Ho even. Mijn ex is mijn grote liefde. Ik ben pas 20 jaar en heb vijf jaar met hem samen geleefd. Ik houd van hem, misschien zelfs meer dan ik van mijn moeder houd. Wij zijn twee handen op een buik geweest, en ondanks dat wij hebben besloten om uit elkaar te gaan een jaar geleden, is mijn gevoel voor hem alleen maar sterker geworden. Dit is daarnaast ook gaan veranderen in liefdesverdriet. Dus waarom ik met hem sex? Omdat ik zoveel van hem houd dat ik dolgraag in zijn armen wil liggen. En onze sex is altijd heel intiem en prettig geweest, dus ik voel mij daar heel erg fijn bij. Of we nu een relatie hebben of niet. Dus ja... ik weet helemaal nog niet wat ik moet doen met dit kindje. Ik ben jong, heb mijn droomstudie nog niet kunnen beginnen, er zijn nog zoveel dingen die ik wil doen. Ik ben zo goed als in de steek gelaten door mijn moeder op mijn 14e. Mijn ex ving mij op en wij kregen een relatie. Hij was niet alleen mijn vriend maar ook mijn moeder/vader figuur. Ik heb niemand beter kunnen wensen in die tijd. Echter is hij nuchter, en pas 22, en hij wilt geen kind. En ik wil mijn maatje niet kwijt. Ben mijn moeder al eens kwijtgeraakt en dat is nooit meer geworden wat het moest zijn... dit is mijn steun en toeverlaat. En tegelijk is het ook de persoon die wilt dat ik het kind niet houd. Ik heb dus met hem gepraat. En hij wilt het niet. Hij kan geen vader zijn op dit moment en dat begrijp ik. Hij heeft een eigen bedrijf, door de recessie ging dat slecht, erg slecht. Hij heeft geen rooie cent. Ik wel...maar dat is niet genoeg in zijn ogen. Dus helaas is zijn reactie niet geworden wat ik hoopte. Mijn moeder zegt dat ik goed moet nadenken. Ze is er als ik haar nodig heb, maar gezien het verleden moet ik daar niet teveel op rekenen. Ik ben in mijn leven heel snel volwassen geworden. Sta sterk in mijn schoenen. Maar wat betreft de keuze tussen mijn beste, beste maat (ondanks dat hij wilt dat ik het kind niet houd, want dat vind ik echt heel erg begrijp mij niet verkeerd), of mijn kind... Het is heel erg moeilijk. Ik neem ook geen overhaaste beslissingen en dat heb ik hem verteld. We hebben nu afgesproken, of tenminste ik heb mijzelf voorgenomen, dat ik deze week geen contact met hem zoek. Zodat ik mijn eigen gevoel naar boven kan halen, zonder me te willen aanpassen aan de gevoelens van twee mensen. En dan hoop ik maar dat ik een goede keuze kan maken. Morgen bel ik de verloskundige want vandaag moest ik werken. Ik vind het echter nogmaals niet raar dat ik mijn ex op dezelfde plek zet als mijn kind. Je hebt verschillende liefdes in je leven. En ik voel voor beide heel veel. Edit: Ik vergeet helemaal te vertellen dat ik voor mijzelf zowiezo een klein lichtpuntje heb. Ik heb volgende week een afspraak bij begeleid wonen. Omdat daar geen kindjes mogen wonen en ik hier via mijn stiefzus sneller terecht kan heb ik misschien over twee weken al een huisje. Dan blijf ik daar zo'n zes a zeven maanden wonen, mocht ik het kindje houden krijg ik dan direct een huis met urgentie. Mocht ik het niet houden kan ik ervoor kiezen om nog wat langer begeleid (dus ook goedkoper) daar te blijven wonen.
