Afwachten of opwekken?

allereerst ,,wat verschrikkelijk,, ik maak op dit moment een mk mee, wel een hele vroege,deze is spontaan gekomen,, ik was echt nog maar net zwanger.. maar bij mn vorige mk was ik net zo ver als jij,en heb ik het ook spontaan laten komen,, ik wilde nog iets zelf in de hand hebben ,,begrijp je? zo van,, kan ik nog iets doen,,ik heb het ook nog vastgehad in mn toiletpapier vond ik achteraf wel fijn,, ik heb het aan mn man laten zien en daarna weggedaan ,,, maar het is ieder zijn keuze ik wens je heel veel sterkte meid en wat je beslissing ook is ,,het is een goede keuze,,want je maakt hem zelf

 

Je kan kiezen voor de chemische curettage. Daarbij breng je een aantal tabletten in, waarmee de miskraam wordt opgewekt. Ik heb tweemaal voor deze methode gekozen, vooral omdat het de meest natuurlijke manier is en ik het bewust mee wilde maken. Ik vond het wel een pijnlijk gebeuren (de vergelijking 'zware menstruatie' vond ik niet terecht in elk geval!), maar als je niet bang bent voor pijn...
Maar volg vooral je gevoel! Zoveel mensen zoveel meningen!

 

Nou, ik heb vandaag de tabletten gehaald bij de gyn, maar twijfel nog steeds..

Ik weet nu al 2,5 week dat het niet goed is, wil het eigenlijk het liefst op de natuurlijke manier laten komen, maar dat wachten valt me zwaarder dan ik verwachtte.

Curretage wil ik niet als het niet perse hoeft, dit vooral door de kleine kans op de complicatie van verkleving door littekenweefsel. Dit is maar een kleine kans, maar wij hebben al 5 jaar geprobeerd zwanger te worden voor het een keer lukte. Ben als de dood dat ik door mijn ongeduld mijn kansen nog kleiner maak..

Ik had twee dagen geleden opeens het gevoel dat ik nu wilde dat het weg zou zijn, vandaar mijn vraag om tabletten vandaag. Maar ik krijg allemaal "advies" uit mijn omgeving die me bijna een schuldgevoel geven dat ik in wil grijpen. Ik was van plan om vanavond de tabletten te nemen, maar nu twijfel ik en vraag ik me af of ik niet gewoon geduld moet hebben.. wat is (maximaal) een paar weken op een mensenleven?

Weet iemand of het altijd vanzelf komt als je niets doet? En hoe lang dat maximaal kan duren?

In het begin was er verdriet toen we erachter kwamen (ook bij de eerste echo), maar nu is het echt een tussenfase. Ik ben niet zwanger, maar heb ook nog geen miskraam gehad. Ik denk dat het eerst fysiek weg moet zijn voor ik het echt kan voelen, en verwerken..

sterkte met je keuze jobklip, het is moeilijk, maar je moet doen wat jij voelt wat het beste is! (zeg ik ook tegen mezelf..)

 

Jeetje al 5 jaar bezig, al zo'n 'tijd' zwanger en dan dit.. Wat een vreselijke klap. Je schrijft ''ik ben er nog steeds niet over heen'' maar meid geef dat alsjeblieft rustig de tijd, dit verwerk je niet in 2 weken. Bij mij duurde het 2 maanden voordat ik weer enkele dagen had waarin in me prettig voelde!

Wij kwamen er met de 11 weken echo achter dat onze kleine rond de 8 weken gestopt is. 3 weken leveloos in mijn buik vond de gyn al vrij lang en vroeg zich af of dit zelf wel los zou komen. Ik wilde niet langer wachten en heb voor een curretage gekozen. Ging allemaal vreselijk snel, ben de dag er op al gecurreteerd.

Voor de ingreep hoef je écht niet bang te zijn. Ik vond het ook dood eng maar meteen toen ik wakker werd en mijn vriend vroeg "Hoe gaat het, hoe voel je je?" zei ik "Ik zou dit iedere week doen, als ik de kleine mocht houden..."
Emotioneel ging ik door een vreselijk hel, echt, dit had ik nooit kunnen bedenken dat het zo inmens zo zijn, en zo vreselijk veel pijn zou doen...

Mocht je er intresse in hebben: In de zwanger worden clubs loopt een topic "Van de roze wolk gevallen, we beginnen weer van voor af aan". Een stel meiden die de afgelopen 2 maanden ook slecht nieuws kregen en een MK kregen of curretage zijn ondergaan. Als je er iets voor voelt kom dan eens kletsen en stel al je vragen en onzekerheden. Deze 'ervaringsdeskundigen' helpen je met liefde en plezier.

Sterkte
Liefs Loki

 

Wat is er mis met ingrijpen? Waarom zou je je daar schuldig over moeten voelen? Ik voelde me de eerste keer echt besodemieterd door m'n eigen lijf dat ik blijkbaar al een week of 3 rond liep met iets dat niet meer levensvatbaar was. Dat nog langer te moeten doen vond ik een ondraaglijke gedachte. Helemaal omdat ik me vanaf dat moment net een tijdbom voelde en van ieder steekje hoopte dat dat betekende dat het alsnog vanzelf zou komen. Wat natuurlijk niet gebeurde. Ik heb me een week na de slechte echo (verplicht) bezonnen over welke weg ik wilde bewandelen, maar was er toen wel uit dat ik de meest natuurlijke wijze wilde volgen, maar dat wel een handje wilde helpen (medicatie).

De tweede keer (nu 3 weken geleden) had ik uberhaupt al geen goed gevoel over de zwangerschap en toen de echo dat wederom bevestigde, had ik het liefst diezelfde dag nog die tabletten mee naar huis genomen. Je weet dat het mis is en voor mij geldt dat ik zo snel mogelijk weer vooruit wil kunnen kijken. Maar voordat dat kon moest er wel iets weg.....

