Hoi, Weet dat t n beetje luguber is, maar na 5 miskramen ben ik nu opeens toch weer bang dat mijn baby in de laatste dagen opeens overlijdt ib de buik?! .... Zelfs zo erg dat ik er helemaal chaggie van ben en totaal niet kan genieten (39.5) Als ik om 05.00 wakker word om naar de wc te gaan, lukt t ook niet meer om te slapen. Over het algemeen is debaby heel rustig rond die tijd en dan beginnen de zorgen weer....doet m'n placenta het nog? Heeft hij nog genoeg water, zit de navelstreng wel goed etcetc....word gek van mezelf. Ken via via best een paar mensen die dit hebben meegemaakt en weet ook uit eigen ervaring dat als je denkt dat het niet erger kan... Het altijd mogelijk is (5 mk's achter elkaar) Moet het los zien, dat weet ik maar vind het zo moeilijk.... Heb het besproken met vk en na 41 wk wordt ik pas ingeleid... Herkent iemand deze angsten?
Hoi hoi, ik.herken je angsten heel.goed. Ik.werk dagelijks met zwangeren (mijn beroep) en heb het in de voorbij gaande jaren bij heel veel mensen mis zien gaan op het laatst. Bij de meeste was er sprake van pech, geen duidelijke oorzaak. Nu ik zelf bijna ga bevallen van ons eerste kindje spookt het ook wel eens door mijn hoofd dat ik het zou kunnen verliezen, maar weetje, je hebt er totaal niks over te zeggen!! Als het gebeurt, gebeurt het. Die kans is niet groter naarmate de uitgerekende datum dichterbij komt, je hele zwangerschap loop je risico, de bevalling is een risico en hoeveel kinderen sterven alsnog op jonge leeftijd aan ziekte of ongeluk? JA, iedereen heeft een kans het te verliezen, maar je kunt het echt niet tegen houden door bv eerder te halen.... soms gebeuren dingen zonder reden... hoe moeilijk ook, laat het los. De kans is niet heel groot (meestal gaat het goed), dus ga niet vanuit je angst leven en neem het leven zoals het komt. Ik kan genoeg verschrikkelijke verhalen bedenken, maar waarom zou ik mezelf daarmee gaan kwellen? De kans is ZO enorm klein en het neemt je gevoel van genieten weg.
Dat herken ik. Ik heb het al mijn hele zwangerschap, helaas. Ik heb wel twee boeken gelezen over de bevalling en gesproken met artsen in het zkh. Dat hielp goed. Heb je dat ook gedaan?
Kan me het gevoel goed voorstellen, ik ben ook niet de leukste thuis de laatste week: voel ik haar nog goed? Ik bedoel, 3,5 kilo moet je haast wel altijd voelen toch .. maar goed, nu ik daadwerkelijk overtijd ben heb ik dit vandaag besproken met mijn verloskundige, ze heeft voor maandag de afspraak met de gynacoloog van het ziekenhuis gepland. En op mijn hart gedrukt dat als ik twijfels heb, ik gewoon even moet bellen. Dus dat is mijn tip, heb je twijfels: gewoon bellen! Ik weet niet of je ergens anders steun kunt krijgen.. maar ik bid heel veel en dat helpt mij ook. Maar anders veel praten met familie en vrienden, dat lucht vast op. Veel succes in ieder geval en hoop dat je je kleintje snel in je armen hebt
Heel herkenbaar! Vanaf de 1e echo tot 37 weken geen last van angst gehad, daarna werd ik ineens angstiger: wat als het nou ineens nog misgaat. Ik denk dat het komt omdat het bijna zover is, hier heb je alle maanden naar toe geleefd en je kijkt er zo naar uit. Tja en nu de kleine er is, is er nog steeds wel de angst dat er wat met hem gebeurd... Dat zal wel voor eeuwig blijven
Dank jullie voor jullie berichten!! Fijn om te kezen dat ik niet de enige ben. Als je al zo vaak aan de verkeerde kant vd medaille hebt gestaan, weet je dat het zomaar nog n keer kan gebeuren. Maargoed, leven vanuit angst is ook niets. Genieten doe ik eigenlijk niet meer nu... Het is echt uitzitten en Fingers crossed dat alles goed gaat in deze laatste dagen.... Sterkte iedereen!! Xx
Ik ben ook vaak bang dat het fout gaat, vanaf het begin van mijn zwangerschap eigenlijk. Bij mijn eerste had ik een vooropgestelde datum gekregen waarop een keizersnede zou plaatsvinden bij 38 weken, ik herinner me niet zo bang geweest te zijn. Ik voelde me alleszins beter bij de gedachte dat het een ks was dan een natuurlijke bevalling. Ik denk dat ik nu ook steeds zenuwachtiger ga worden hoe dichter ik midden februari nader. Ik ben meer bang dat het fout gaat tijdens de bevalling, of dat ik niet op tijd in het ziekenhuis geraak en mijn man dan net aan het werk is, of dat ik zo'n pijn heb dat ik niet zelf kan rijden of de spoed kan bellen Ik heb helaas geen tips, maar wens je veel succes en een pracht van een baby!
Ik heb het bij beide richting het einde ook even of af en toe gehad. Maar bij de eerste begon ze te bewegen als ik even contact met haar maakte (in gedachten), bij de tweede schud ik even aan mijn buik desnoods en dan voel ik weer wat. Soms ben ik te druk bezig en bedenk ik me 's avonds ineens dat ik haar niet gevoeld heb. Maar tot nu toe alles goed gelukkig!
Dank voor jullie reacties! Nu 40+ 1 en er gebeurd nog weinig.... Misschien wil hij liever een waterman zijn ) De angst is vandaag weer iets minder. Ik probeer ook hard om het los te laten!! Laten we hopen dat het snel komt!!! Xx
ben nog niet zover als de rest van de dames hier boven, maar ook geregeld al angten als ik m even niet voel of een dag minder, normaal pakte ik dan de angelsound maar dat heb ik mezelf afgeleerd want ik werd er helemaal gek van. ik hoop dat je kleintje zich snel meld en je hem lekker in je armen kan houden! nog eventjes zet hem op!!!
Heel herkenbaar! Vorig jaar bij de zwangerschap van mijn zoontje werd ik ook vanaf een week of 38 heel onrustig.. tussen de 23 en 30 weken verloren 2 mensen uit groepje hier hun kindje door vroeggeboorte en rond de uitgerekende datum een oud klasgenoot en vrouw hun kindje.. dat was 2 weken voor mijn uitgerekende datum.. Had alleen contact via fb, maar man wat heb ik gehuild en wat was ik vanaf dat moment bang! Wilde alleen nog maar dat hij zou komen zodat ik t tenminste kon zien als er iets aan de hand was. Merk dat t nu ook langzaam begint terug te komen, maar gelukkig eist mijn 11 maanden oude zoontje veel van mijn tijd en aandacht. Haha! Je kan er helaas niks aan doen. Vind het wel vreemd dat je niet bij 41 weken al ingeleid kan worden overigens, dat was bij mij wel de afspraak als ik dat op dat moment wilde althans. Keuze lag bij mij. Gelukkig beviel ik bij 40.4 spontaan.. Maar vond t wel een fijn idee dat ik wist dat ik snel kon bevallen mocht ik willen. Sterkte nog even met de laatste dagen, hoop dat hij/zij snel komt!!