hai Blaadjes.. Ik wil even zeggen dat ik echt respect voor je heb. Ik vind dat je alles goed relativeert en heel volwassen met deze moeilijke situatie omgaat! Echt super goed van je. Neem je tijd meis, dit is echt een hele moeilijke beslissing, goed van je dat je eventjes alleen gaat denken aan wat jij zou willen. Als alleenstaande moeder kan ik je wel meegeven, dat wat ik kan dat kan jij ook! (ik kom ook rond van 1000 euro in de maand ) Welke beslissing je ook neemt, zorg dat je er 100% achter staat! Het is jouw leven, en van niemand anders. Sterkte liefs
Ik heb even getwijfeld of ik mijn mening hier zou delen. Vooral omdat tegenwoordig dat wat geschreven wordt gelijk hier verkeerd wordt opgevat. Maar, en misschien wil je dit niet helemaal horen, zo te lezen heb jij geen relatie op gelijke basis. Ik begrijp je als je zegt dat je van je ex houdt, maar ik heb het idee dat je van hem houdt als een vaderfiguur, iemand die je op heeft gevangen in een voor jou moeilijke tijd. En jullie zijn een relatie begonnen. Ben je niet bang dat je dankbaarheid en genegenheid jegens een man die je heeft gesteund, niet verwardt met liefde die een vrouw en een man hebben op gelijkwaardige basis? Een soort oedipus-syndroom? Je was nog zo jong, 15 (!!) jaar toen. Natuurlijk hou je van die persoon en hij hoeft niet uit je leven te verdwijnen (zwanger of niet), maar sex hebben met je ex is een ding, maar dat is alleen mogelijk als beide partijen geen verwachtingen hebben. En die heb jij duidelijk wel, want sex is volgens mij jouw manier om hem bij jou te houden. Je laat hem niet los (en hij jou niet, of hij vindt het wel makkelijk zo, zo af en toe een "n**kertje"). En als jullie wel sex hebben, moet je voorbehoedsmiddelen gebruiken, anders gebeurd dit dus. Dat is zijn verantwoordelijkheid, maar ook die van jou. Overigens, een kind staat ALTIJD boven je relatie, indien die relatie een negatieve invloed heeft op het welzijn van het kind (in mijn optiek). Ter illustratie, ik hou zielsveel van mijn man, maar als wij ooit een kind mogen ontvangen, en onze relatie zou onder spanning komen te staan, zou ik dus altijd voor mijn kind kiezen als dat beter is voor mijn kind. Dat is je moeder instinct. Ik zeg niet dat je dit doet, maar ik hoop alleen maar dat je keuze die je maakt, om de juiste redenen is, en niet om je relatie (die eigenlijk geen relatie is) met je ex. Succes. Het is verwarrend allemaal, dat kan ik goed begrijpen. Maar kijk goed naar je relatie, praat erover met je naasten, met begeleiders e.d. xx
Als ik jou verhaal zo lees dan begrijp ik je beter.. eerlijk gezegd... Dit komt veel helderder over dan wat je in het begin schreef... dat kwam nogal raar over... vooral dat gedeelte idd waarin ik rood markeer dat jij je ex belangrijker vind dan je kind. Dit gevoel wat jij voelt is echter wat ik vaker heb gevoeld alleen ben ik niet in de steek gelaten door mijn moeder... Misschien in de loop van de tijd... maar ja.. dat kwam door mijn zwangerschap... Het is namelijk heel herkenbaar... helaas... dat je zoveel van iemand en zelfs het gevoel hebt meer van degene te houden dan van je ouder.. dit heb ik eerder ook gevoeld... Eigenlijk precies hetgeen wat jij schrijft... Alleen hadden hij en ik wel een relatie... En dan is er een baby en zegt hij idd niet te willen... Dat prettige gevoel die jij omschrijft ondanks dat je weet hoe het zit heb ik ook maar al te vaak gehad... Eerlijk gezegd toen ik jou eerste post las... werd ik woest (niet zo zeer op jou) maar meer om de gedachten dat wij vrouwen zoveel waarde hechten aan een man die ons uiteindelijk toch pijn zal doen... Ik wil hierbij mijn excusses aanbieden dat ik jou verhaal verkeerd opgevat heb... en daarom ook zo negatief reageerde.... Want nu weet ik hoe jij denkt en alles ervaart... Idd je bent nog jong... en tja... het is idd jammer dat hij jullie kindje niet wil die uitspraak ken ik maar al te goed.... ik heb zelf 2 keer abortus gepleegd... en nu ik eindelijk mijn zwangerschap doorzet wil ik er gewoon niet meer zonder... elke schopje en duw en gedraai... wat een genot is dat... bedenk dat wel... Zelf ben ik ook studerende... En volg ik de opleiding die ik al heel lang wilde... Ook nog steeds niet mijn droom opleiding... maar ja... ik heb zoiets van... die droomopleiding komt als ik erin geloof... mijn kindje moet geen belemmering zijn... zo wil ik ook niet denken... Nogmaals sorry van mijn gemene reactie... niets voor mij eerlijk gezegd.. nogal opgefokt... Als je toch besluit een abortus te plegen... dan wens ik je heel veel sterkte daarin... het is en zal voor altijd een pijnlijk moment blijven... dat wat in je begint te leven zal uiteindelijk een sterretje worden... en dat is heel verdrietig... Ik mis mijn beide kindjes nog altijd... en deze waar ik voor gekozen heb... en waar ik zo naar verlang zou ik voor geen goud willen missen... Liefs, Damiana.
