is. Bovendien, als ze vanmdidag de galblaas niet eens in beeld kunnen brengen dan is niet eens 100% zeker dat het daardoor komt.. Ik ga de opties bespreken, maar een operatie vanaf mijn termijn doen ze echt niet zomaar hoor. De meeste operaties die ik hier lees vinden vóór de 30 weken plaats.. Ik vind het nog al wat om dat met dit termijn te doen (je moet daar immers ook van herstellen).. Mocht de arts zeggen straks dat het geen enkel probleem is etc, dan sta ik daar uiteraard voor open. Ik wuif dus niets zomaar weg, maar een operatie vind ik met 30 weken wat anders dan met 20/25..
Ik snap dat je een operatie heel spannend vind met een kindje in je buik. Toch zou ik er gewoon eens met een arts over praten. Zoals al aangegeven kan deze pijn ook de weeën opwekken. Ik snap dat je liever medicijnen slikt die werken dus als je dat genoeg verlichting geeft is dat vast de beste optie. Maar een operatie kan in sommige gevallen echt een goede optie zijn voor jou en je kindje. Ik ben met 35 weken geopereerd. Niet aan mijn galblaas maar aan mijn darmen. Hopelijk is de pijn snel handelbaar!
Nou, schiet mij maar lek hoor. Kom ik bij de radioloog, ziet ze geen gekke dingen. Mijn galwegen kon ze niet in beeld brengen en om mijn blaas, nieren en galblaas in beeld te brengen moest ze behoorlijk haar best doen (overal zit kind), maar ze zag zo geen galstenen, geen verwijdingen/verdikkingen of andere rare dingen. Aan de ene kant heel fijn natuurlijk, maar aan de andere kant weet ik nu nog niet veel meer. ik kan me bijna niet voorstellen dat de pijn enkel van de maag zou moeten komen die in de verdrukking ligt. Die pijn is gewoon niet houdbaar (zeker gezien het feit dat het doortrekt naar mijn gehele rug) en ik heb nu eigenlijk 3 partijen die naar elkaar verwijzen (HA, VK, GYN).. ze kunnen geen van allen iets doen en onderhand voel ik me een enorme zeur worden. Je zou zo bijna aan jezelf gaan twijfelen. Maar ondertussen begint mijn eten wel eenzijdig te worden: havermoutpap met sojamelk als ontbijt, tussendoor fruit en thee, lunch met plantaardige yoghurt en cornflakes en als diner gewoon wat op dat moment een beetje lukt, afhankelijk van hoe de rest van de dag ging (soms crackers met 'droog' beleg, soms gekookte groente met kip, dat soort dingen..). Maarja.. ondertussen weet ik ook niet meer hoe ik duidelijk moet maken dat ik dit op deze manier geen 40 wk volhoud. Ik kan gaan leven op droge havermout met water.. maar dat is ook niet de bedoeling. Zegt de gyn ook nog, je kan overleggen met de HA of je meer paracetamol mag.. rot op joh! Moet ik er dan structureel 10 gaan nemen + maagtabletten + een berg rennies? Wat ik hééééél erg hoop: dat het straks met mijn verlof wat beter gaat. Dat minder lang zitten + minder autorijden + meer rust + indalend kindje meer verlichting gaat geven. Ik werk nu nog maar parttime op kantoor (de rest thuis) en dat houd ik nog wel vier weekjes vol. Maar ik ben wel een beetje ten einde raad. Wat zouden jullie doen? Blijkbaar toch geen galstenen (of hele kleine in de galwegen, dat zou natuurlijk wel kunnen maar dat konden we niet zien). Het lijkt zo luchtig: 'bovenbuikklachten en rugpijn' maar man man. Ik ben geen klaagtype en heb een hoge pijngrens en vind het jammer dat ik steeds maar hoor 'tsja, gewoon maar uitzitten. Je mag paracetamol en je bent nou eenmaal heel tenger. Alles komt in de verdrukking en blijkbaar ben jij een extreem geval van waarschijnlijk maagpijn'.
Het indalen deed bij mij weinig. Gaf geen verlichting, niet meer lucht en had nog steeds maagzuur. Het is dat ik de indalingsweeen voelde anders had ik niet gedacht dat de kleine was ingedaald. De druk kan inderdaad erg vervelend zijn, maar ik geloof niet dat je alleen door de druk van je kind pijn zo heftig kunt ervaren, dan moet er meer aan de hand zijn. Het autorijden kan we een enorme druk op je ribben geven omdat hij onderhand daar wel tegenaan komt als je zit en dat kan wel een soort gekneusde rib gevoel geven en misschien dat je maag daar ook op reageert. Heb je al eens een groei echo gehad om te kijken of je toevallig ook een lang mannetje meedraagt?