Wij hebben altijd tegen elkaar gezegd als er echt iets is komt dat er op de kleuterschool wel uit. En zie op de kleuterschool kwam het er ook uit. Op onze school hebben ze heel allert gereageert, ib-er kwam meteen observeren, veel gesprekken gehad en zelf ook tips gegeven hoe met Kylian om te gaan. Ambulant begeleidster heeft hem nog eens geobserveert en opperde al heel voorzichtig dat het om ass zou kunnen gaan. Toen hebben we een orthopedagoge/psychologe ingeschakeld (mw is hier ook werkzaam op het mkd) en die heeft toen een iq test en nog wat andere testen afgenomen en met die uitslagen icm een observatie en verschillende vragenlijsten is de diagnose gesteld. Ik vind het wel vreemd dat een cb die je kindje (op deze leeftijd) 1 x per half jaar of jaar ziet en dan voor 10 minuten ofzo al durft te beweren dat het om een ass zou kunnen gaan. Ik zeg niet dat ze het fout hebben maar met zo'n kleine moment opname kun je dat echt niet zien. Probeer het een beetje van je af te zetten, kijk naar je kindje en reageer daarop. (hier stonden ze er verbaast van dat ik zelf al heel veel dingen opgelost had b.v een mooi weer plank en een slecht weer plank zodat Kylian zelf kan zien welke kleren hij die dag kan pakken) Als je kindje echt een ass heeft dan heeft hij/zij dat ook nog wel als ze naar de kleuterschool gaan en heb je veel meer ondersteuning van leerkracht en ib-er.
Ze had het over een mogelijke stoornis in het autistisch spectrum en dat ik dat kon laten testen. Maar ik vind het eerlijk gezegd nogal vroeg daarvoor. En nu ik een paar keer alle reacties hier heb gelezen, denk ik steeds meer dat er geen sprake is van ASS. Ik herken heel veel niet. Maarja, ik zit er nu natuurlijk wel de hele tijd over te denken. Vandaar dat het KDV er zelf al mee kwam om een gesprek aan te gaan met hun. Deze heb ik morgen. Maar nogmaals, zijn mentor gaf aan dat zij zich geen zorgen maakt over Sven. Het ene kind is nu eenmaal wat meer op anderen gericht dan het andere. Als ik heel eerlijk ben, volgens mij was ik dat als kind ook. Maar volgens mijn moeder was ik niet zo gefrustreerd. Nu begon ik volgens haar met praten toen ik 1 was. En mijn schoonmoeder vertelde me afgelopen week dat mijn vriend pas tussen de 2,5 en 3 ging praten. Dus misschien is dat toch een stukje erfelijk belast? Maar goed, zijn gedrag bij andere kinderen baart me gewoon zorgen. Zodra deze te dicht in de buurt komen (en vooral binnenshuis) gaat het mis en is mn zoon vreselijk van slag. Ik snap dit gewoon niet en dat maakt het zo moeilijk. Mijn vriend opperde laatst al dat er misschien wel is iets gebeurd is met andere kindjes wat wij niet weten. Op het KDV is hij 3 keer gebeten. Toen hij 4 mnd was en tussen de 1 en 1,5. Misschien komt het daar wel van?
Fijn dat jullie allemaal hebben gereageerd en sommige ook zo uitgebreid. Ik moet zeggen dat ik me er wel rustiger van ben gaan voelen. En respect voor jullie mamma's van wie de kindjes een ass hebben. Ik vond sommige stukjes best heftig om te lezen.
Maar dat kan natuurlijk heel goed, hij is dus al een paar keer gebeten en het kan natuurlijk heel goed dat hij zoiets heeft van, dat overkomt me niet weer is zorg er gewoon voor dat ik eerder reageer zodat ze me niet bijten. Maar hij is nog jong, kan zich nog niet goed uiten en kan daardoor natuurlijk ontzetten gefrustreerd zijn puur om het feit dat hij niet kan duidelijk maken wat hij nu eigenlijk bedoelt. Als zijn mentor zich geen zorgen over hem maakt dan zou ik dat ook niet gaan doen hoor.