@Strijkkraal ik sluit me helemaal bij je aan! arm babytje, die heeft er ook niet voor gekozen. het komt wat op me over: wie zal ik kiezen? nou eum..ach ik gooi die baby wel weg als het mijn `maat` niet zint.
tsja, ik weet niet hoor, maar ik wil(de) ook nog zoveel in mijn leven.....maar nu ik zwanger ben wil ik maar 1 ding, moeder zijn en mijn dochtertje goed verzorgen en opvoeden. maar ik snap eigenlijk niet zo goed wat je van ons verwacht, qua reactie, je weet nog niet wat je met dit kindje moet, want je wilt nog zoveel andere dingen doen, maar aan de andere kant zorg je er wel weer voor dat je urgentie kan krijgen voor een huis...?? sorry heb niet echt een goei advies voor je momenteel
Ik weet zelf ook niet wat ik van dit forum verwacht. Het enige waar ik aan dacht op het moment dat ik mij registreerde was dat ik mijn verhaal kwijt moest, en snel, zodat ik niet in huilen uit zou barsten. Ons kleintje ik erger mij een beetje aan dit soort posts. Dit omdat ik juist niet direct hals over kop mijn kindje weg laten halen onder het mom van ach...exje wilt het niet dus toedeloe baby. Ik denk nu voor het eerst sinds lange tijd niet meer voor twee mensen en probeer juist onderscheid te maken tussen wat IK wil, en niet wat hij wilt. Maar... ik beschrijf wel duidelijk de gevoelens en emoties die los komen bij het vervreemden naar mijn beste maatje toe (want zo voelt het, alsof we in 1 klap van elkaar verdwijnen.) Ik heb er nu eenmaal geen moeite mee om mijn emoties te beschrijven en zeker niet op zo'n forum. En ik begrijp dat er altijd mensen zijn die met hun neus lezen. Zonde want daar heb je zelf ook weinig aan. Damiana ik neem je de vorige posts niet kwalijk hoor. Ben alleen wel snel geneigt om mijzelf te verdedigen of beter te verklaren. Vind het wel fijn dat je mij nu beter kunt begrijpen. Dankje Strijkkraal Wij hebben inderdaad geen relatie op gelijke basis zoals je dat zegt. In principe moet je het zien dat we vijf jaar heel veel hebben meegemaakt. En ik zag hem niet als vaderfiguur maar genoot wel van zijn wijsheid. Dat is alles. Dat het zo verwrongen over komt is omdat ik in een paar zinnen een relatie van vijf jaar plus vriendschap van een jaar moet beschrijven en dat is natuurlijk onmogelijk. Ik houd van hem, dat weet hij ook. Hij probeerd hier rekening mee te houden. Maar ik heb ook vaak nuchtere dagen waarin ik heb totaal niet mis. En als hij er dan is denk ik wel aan ons seksleven van toen. En ja, dan gebeurd er wat. Misschien ben ik wel zijn neukertje... maar dat is hij op zo'n moment ook van mij. Hierin heeft hij mij nooit gekwetst en daarom wil ik er ook weer niet al teveel op in gaan, omdat ik die gevoelens niet deel met je. Ik heb even geprobeerd iedereen ene beetje te beantwoorden. Ben vast nog wat vergeten. In ieder geval bedankt weer. Edit: Ik vergeet toch iets. De reden dat ik nog niet weet wat ik wil en toch opzoek ga naar een huis is in principe terug te lezen in mijn vorige posts. Ik zeg ergens dat ik al eerder door andere omstandigheden (geen ernstige overigens) het huis uit wil en hierbij begeleid wonen had gebelt. Nu heb ik ze dus wat eerder gesproken en hebben we een eerdere afspraak kunnen maken, voor mij en kind. Maar anders had dat gesprek er ook gekomen, dan alleen voor mij. En mocht het kindje niet blijven, laat ik de afspraak alsnog doorgaan. Al denk ik niet dat ik het weg laat halen. Als ik denk aan wat ik wil... zonder daar de pijn bij te bedenken van het missen van mijn ex, is het dit kindje. En ik moet deze week maar even zo min mogelijk beinvloed worden door familie en ex, zodat ik voor mijzelf kan beslissen dalijk.