Je moet vooral je gevoel volgen en de goedbedoelde adviezen mag je gebruiken in je afweging, maar je moet je er niet door laten sturen en je er zéker geen schuldgevoel over aan laten praten! Waarschijnlijk zijn het stuk voor stuk mensen die nooit hetzelfde hebben meegemaakt en geen flauw benul hebben wat dat is: zwanger zijn en toch ook niet.
Sterkte en succes bij je keuze.
En oja, ondanks dat je misschien veel negatieve verhalen leest over medicatie: ik heb er bewust een tweede maal voor gekozen!

 

Het is allemaal heel persoonlijk, dat is waar. Sommige vrouwen kunnen het aan om nog een paar weken op de miskraam te wachten, maar ik vind het ook altijd afschuwelijk om met een dood vruchtje rond te lopen.

Als je eraan toe bent, dan is er niets op tegen om het met Cytotec te proberen. Het lijkt inderdaad niet op een zware menstruatie, dat is helaas iets te romantisch gedacht. Ik kreeg echt flinke weeën en verloor veel bloed en stolsels, en daarna ook het vruchtje. En dat al binnen een paar uur na het innemen van de pillen.

Mochten de pillen niet voldoende werken, dan kun je alsnog voor een curettage kiezen. Het voordeel is dat je baarmoedermond niet meer hoeft te worden opgerekt, omdat die al openstaat.

De curettage vind ik zelf lichamelijk wel meevallen. Ik heb het tot nu toe steeds onder plaatselijke verdoving gedaan en dat is goed te doen. Maar je kunt de behandeling ook onder narcose ondergaan.

Het nadeel van een curettage vind ik dat er een kleine kans is op verklevingen. Dat vind ik een eng idee. Maar goed, soms kom je niet onder een curettage uit.

Heel veel sterkte en doe wat goed voelt. Trek je niets aan van al die mensen die denken zich met jou te moeten bemoeien. Een miskraam is iets heel heftigs en hoe je ermee omgaat is heel persoonlijk. De ene keuze is niet beter dan de andere, maar jij moet er vrede mee hebben. Dat is het belangrijkst.

Suus

 

Allereerst, heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.

ik heb bij de 12 weken echo te horen gekregen dat er geen hartje klopte en dat het waarschijnlijk al bij 6 weken fout is gegaan. Heb dus 6 weken er mee rond gelopen zonder het te weten. Dacht toen ook meteen laat het maar weghalen maar omdat ik op een vrijdag een echo kreeg moest ik toch tot dinsdag wachten voor een afspraak bij de gyn. Dat weekend is het spontaan begonnen en uiteindelijk is op woensdagavond het vruchtje gekomen. De vergelijking met een zware menstruatie vond ik ook echt niet opgaan. Meer een lichte bevalling!
Ik had dus wel al de afspraak staan bij de gyn maar doordat het vanzelf begonnen heb ik die afgebeld.
Mocht ik ooit nog een miskraam mee maken (wat ik natuurlijk niet hoop) dan kies ik toch voor een curretage. Ik vond het te heftig en de onzekerheid naderhand (ben heel lang blijven vloeien wel een echo gehad maar toch) of alles wel weg was vond ik niet prettig. Maar die heb je ook met een curretage maar toch voor mijn gevoel minder.

Kies er voor waar je je zelf het prettigste bij vind en heel veel sterkte

 

hey

bij mijn miskraam moest ik normaal 9 w zijn maar het was gestopt op 7 w het had ook geen hartje ..dus het zat al 2 weken dood op eigenlijk en men lichaam me maar wijsmaken dat ik nog zwanger was het was een erge klap en heb ook direct gekozen voor een curretage omdat ze zeiden dat het nog 2 maanden kon duren voor het vanzelf kwam en ik kon die gedachte niet verwerken dat ik jog 2 maanden zou rondlopen met valse hoop dat het mischien alsog zou leven ..ik moet zeggen het is nu van februarie 2008 geleden de curretage en ondertussen heb ik een dochter en een tweede onderweg maar ik kan het niet vergeten het was men eerste kindje ik heb nog steeds de echo's en kijk er regelmatig naar en huil dan nog steeds soms denk ik hoe zou die er uit hebben gezien zoals haar zus of helemaal anders

 

Allereerst natuurlijk heel veel sterkte!

Ik herken veel in je verhaal. Ook ik wilde liever geen curretage. Waarom precies kan ik niet zo goed uitleggen ... het is meer een gevoel. Ik heb dan ook gekozen voor de medicijnen. Je heb wel behoorlijk veel pijn, vergelijken met een zware menstruatie kan eigenlijk niet idd, maar ik heb er geen spijt van.

XXX

 

Moeilijk he dat wachten, is wordt er ook moedeloos van.
Hoop maandag de gyneacoloog te spreken over de eventuele mogelijkheden. Ik weet nu al 2,5 week dat er ergens in mijn lichaam een dood vruchtje zit, maar in ieder geval niet in mijn baarmoeder.
Heb ook geen idee of ik daar ook medicatie voor kan krijgen om de miskraam op te wekken Weet iemand dat

 

Bij de gynaecoloog kun je Cytotec krijgen. Daarmee worden weeën opgewekt.

Maar wat bedoel je met 'ergens in mijn lichaam'?

Suus

 

Zie topic buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
In mijn baarmoeder zit niets, maar waarschijnlijk in mijn eileider of buikholte. Met de inwendige echo konden ze niets zien.

 

Wat rot voor je. Volgens mij wordt er dan in ieder geval geen Cytotec gebruikt, maar soms wel Methotextraat. Hopelijk lost je lichaam het zelf op.

Suus