Hallo dames, Ik ben nu 35 weken zwanger van een jongetje. De vader van het kind heb ik een relatie mee gehad maar door een ernstig toxische relatie met veel geweld, schelden, kleineren enz. Heb ik besloten een punt achter de relatie te zetten al heb ik veel te lang geprobeert om het toch te laten slagen omwille van ons kindje en goedgeloof dat hij kon veranderen.. echter mocht dit niet blijken. Het uit elkaar gaan ging niet makkelijk en ik heb uiteindelijk besloten hem ook niet te erkennen als de vader en of hem bij de opvoeding te betrekken dit omdat hij simpelweg een onveilige situatie creert voor mij en mijn kindje. En dit ook tijdens de zwangerschap meerdere malen heeft bewezen en heeft mijn zwangerschap tot een dagelijkse hel gemaakt. Ik voel dat dit het beste is voor voornamelijk het kind die hoogstwaarschijnlijk ook met zijn toxische gedrag te maken zal krijgen als ik hem erbij betrek als vader in de opvoeding en hier waarschijnlijk meerdere trauma's van zal oplopen aangezien ik ze zelf ook ondertussen heb weet ik waar ik over praat.. Toch heb ik soms ook die gedachtes en twijfel dat ik een hele foute keuze maak en me kind iets ontneem. En de vader van het kindje dus ook. Soms weet ik het gewoon even niet. Is er iemand die deze soortgelijke situatie heeft meegemaakt?
Ik heb een soort gelijke situatie gehad. Ex had mij zwanger achter gelaten. Vanaf het begin gehad dat hij hem wel dan weer niet wou, met steeds langere periodes dat hij verdween. Inmiddels hebben wij hem 3,5 jaar niet gezien. Wat ik je echt op het hart wil drukken ; Hou de eer aan jezelf! Ga je niet tot zijn niveau verlagen. Zorg dat jij later je kind recht in de ogen kan aan kijken als er gevraagd word hoe het nou zit. Ook heb ik altijd voor genomen om altijd eerlijk te zijn tegen m’n zoon. Als een kind jarenlang denkt dat iemand z’n vader is en het blijkt niet zo te zijn is écht een hele grote schok. Stel er komt een stiefvader had ik gewoon gezegd ; Piet is niet jou echte vader , maar Piet houdt wel veel van jou. Als hij de baby wil zien. Heb je daar als vader inprincipe wel recht op, tenzij hij een gevaar vormt. Als hij na d geboorte daadwerkelijk de baby wil zien zou ik dat doen op jou voorwaarden. Op neutraal terrein afspreken. Je zou bijvoorbeeld bij de Hema een bakje koffie kunnen drinken. Hoeft niet super lang , je hoeft niet samen aan een tafel te zitten.
Wat een klote situatie. De eer aan jezelf houden daar ben ik zelf niet zo van hoor. Als een man zich als klootzak gedraagt betekent dat niet dat hij niet verantwoordelijk is voor zijn nageslacht. Des al niet te min snap ik wel dat jij hem niet meer in je buurt wil hebben. Ga er alleen wel vanuit dat hij je altijd kan dagvaarden en omgang met het kind kan eisen. Ik zou in jouw geval dus de bal volledig bij hem laten liggen en zelf geen contact zoeken. Eerst maat eens wennen aan het leven als single moeder. Dat is al zwaar genoeg. heel veel sterkte in elk geval.
Hij kan inderdaad wel van alles eisen. Ik weet niet of je dit ooit gedaan hebt maar stel dat er meldingen staan bij de politie dan is dit altijd goed 'bewijs' mocht hij toch omgangsregeling willen afdwingen. Voor de rest heel erg eens met wat hierboven staat. Ik zou zelf geen contact meer zoeken en mocht hij toch contact zoeken en dingen willen dit misschien echt met hulp regelen zodat het ook veilig kan verlopen.
Als hij zelf niet oppert om zich als vader te laten erkennen danwel aangeeft contact met zijn kind te willen zou ik het voorlopig zo laten. Wel altijd eerlijk erover zijn naar je kind uiteraard.
Zelf ook meegemaakt. Echter is hij pas na de geboorte vertrokken. Hij vormde voor mij een gevaar (fysiek en emotioneel geweld, ook in zwangerschap) en ik ben van mening dat als je je niet in mijn buurt kan gedragen omwille van je kind, het beter is om dat niet te doen. Inmiddels is er al 6 jr een bonuspapa betrokken, dochter ziet m echter als papa. Maar ze weet heel goed dat ze biologisch niet van hem is.
Je kind heeft natuurlijk recht op neutrale informatie over zijn vader. Die is immers een deel van hem. Vertel dus geen nare verhalen (ook al is dat de waarheid). Vertel vanaf jonge leeftijd dat hij ook een vader heeft maar dat die niet bij jullie woont. En bouw dat verhaal langzaam uit afhankelijk van de leeftijd en het niveau. Verzamel dus bijvoorbeeld foto's of video's zodat hij zich een beeld kan vormen. Ik zou niet laten erkennen (hoewel hij dat zonder problemen kan afdwingen als hij dat wil). En hij heeft recht op omgang. Maar laat dat vanuit hem zelf komen. En stel voorwaarden (bijvoorbeeld een neutrale omgeving of in aanwezigheid van een derde). Probeer wel in de gaten te houden waar hij woont of hoe je contact wilt opnemen als je kind die behoefte heeft. Of er bijvoorbeeld een medische noodzaak is. En nieuwe stiefvaders staan los van de biologische vader. Die mag jij niet volledig uitgummen. Dat is uiteindelijk aan jouw kind.
Nope geen goed bewijs helaas. Zusje loopt al een jaar rond met rechtszaak. Ondanks meerdere meldingen bij de politie maakt dat weinig tot geen verschil. Er was bezoek onder toezicht, maar dat werd stopgezet omdat hij niet kwam opdagen, maar de rechtszaak loopt nog steeds en hij kan nog steeds een omgangsregeling krijgen. Aan de ene kant goed hoor, want ik vind dat vaders in principe net zoveel rechten hebben als moeders, maar het is wel een gezeik hoor. Kinderbescherming erbij betrokken etc etc.