Hoi Blaadjes, wat een heftig verhaal! Ik hoop dat je het voor jezelf allemaal een beetje op een rijtje kan zetten, want het is nogal wat. Ik ben hier een beetje illegaal, want ik heb een partner, maar jouw verhaal deed me wat en wil toch nog even een stelling neerzetten waar je misschien over na wil denken.. Wat als (of eigenlijk is het een kwestie van wanneer) je ex-vriend een andere relatie krijgt, en jullie 'relatie' dus ophoudt, wat zou je dan willen dat je gedaan had? Je kindje houden en alleen opvoeden of abortus plegen? Zou je hem verwijten gaan maken als hij 'verder gaat' en jij hebt omwille van de relatie je kindje laten weghalen?' Ik wil je hier absoluut geen pijn mee doen dat is de bedoeling niet, ik hoop alleen dat je ook verder kijkt dan het nu.. Ik wens je veel sterkte toe.
Je "relatie" is gebaseerd op sex en lust dan, en niet op liefde. En ik ben het eens met mmeke, wat ga je doen wanneer je ex een andere relatie krijgt (want dat dat gebeuren is zeker)?. Ik blijf bij mijn mening, je moet je "relatie" niet vergelijken met deze zwangerschap. Dat is appels met peren vergelijken. Je denkt vanuit je liefdesverdriet en dat zal en moet je nu opzij zetten. Maar goed, ik ga hier voor de rest geen mening over geven (vooral ook omdat die anders is dan de jouwe) en ik ben hier al zeer illegaal aanwezig (niet alleen en ook niet zwanger ) en je zult hier toch echt zelf uit moeten komen. Sterkte
Jeetje wat een moeilijk verhaal...ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen met je besluit. Maar denk wel aan het leventje dat in je groeit en dat hier allemaal niet om gevraagd heeft. Het is fantastisch om moeder te worden...daar kan geen vent, geen sex, niks tegenop!!
zijn veel illegalen hier dan (ik ook hoor) maar even terugkomend op het onderwerp...ik hoop maar dat je nu even de rust kunt vinden om dingen 2x over te denken...En ook al zijn de meningen verdeelt, of anders dan de jouwe, probeer ze wel mee te nemen in je gedachten, overal zit een kern van waarheid in.. Verder veel sterkte/succes gewenst
hai blaadje je verhaal grijpt me best aan het kan niet makkelijk zijn, maar je klinkt wel redelijk vastberaden doe wat je goed dunkt en laat je niet tegenhouden door anderen en hun reacties ter zijde: ikzelf was ook 20 toen ik zwanger was en beviel (23juli2009) ik word nu 22 jaar in oktober en mijn kindje is nu 1 jaar en een maand oud en had het nooit anders gewild heb er geen spijt van, intgendeel, ben veel gegroeid en idd, tis niet altijd gemakkelijk (ik ben dan ng samen met de vader), jij staat er alleen voor maar het zal wel gaan! speelt leeftijd een rol? nee mensen kijken mss es vreemd, maar buiten dat... maar besef wel; als je zo jong bent zul je wel oppofferingen moeten maken, keuzes de deur achter je dichttrekken kan je niet meer es afspreken gaat altijd gepaard met heel wat geregel en je komt niet zomaar overal met een kindje nog een gouden tip(indien je besluit je kindje te houden): behaal zo vlug mogelijk je rijbewijs je kindje zal naar een creche moeten, vaak is dat niet bij de deur en jij zal moeten naar je werk raken greetz
Goed ik ga dan ook ff me verhaaltje doen als het niet goed opgepakt word helaas dan maar zo ben ik nu eenmaal en doe het ook in het gezicht als het moet gaat nu heel hard klinken nou sorrij dan maar .... Waarom geen condooms/pil als je alleen sex wil en geen kinderen?? er zitten hier 1000den vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen en dit nu met ongeloof zitten lezen een kind gaat boven alles had je van te voren aan moeten denken, en als je ex/vriend etc dit kind niet wil ja dan helaas dan move! maar je gaat gvd toch geen kind weg laten halen voor een vent ?!?!?! mensen hier smeken om een kleintje vind dit heel gemeen hoor sorrij!
Ik sluit me hier ook helemaal bij aan!!! Als je volwassen genoeg bent voor onveilige sex moet je ook volwassen genoeg zijn om daar de consequenties daarvan te dragen.... Je kind gaat boven alles!!!!!
Ik vind het niet erg dat je hier post hoor. Illegaal of niet, ook jouw berichten zetten me aan het denken. En dat kan ik nu wel even gebruiken. Ik had ook al gezegt dat mijn liefde voor hem meer in liefdesverdriet is overgegaan. Maar daarbij houd ik nog wel heel veel van hem, het is echter niet wederzijds. Tenminste..hij houd wel van me maar ziet me niet meer als potentiele vriendin. En dat is niet erg dat moet ik zien te accepteren, had ik al langer geleden moeten doen..maar dat is moeilijk. Ik heb vandaag nog met hem gepraat. Ik weet nog steeds niet wat ik ga doen. Wel ga ik dit gesprek als laatste tussen ons houden deze week. Even lekker rust en bezig zijn voor mijzelf naast mijn werk. Vandaag is mijn hoofd zo vol en leeg tegelijk dat ik niet kán nadenken..dus ik denk dat ik gewoon even een dagje of twee moet gaan relaxen bij thuiskomst van werk, en dan rustig moet gaan praten met m'n verloskundige a.s woensdag. Dan heb ik ook nog een paar dagen om goed na te denken. Mijn beste vriendin is ook een goede steun. Haar zus heeft hetzelfde mee gemaakt en ik kreeg vandaag ook raad en steun van haar moeder. Dat was fijn, dat maakt het allemaal wat minder zwaar. Overigens weet ik nog steeds niet waarom ik hier post. Maar laten we het erop houden dat het oplucht, en aangezien ik liever type dan schrijf kan me dit ook goed dienen als snelle emotie weergever. Lees het ook vaak terug en dat helpt...maakt me wat wijzer. Sommige dingen merk ik pas als ik het van mijzelf terug lees een dag later..en dan denk ik joh... dat klopt niet, zo moet je niet denken. Of juist wel... Dus dit is mijn kladblok
Sterkte met deze situatie! Wat ik wel kwijt wil: - Je kindje heeft hier niet om gevraagd - Je kindje word belangrijker dan wie dan ook, dat gevoel WIL je niet missen - Je gaat het redden hoor met kindje, er is zoveel in Nederland waar je hulp kan vragen - Die opleiding kun je over 4 jaar ook nog wel doen Echt meid..het is zo'n wonder wat in je groeit, wat beweegt, wat leeft en groeit! Wie zegt dat de vader niet bijdraait, zodra hij het kindje ook kan voelen of anders zien over een paar maanden! Het kan echt wel goed komen, en anders komt het goed met jouw en het kindje.
Hey meid, Ik heb een tijdje terug ook de keuze moeten maken om een abortus te plegen of niet. Dit had te maken met mijn ex die het kind niet wil accepteren. Ik kan je vertellen dat ik hem achterwege heb gelaten bij het maken van mijn besluit. Dat hij er niet voor wil zorgen is zijn probleem, en ik heb me laten vertellen dat je echt geen man nodig hebt om een kind op te voeden. Je doet het puur voor jezelf en het leven wat in je groeit. Je moet het zo zien, het is jouw kindje dat daar in je buikje groeit. Helemaal van jou en niemand heeft daar iets over te zeggen. Ik heb van veel mensen moeten aanhoren dat het beter zou zijn als ik het weg zou laten halen, maar gelukkig heb ik daar niet naar geluisterd. Ik ben harstikke blij met mijn keuze en zou er echt spijt van krijgen als ik het wel gedaan zou hebben. Daarnaast wil ik je ook vertellen dat het echt niet zo is dat alles ineens negatief zal uitlopen wanneer je ervoor kiest het kind te houden. Je hoeft bijvoorbeeld heus geen 4 jaar te wachten om weer naar school te gaan, want dat kan na een half jaar al.. Alles is mogelijk zolang je ervoor gaat. Terwijl ik dit type voel ik mijn kleine schoppen en ik krijg gewoon tranen als ik terugdenk aan die tijd dat ik twijfelde en als ik toch weggehaald zou hebben.. Ik weet gewoon dat je er geen spijt van zult krijgen. Maar goed meis, veel succes met alles! liefs
Moeilijk heel moeilijk. Het enige waar ik constant aan moest denken. Verleden is verleden hoe moeilijk ook af en toe!! Je hebt nu zo een mooie toekomst in je buik!!! Probeer daar aan te denken. Ben zelf erg tegen abortus, je vriend en jij hebben met de benen wijd gelegen en zouden hier allebei verantwoordelijkheid voor moeten nemen. En aangezien je vriend/ex dit niet wil, geeft denk ik ook wel aan dat hij toch iets minder verantwoordelijk is als hij overkomt. En wat eerder gezegd werd als hij straks wel een andere partner heeft en dan? Richt je op je eigen toekomst samen met je eigen kindje. Je eigen vlees en bloed. Hoe moeilijk ook, in het leven moet je af en toe los laten om te kunnen ontvangen. Wil je heel veel suc6 wensen met je besluit!!! En het verdere verloop hier van!!! Groetjes miranda